Qershor, përkushtimi ndaj zemrës së shenjtë: ditën e dytë e meditimit

2 qershor - BURIMI I SALVACIONIT
- Në çdo faqe të Ungjillit Zemra e Jezusit flet për besimin. Me anë të besimit Jezusi shëron shpirtrat, shëron trupat dhe ringjall të vdekurit. Secila nga mrekullitë e tij është një fryt besimi; çdo fjalë e tij është një nxitje për besim. Jo vetëm kaq, por, Ai dëshiron besimin si një kusht të domosdoshëm për t'ju shpëtuar: - Kush beson dhe është i pagëzuar, do të shpëtojë, por kushdo që nuk beson do të dënohet (Mk 16,16:XNUMX).

Besimi është i nevojshëm për ju, si buka që hani, si ajri që thithni. Me besim ju jeni gjithçka; pa besim nuk jeni asgjë. A keni atë besim të gjallë dhe të vendosur që nuk i jep rrugë përballë të gjitha kritikave të botës, atë besim të fortë dhe të thellë që me raste mund të merrej edhe me martirizim?

Apo besimi juaj është i zhdukur si një flakë për të dalë jashtë? Kur besimi juaj përqeshet në shtëpi, fusha, punëtori, dyqane, vende publike, a ndjen guximin ta mbroni atë pa skuqje, pa respekt njerëzor? Apo negocioni me ndërgjegjen tuaj? Kur pasionet ju sulmojnë ashpër, a ju kujtohet se me një akt besimi bëheni të pathyeshëm sepse Zoti lufton për ju dhe me ju?

- Kur dëgjoni lexime ose fjalime të pavlefshme të një shpirti besimtar, a ndihet detyrë të dënoni të dy? Apo hesht, dhe le të thuhet, me një vetëkënaqësi të fshehtë? Mos harroni, se besimi është një perlë e çmuar dhe gurët e çmuar nuk hidhen në mbeturina. Besimi është si një llambë, nëse era tundet, nëse bie shi, nëse nuk ka ajër, flaka del jashtë. Ata janë krenari, pandershmëri, respekt njerëzor, rreziqet e afërta që ju bëjnë të humbni besimin. Ikni, pasi do të iknit nga një gjarpër.

- Por llamba nuk është e ndezur nëse nuk ka vaj. Si do të pretendosh të mbash besimin pa vepra të mira? Pa vepra të mira, besimi ka vdekur. Jini zemërgjerë në ushtrimin e bamirësisë. Në orën e rrezikut bërtisni Apostujt: - Na ruaj, o Zot; ne vdesim! Në çdo orë, përsëritni ejakulatorin e devotshëm: Zot, më rrit besimin.