"Besëlidhja e Zotit" e Shën Ireneut, peshkop

Moisiu në Ligjin e përtërirë u thotë njerëzve: «Zoti, Perëndia ynë, ka vendosur një besëlidhje me ne në Horeb. Zoti nuk e vendosi këtë besëlidhje me etërit tanë, por me ne që jemi këtu këtu të gjithë gjallë "(Dt 5: 2-3).
Pse atëherë ai nuk bëri besëlidhjen me etërit e tyre? Pikërisht sepse "ligji nuk është bërë për të drejtët" (1 Tm 1: 9). Tani baballarët e tyre ishin të drejtë, ata që kishin shkruar në zemrat e tyre dhe në shpirtrat e tyre virtytin e Dekalogut, sepse e donin Zotin që i kishte krijuar ata dhe abstenuan nga çdo padrejtësi ndaj të afërmit të tyre; prandaj nuk ishte e nevojshme t'i paralajmëronte ata me ligje korrigjuese, pasi ato mbanin brenda vetes drejtësinë e ligjit.
Por kur kjo drejtësi dhe dashuri ndaj Zotit ra në harresë ose më saktë vdiq plotësisht në Egjipt, Zoti përmes mëshirës së tij të madhe ndaj njerëzve u shfaq duke bërë që zëri i tij të dëgjohej. Me fuqinë e tij ai i largoi njerëzit nga Egjipti në mënyrë që njeriu të bëhej edhe një herë dishepull dhe pasues i Zotit dhe i ndëshkoi të pabindurit që ata të mos përbuznin atë që i kishte krijuar.
Ai më pas i ushqeu njerëzit me mana, në mënyrë që ata të merrnin ushqim shpirtëror siç kishte thënë Moisiu në Ligjin e përtërirë: "Ai ju ushqeu me manë, të cilën nuk e dinit dhe që as etërit tuaj nuk e kishin njohur ndonjëherë, për t'ju bërë të kuptoni atë njeri ai nuk jeton vetëm me bukë, por me atë që del nga goja e Zotit "(Dt 8: 3).
Ai urdhëroi dashurinë për Zotin dhe sugjeroi drejtësinë që i detyrohej të afërmit, në mënyrë që njeriu të mos ishte i padrejtë dhe i padenjë për Zotin. Kështu ai përgatiti, me anë të Dekalogut, njeriun për miqësinë dhe harmoninë e tij me të afërmin. E gjithë kjo i dha dobi vetë njeriut, pa pasur nevojë Zoti për asgjë nga njeriu. Këto gjëra e bënë njeriun të pasur sepse i dhanë atë që i mungonte, domethënë miqësinë me Zotin, por nuk i sollën asgjë Zotit, sepse Zotit nuk i duhej dashuria e njeriut.
Nga ana tjetër, njeriu u privua nga lavdia e Zotit, të cilën ai nuk mund ta fitonte në asnjë mënyrë përveç me anë të atij homazhi që i takonte. Dhe për këtë Moisiu u thotë njerëzve: "Zgjidhni jetën atëherë, në mënyrë që ju dhe pasardhësit tuaj të jetoni, duke dashur Zotin, Perëndinë tuaj, duke iu bindur zërit të tij dhe duke ju mbajtur të bashkuar me të, sepse ai është jeta juaj dhe jetëgjatësia juaj" (Dt 30, 19-20)
Në mënyrë që ta përgatiste njeriun për këtë jetë, vetë Zoti shqiptoi fjalët e Dekalogut për të gjithë pa dallim. Prandaj ata mbetën me ne, pasi morën zhvillim dhe pasurim, sigurisht jo ndryshime dhe shkurtime, kur ai erdhi në mish.
Sa për porositë e kufizuara në gjendjen e lashtë të skllavërisë, ato u janë përshkruar veçmas nga Zoti njerëzve përmes Moisiut në një mënyrë të përshtatshme për arsimimin dhe trajnimin e tyre. Vetë Moisiu e thotë atë: Zoti atëherë më urdhëroi t'ju mësoj ligje dhe norma (krh. Ligj. 4: 5).
Për këtë arsye ajo që iu dha atyre për atë kohë skllavërie dhe në figurë, u shfuqizua me paktin e ri të lirisë. Nga ana tjetër, ato porosi, të cilat janë të natyrshme dhe janë të përshtatshme për njerëzit e lirë, janë të përbashkëta për të gjithë dhe u zhvilluan me dhuratën e gjerë dhe bujare të njohjes së Zotit Atë, me prerogativën e birësimit si fëmijë, me dhënia e dashurisë së përsosur dhe besnik ndaj Fjalës së tij.