Vizionarët e Medjugorjes panë Purgatorin: ato që thanë

Vicka: Purgatori është gjithashtu një hapësirë ​​e shkëlqyeshme. Në Pragatorik, sidoqoftë, njerëzit nuk janë parë, vetëm një mjegull e madhe shihet dhe ju mund të dëgjoni ...

Babai Livio: Whatfarë ndjen?

Vicka: Ju mendoni se njerëzit po vuajnë. E dini, ka zhurma ...

Babai Livio: Unë sapo kam botuar librin tim: "Sepse unë besoj në Medjugorje", ku shkruaj se në Purgator do të ndiheshin sikur qanin, bërtisnin, rriheshin ... A është e saktë? Edhe unë po përpiqesha të gjeja fjalët e duhura në italisht për të kuptuar atë që ju thoni në kroatisht për haxhinjtë.

Vicka: Nuk mund të thuash që mund të dëgjosh goditje ose madje të qash. Atje nuk i shihni njerëzit. Nuk është si Parajsa.

Babai Livio: Whatfarë ndjeheni atëherë?

Vicka: E ndjen se po vuajnë. Shtë një vuajtje e llojeve të ndryshme. Ju mund të dëgjoni zëra dhe madje zhurma, si dikush që rrah veten ...

Babai Livio: A e rrahin njëri-tjetrin?

Vicka: Ndjehet si kjo, por nuk mund ta shoh. Difficultshtë e vështirë, Atë Livio, të shpjegosh diçka që nuk e sheh. Oneshtë një gjë për tu ndjerë dhe tjetër është të shohësh. Në Parajsë ju shihni se ata ecin, këndojnë, luten, dhe për këtë arsye ju mund ta raportoni atë saktësisht. Në Purgatori ju mund të shihni vetëm një mjegull të madhe. Njerëzit që janë atje janë duke pritur që lutjet tona të mund të shkojnë në Parajsë sa më shpejt të jetë e mundur.

Babai Livio: Kush tha që lutjet tona presin?

Vicka: Zoja jonë tha që njerëzit që janë në Purgatori janë duke pritur që lutjet tona të mund të shkojnë në Parajsë sa më shpejt të jetë e mundur.

Babai Livio: Dëgjo, Vicka: ne mund të interpretonim dritën e Parajsës si praninë hyjnore në të cilën janë zhytur njerëzit që janë në atë vend të lumturisë. Whatfarë do të thotë mjegulla e Purgatorit, sipas jush?

Vicka: Për mua, mjegulla është padyshim një shenjë shprese. Ata po vuajnë, por kanë një shpresë të sigurt se do të shkojnë në Parajsë.

Babai Livio: Më godet se Zoja këmbëngul në lutjet tona për shpirtrat e Purgatorit.

Vicka: Po, Zonja jonë thotë se atyre u duhen lutjet tona që së pari të shkojnë në Parajsë.

Babai Livio: Atëherë lutjet tona mund të shkurtojnë Purgatorin.

Vicka: Nëse lutemi më shumë, ata së pari shkojnë në Parajsë.

Udhëtimi i Jacov

JAKOV: Pastaj u gjetëm në një hapësirë ​​plot mjegull. Nuk mund të them më shumë për ta përshkruar sesa duke thënë se ishte një lloj mjegulle. Aty pamë vetëm lëvizje, por njerëz, njerëz, nuk i pamë. Zoja na tha që duhet të lutemi shumë për shpirtrat në Purgator, sepse ata vërtet kanë nevojë për lutjet tona.

BABAI LIVIO: Dëgjo: por me largimin nga Parajsa, a është zhdukur edhe ai gëzim?

JAKOV: Po, por nuk është zhdukur plotësisht. Sidoqoftë, kur hyni në Purgator nuk e ndieni më atë që keni dëgjuar më parë.

BABAI LIVIO: Jo? Si ndihet?

JAKOV: Ndihet… Kur i shihni këto lëvizje brenda mjegullës, menjëherë mendoni se ato janë shpirtrat e njerëzve dhe ju gjithashtu ndieni bezdi. Ju ndjeni bezdi, por edhe keqardhje për ta.

BABAI LIVIO: A ju vjen keq edhe për ta?

JAKOV: Ju vjen keq për ta sepse ata përfunduan atje dhe sepse një moment para se të ishit në atë gëzim të pamasë dhe në atë paqe dhe i patë njerëzit që ishin vërtet të lumtur. Atëherë i shihni këta shpirtra të vuajnë dhe menjëherë ju vjen keq për ta.

AT F LIVIO: Sigurisht, dhe për këtë arsye duhet të lutemi për ta.

JAKOV: Zoja rekomandoi shumë që të luteshin për shpirtrat në Purgator, sepse ata kanë nevojë për lutjet tona.

ATAT LIVIO: Në këtë mënyrë Purgatori shkurtohet?

JAKOV: Po. Sot ne pohojmë shumë herë, dhe edhe unë shpesh e kam dëgjuar atë, se një i dashur i yni, i cili ka vdekur, me siguri ka shkuar në Parajsë. Vetëm Zoti e di se ku janë të vdekurit tanë.

BABAI LIVIO: Sipas mendimit tuaj atëherë si mund t’i ndihmojmë ata?

JAKOV: Ne mund të lutemi për të vdekurit tanë. Ofroni Mesha të Shenjta për ta.

BABAI LIVIO: Shumë mirë ...

JAKOV: Kjo është arsyeja pse Zoja na drejtohet.