Pashë një burrë "në martesë të dytë" duke qarë pas marrjes së Kungimit

Unë dua të ndaj me ju një përvojë të jetuar në vetën e parë dhe për këtë arsye të besueshme dhe të vërtetë të Besimit. Shpesh i ndaj me ju lutjet, përkushtimet, shkrimet e zemrës, shumë më pyesin nëse jam prift apo vizionar por në realitet jam vetëm një bloger me shkrim të lehtë jo sepse ai është i mirë në italisht por vetëm për arsyen e thjeshtë që kur shkruaj nuk bëj dikton mendjen por zemrën. Pra, ajo që do të shkruaj tani nuk është e rreme, por dua t'ju përcjell këtë dëshmi në mënyrë që të kuptoni kuptimin e vërtetë të Ungjillit dhe të Jezu Krishtit.

Më 3 tetor 2019 me dëshirë dhe zgjedhje të Zotit unë kontraktova martesën me gruan time aktuale. Për sa i përket ritit të Kishës Katolike, katër miq të dashur dëshmuan mua, duke përfshirë kunatën time dhe vëllain tim më të madh. Funksioni fetar i studiuar në TOP, të gjitha sipas parametrave që duhen pasur për një martesë të mirë katolike që kujdeset më shumë për shpirtin sesa për trupin dhe ahengjet. Por do të jetë një gjë që pak e dinin dhe që shkoi kundër kanoneve të Kishës, vëllai im dhe kunata ime ishin bashkëshortë që kishin kontraktuar vetëm një martesë civile në një martesë të dytë, kështu që për Kishën ishin ndarë edhe nëse martesa e parë e vëllait tim kishte qenë anuloi, megjithatë, ai u martua me një martesë të dytë në një martesë të dytë. Pra, këta dy bashkëshortë ishin "mëkatarë dhe nuk mund ta bënin Kungimin në trupin e Krishtit".

Happenedfarë ndodhi në kohën e Kungimit në meshën e dasmës. Prifti na jep bashkëshorte bashkëshortët, pastaj shkon te dy dëshmitarët e tjerë që janë miq dhe menjëherë pas kësaj ai shkon te vëllai im i cili kishte kunatën time pranë tij. Vëllai im i thotë priftit "por a mund ta marr Pagimin?" në mëdyshje në pyetjen pasi famullia ka qenë atje për 35 vjet dhe për këtë arsye dinte gjithçka për djalin. Prifti e shikon atë në fytyrë, i buzëqesh, e shikon atë në sy dhe i jep atij Kungim si atij dhe gruas së tij.

Pas bashkimit, dëshmitari i mirë "mëkatar" qan, zhvendoset, lotët e tij i rrjedhin fytyrën, për dhjetë vjet tani ata i kanë mohuar atij trupin e Krishtit.

Pse ai prift i kishte dhënë bashkësi këtij burri të divorcuar? Ndoshta ai nuk i njeh kanonet e Kishës apo është rebel? Jo, jo për të gjitha këto. Ai prift e dinte që ky njeri ishte një person i mirë, punëtor, një djalë i mirë, një burrë i mirë, një baba i shkëlqyeshëm, i cili duhet të jetë një shembull i mirësisë nga shumë njerëz që shpesh e marrin Kungimin çdo ditë.

Kam parë që njerëzit e marrin Kungimin çdo ditë dhe nuk lënë asnjë emocion ndërsa të ashtuquajturat "mëkatarë" me këto gjeste na bëjnë të kuptojmë se në host ka diçka të madhe, ekziston Trupi i Krishtit.

Farë na mëson Jezu Krishti? Doesfarë na thotë Ungjilli i tij? Ai na thotë se Ati është duke pritur për djalin plakor, ai na thotë se një mëkatar i konvertuar festohet në Parajsë, ai na thotë se Jezusi u kryqëzua për mëkatarët, ai na thotë "mos gjykoni".

Sipas jush Jezusi duke parë një njeri të mirë të veçantë që ka dëshirën e trupit të tij, të sakramentit të tij, të faljes, çfarë do të bënte? Fatkeqësisht ai do të thoshte se nuk mund t'ju fal sepse ligjet e Kishës janë të tilla ose ai do të thoshte "kush nga ju është pa mëkat, së pari hidhni gurin kundër tij".

Crying. Unë kurrë nuk qaja pasi e morra Kungimin dhe megjithatë mëkatova gjithashtu.
Çfarë të them?
Të gjithë duhet të kuptojmë se shpirtërore është çështje e ndërgjegjes personale dhe jo e ligjeve dhe rregullave. Jezui na mësoi të duam dhe të mos respektojmë rregullat. Jezui na mësoi të falim dhe jo të dënojmë ose të largohemi.

Kungimi është bërë nga ai trup i Krishtit, i cili u bë për t'u hedhur në Kryq për të gjithë ne mëkatarët.

"I dashur mëkatar nëse keni një dëshirë për Krishtin, nëse keni një dëshirë për Parajsë, nëse keni një dëshirë për dashuri shkoni përpara altarit dhe Krishtit duke pritur që ju të jeni me ju".

Faleminderit qaj Faleminderit. Ju na mësuat se Jezusi është gjithçka dhe se nuk duhet të mbyten në zemrat e njerëzve, por duhet të shpallet për atë që është në të vërtetë: një Perëndi i paqes dhe faljes.