Krishti i mbuluar midis historisë dhe legjendës

Il Krishti i mbuluar është një nga ato krijime që na lënë pa frymë, duke tërhequr udhëtarët, admiruesit dhe turistët nga e gjithë bota. Skulptura më e famshme në botë ka ushqyer legjenda të shumta për shekuj me radhë.

Krishti i mbuluar, që nga viti 700 'mbahet në Kapelë Sansevero të Napolit. Që nga viti 2006 kjo vepër është shpallur si Monument simbol të qytetit Napolitane. Skulptori arriti t’i jepte jetë një statuje në madhësi natyrore. Për ta bërë skulpturën unike të llojit të saj është velo mermer transparent që mbulon trupin e pajetë të Jezu Krishtit. Princi misterioz i Sansevero, Rimondo di Sangro, ishte një admirues i artit dhe ishte ai që porositi krijimin e Krishtit të Veiluar.

Sipas një legjende, ai e mësoi skulptorin Shën Martini kalcifikimi i indit në kristalet e mermerit. Për vite ka qenë gabimisht besonte se transparenca e qefinit ishte fryt alkimike e mermerit të bërë nga Princi. Ai do të kishte vendosur një vello të vërtetë në statujë që me kalimin e kohës do të ishte mermerizuar përmes një procesi kimik, duke i dhënë jetë veprës artistike siç e njohim sot.

Misteret mbi autorësinë e kryeveprës

Sidoqoftë, studime të shumta kanë zbuluar misterin: Giuseppe Sanmartino në të vërtetë do të kishte punuar në një të vetëm Blocco prej mermeri. Në një dokument, të mbajtur në Arkivin Historik Banco di Napoli, ka një përparim prej pesëdhjetë dukatësh në favor të artistit Napolitan, nënshkruar nga Raimondo di Sangro. Në kontratë, princi shkruan: "Dhe për mua ju do t'i paguani pesëdhjetë dukatë të lartpërmendura të Madhërishmit Giuseppe Sanmartino për shkak të statujës së Zoti ynë i vdekur i mbuluar nga një vello akoma prej mermeri ". Gjithashtu në letrat dërguar fizikantit Jean-Antoine Nollet princi përshkruan qefin transparent si "të bërë nga i njëjti bllok si statuja".

Krishti i mbuluar është një xhevahir që ia kemi borxh vetëm shumë të frymëzuarit daltë di Sanmartino dhe të besim dhënë atij nga klienti i tij. Prandaj jemi përballur me një vepër që është në një farë mënyre hyjnore, sa realiste aq edhe e paprekshme.