Pse u krijuan Engjëjt e Kujdestarisë? Bukuria e tyre, qëllimi i tyre

Krijimi i engjëjve.

Ne, në këtë tokë, nuk mund të kemi konceptin e saktë të "shpirtit", sepse gjithçka që na rrethon është materiale, domethënë mund të shihet dhe preket. Kemi një organ material; shpirti ynë, ndërsa është një shpirt, është kaq i bashkuar me trupin, kështu që ne duhet të bëjmë një përpjekje me mendjen të shkëputemi nga gjërat e dukshme.
Cila është fryma? Shtë një qenie, e pajisur me inteligjencë dhe vullnet, por pa një trup.
Zoti është një frymë shumë e pastër, e pafund, më e përsosur. Ai nuk ka trup.
Zoti krijoi një larmi qenësish të jashtëzakonshme, sepse bukuria shkëlqen më shumë në larmi. Në krijim ekziston një shkallë e qenieve, nga rendi më i ulët tek i larti, nga materiali në shpirtëror. Një vështrim në krijimin na e zbulon këtë. Le të fillojmë nga hapi i fundit i krijimit.
Zoti krijon, domethënë, ai merr gjithçka që dëshiron nga asgjëja, duke qenë i gjithëfuqishëm. Ai krijoi qenie të parjeta, të paafta për të lëvizur dhe rritur: ato janë minerale. Ai krijoi bimë, të afta për t’u rritur, por jo për t’u ndier. Ai krijoi kafshë me aftësinë të rriten, lëvizin, ndjehen, por pa fakultetin e arsyetimit, duke i duruar ato vetëm me një instinkt të mrekullueshëm, për të cilin ata mbesin në ekzistencë dhe mund të arrijnë qëllimin e krijimit të tyre. Në krye të të gjitha këtyre gjërave Zoti krijoi njeriun, i cili është një qenie e përbërë nga dy elemente: një material, d.m.th., trupi, për të cilin ai është i ngjashëm me kafshët, dhe një shpirtëror, domethënë shpirti, i cili është një shpirt i talentuar të kujtesës së ndjeshme dhe intelektuale, të inteligjencës dhe të vullnetit.
Përveç asaj që shihet, ai krijoi qenie të ngjashme me veten e tij, Spirits Pure, duke u dhënë atyre inteligjencë të madhe dhe vullnet të fortë; këto Shpirtra, duke qenë pa trup, nuk mund të jenë të dukshme për ne. Fryma të tilla quhen Engjëj.
Zoti krijoi engjëj para madje edhe qenieve të ndjeshme dhe i krijoi ata me një veprim të thjeshtë vullneti. Ushtrime të pafund engjëjsh u shfaqën në Hyjninë, një më e bukur se tjetra. Ashtu si lulet në këtë tokë i ngjajnë njëra-tjetrës në natyrën e tyre, por njëra ndryshon nga tjetra në ngjyrë, parfum dhe formë, kështu edhe Engjëjt, pavarësisht se kanë të njëjtën natyrë shpirtërore, ndryshojnë në bukuri dhe fuqi. Sidoqoftë, e fundit e Engjëjve është shumë më e lartë se çdo njeri.
Engjëjt janë shpërndarë në nëntë kategori ose kori dhe janë emëruar pas zyrave të ndryshme që ata kryejnë para Hyjnisë. Me anë të zbulesës hyjnore ne e dimë emrin e nëntë korëve: Engjëjve, Archangels, Principatave, Fuqive, Virtytet, Domination, Thrones, Cherubim, Seraphim.

Bukuria engjëllore.

Edhe pse Engjëjt nuk kanë trupa, ata megjithatë mund të marrin një pamje të ndjeshme. Në fakt, ata janë shfaqur mjaft herë të veshur me dritë dhe me krahë, për të demonstruar shpejtësinë me të cilën ata mund të shkojnë nga një skaj i universit në tjetrin për të kryer urdhërat e Zotit.
Shën Gjon Ungjillisti, i ngathët në ekstazë, siç ai vetë shkroi në librin e Zbulesës, pa para tij një Engjëll, por me një madhështi dhe bukuri të tillë, për të cilën besonte se Zoti ishte vetë, bëri sexhde për ta adhuruar. Por Engjëlli i tha: "Getohu; Unë jam një krijesë e Zotit, unë jam shoku juaj ".
Nëse e tillë është bukuria e vetëm një Engjëlli, i cili mund të shprehë bukurinë e përgjithshme të miliarda e miliarda prej këtyre krijesave më fisnike?

Qëllimi i këtij krijimi.

E mira është shpërndarëse. Ata që janë të lumtur dhe të mirë, duan që të tjerët të ndajnë në lumturinë e tyre. Zoti, lumturia në thelb, dëshironte të krijonte Engjëjt për t'i bërë ata të bekuar, domethënë pjesëmarrës të lumturisë së tij.
Zoti gjithashtu krijoi Engjëjt për të marrë homazhet e tyre dhe për t'i përdorur ato në zbatimin e modeleve të tij hyjnore.

Prova.

Në fazën e parë të krijimit engjëjt ishin mëkatarë, d.m.th., ata nuk u konfirmuan akoma me hir. Në atë kohë Zoti donte të provonte besnikërinë e oborrit qiellor, të kishte një shenjë dashurie të veçantë dhe nënshtrimi të përulur. Dëshmia, siç thotë Shën Thomas Aquinas, mund të jetë vetëm shfaqja e misterit të Mishërimit të Birit të Zotit, domethënë Personi i Dytë i SS. Triniteti do të bëhej njeri dhe Engjëjt do të duhej të adhuronin Jezu Krishtin, Perëndinë dhe njeriun. Por Luciferi tha: Unë nuk do t’i shërbej! - dhe, duke përdorur engjëjt e tjerë që e ndanë idenë e tij, zhvilluan një betejë të madhe në parajsë.
Engjëjt, të gatshëm për t'i bindur Perëndisë, të udhëhequr nga Shën Michael Archangel, luftuan kundër Luciferit dhe pasuesve të tij, duke bërtitur: "Përshëndetje Zotit tonë! ».
Ne nuk e dimë se sa zgjati kjo luftë. Shën Gjon Ungjilli që pa skenën e luftës qiellore të riprodhohej në vizionin e Apokalipsit, shkroi se Shën Michael Archangel kishte dorën e sipërme mbi Lucifer.