Ditari i Engjëjve të Kujdestarit: 5 korrik 2020

3 konsiderata të Gjon Pali II

Engjëjt i ngjajnë njeriut më shumë se Zoti dhe janë më afër tij.

Ne e njohim para së gjithash se providenca, si Urtësia e dashur e Zotit, u manifestua pikërisht në krijimin e qenieve thjesht shpirtërore, kështu që ngjashmëria e Zotit në to u shpreh më mirë, e cila herë pas here tejkalon gjithçka që krijohet në botën e dukshme së bashku me njeriun , gjithashtu një imazh i pashlyeshëm i Zotit.Perëndia, i cili është Frymë absolutisht i përsosur, reflektohet mbi të gjitha në qenie shpirtërore të cilët për nga natyra, domethënë për shkak të shpirtërore, janë shumë më afër tij sesa krijesat materiale. Shkrimi i Shenjtë ofron një dëshmi mjaft të qartë të kësaj afërsie maksimale me Zotin e engjëjve, për të cilët ai flet, në gjuhën figurative, si për "fronin" e Zotit, për "ushtrinë" e tij, për "parajsën" e tij. Ajo frymëzoi poezinë dhe artin e shekujve të krishterë, të cilët na paraqesin engjëj, si "oborri i Zotit".

Zoti krijon engjëj të lirë, të aftë për të bërë një zgjedhje.

Në përsosjen e natyrës së tyre shpirtërore, engjëjt thirren që nga fillimi, për shkak të inteligjencës së tyre, të njohin të vërtetën dhe të duan të mirën që ata e dinë në të vërtetë në një mënyrë shumë më të plotë dhe të përsosur sesa është e mundur për njeriun . Kjo dashuri është vepër e një vullneti të lirë, me anë të së cilës, edhe për engjëjt, liria nënkupton mundësinë e zgjedhjes për ose kundër të mirës që ata e dinë, d.m.th vetë Zoti. Duke krijuar qenie të lira, Zoti dëshiroi që dashuria e vërtetë të realizohej në botë e cila është e mundur vetëm në bazë të lirisë. Duke krijuar shpirtra të pastër si qenie të lira, Zoti, në providencën e tij, nuk mund të mos parashikonte gjithashtu mundësinë e mëkatit të engjëjve.

Zoti i provoi shpirtrat.

Siç thotë qartë Zbulesa, bota e shpirtrave të pastër shfaqet e ndarë në të mirë dhe të keq. Epo, kjo ndarje nuk u bë nga krijimi i Zotit, por në bazë të lirisë së duhur ndaj natyrës shpirtërore të secilit prej tyre. Wasshtë bërë përmes zgjedhjes që për qenie thjesht shpirtërore ajo ka një karakter të pakrahasueshëm më radikal se ai i njeriut dhe është i pakthyeshëm duke pasur parasysh shkallën e intuitivitetit dhe depërtimit të së mirës me të cilën është e pajisur inteligjenca e tyre. Në lidhje me këtë, duhet gjithashtu të thuhet se shpirtrat e pastër kanë kaluar një provë morale. Ishte një zgjedhje vendimtare në lidhje me së pari vetë Zotin, një Zot të njohur në një mënyrë më thelbësore dhe të drejtpërdrejtë sesa është e mundur për njeriun, një Zot që u kishte dhënë këtyre qenieve shpirtërore një dhuratë, përpara njeriut, të merrte pjesë në natyrën e tij hyjnore.