Mjetet që kemi në dispozicion për t'i rezistuar Satanit

Rezistenca ndaj shejtanit

Do të thotë.

Në luftën trupore përdoren mjete materiale: shpata, pushka etj. Në luftën kundër djallit, armët materiale nuk ia vlejnë. Është e nevojshme t'i drejtohemi mjeteve shpirtërore. Të tilla janë lutja dhe pendimi.

Qetësia.

Në tundimet e papastra, gjëja e parë që duhet bërë është të ruani qetësinë e përsosur të mendjes. Djalli përpiqet të sjellë shqetësimin për ta bërë atë të bjerë më lehtë. Është e nevojshme të qëndrojmë në qetësi, duke menduar se përderisa vullneti është në kundërshtim me tundimin, nuk bëhet asnjë mëkat; është gjithashtu e dobishme të mendosh se djalli është si një qen i lidhur në një zinxhir, i cili mund të leh, por nuk mund të kafshojë.
Ndalimi për të menduar tundimin ose shqetësimin vetëm sa e përkeqëson situatën. Shpërqëndrohuni menjëherë, kujdesuni për diçka, këndoni ndonjë lavdërim të shenjtë. Ky mjet i zakonshëm është i mjaftueshëm për të zbutur tundimin dhe për ta larguar djallin.

Lutja.

Shpërqëndrimi nuk është gjithmonë i mjaftueshëm; nevojitet lutja. Me lutjen e ndihmës së Zotit, forca e vullnetit rritet dhe djallit i rezistohet lehtësisht.
Unë sugjeroj një lutje: Nga fryma e kurvërisë, më çliro, o Zot! - Nga kurthet e djallit, më çliro, o Zot! - O Jezus, unë e mbyll veten në zemrën tënde! E Shenjta Mari, e vura veten nën mantelin tënd! Engjëlli im mbrojtës, më ndihmo në luftë!
Uji i Shenjtë është një mënyrë e fuqishme për të larguar djallin. Prandaj në tundim është e dobishme të bësh shenjën e kryqit me ujin e bekuar.
Reflektimet e devotshme ndihmojnë disa shpirtra për të kapërcyer tundimin e keq: Zoti më sheh! Mund të vdes menjëherë! Ky trupi im do të kalojë nën tokë! Ky mëkat, nëse e bëj, do të shfaqet në Gjykimin e Fundit para gjithë njerëzimit!

Pendimi.

Nganjëherë nuk mjafton vetëm lutja; nevojitet diçka tjetër dhe kjo është dëshpërimi ose pendimi.
- Nëse nuk bëni pendim, thotë Jezusi, do të jeni të gjithë të mallkuar! - Pendim do të thotë të imponosh sakrifica, heqje dorë vullnetare, të vuash diçka, të mbash nën kontroll pasionet trupore.
Djalli i papastër ikën nga pendimi. Prandaj, kushdo që tundohet fort, duhet të bëjë një pendim të veçantë. Mos mendoni se pendimi shkurton jetën ose dëmton shëndetin; në vend të kësaj është vesi i papastër ai që e lodh organizmin. Shenjtorët më të penduar jetuan më gjatë. Përparësitë e pendesës janë të ndryshme: shpirti mbetet i përmbytur nga gëzimi i pastër, paguan për mëkatet, tërheq vështrimet e mëshirshme të Zotit dhe e vë djallin në arratinë.
Mund të duket një ekzagjerim t'i jepet vetes pendimit të ashpër; por për disa shpirtra është një nevojë absolute.
- Është më mirë, thotë Jezusi, të shkosh në parajsë me një sy, me një dorë, vetëm me një këmbë, domethënë të bësh sakrifica të mëdha, sesa të shkosh në ferr me të dy sytë, me dy duar dhe dy këmbë. -

Një tundim.

Duke folur për tundimin dhe pendimin, citoj një shembull të Shën Gemma Galganit. Këtu është rrëfimi që ajo dha vetë: Një natë u ndjeva i pushtuar nga një tundim i fortë. Dola nga dhoma dhe shkova ku askush nuk mund të më shihte e të më dëgjonte; Mora litarin, që e mbaj çdo ditë deri në mesditë; E mbusha të gjitha me thonj dhe më pas e lidha aq fort në ijet e mia saqë disa gozhdë hynë në mishin tim. Dhimbja ishte aq e fortë sa nuk munda të rezistoja dhe rashë në tokë. Pas pak m'u shfaq Jezusi, sa i lumtur ishte Jezusi! Ai më ngriti nga toka, më liroi litarin, por më la të shkoja… Pastaj i thashë: Jezus im, ku ishe kur u tundova në atë mënyrë? - Dhe Jezusi u përgjigj: Bija ime, isha me ty dhe shumë afër. - Por ku? - Ne zemren tende! - Oh, Jezus im, po të kishe qenë me mua, nuk do të kisha pasur tundime të tilla! Kush e di, o Zot, sa shumë të kam ofenduar? - Ndoshta ju ka pëlqyer? - Në vend të kësaj pata dhimbje të jashtëzakonshme. - Ngushëlloje moj bijë, nuk më ke ofenduar fare! - Shembulli i shenjtorëve le t'i shtyjë të gjithë të bëjnë pendesë.

Rrëfimi.

Nëse e madhe është masakra që e çon Satanin në fushën e pastërtisë, ajo nuk është shumë më e vogël se ajo që ai kryen në përdhosjen e sakramentit të mëshirës së Zotit, pra Rrëfimit. Djalli e di se, pasi ka kryer një mëkat të rëndë, nuk ka rrugë tjetër shpëtimi përveç Rrëfimit. Për këtë arsye, ai punon shumë që shpirti mëkatar të mos shkojë në rrëfim, ose që në Rrëfim të heshtë ndonjë mëkat të vdekshëm, ose që gjatë rrëfimit të mos ketë dhimbje të vërtetë, të kombinuara me qëllimin për të ikur. raste të rënda mëkati.