Vdekja nga kjo botë

Unë jam në shtratin e shtëpisë time, të gjithë fëmijët e mi, të afërmit, gruan time, përreth meje në lotë duke pritur për frymën time të fundit dhe fundin tim në këtë botë. Ndërsa sytë e mi po mahniten gjithnjë e më shumë dhe tingulli jashtë veshëve të mi zvogëlohet, unë shoh para meje një figurë engjëlli ulur pranë meje.

“Unë jam engjëlli juaj mbrojtës që ju ka udhëhequr gjatë gjithë jetës suaj. Ju ishit një njeri i mirë, por ditën e keni marrë pak parasysh Perëndinë dhe shpirtin tuaj. Keni kaluar gjithë ditën duke bërë biznes dhe pastaj vetëm ndonjëherë ishit të malluar për gjëra shpirtërore. Ndonjëherë kam vendosur pengesa para jush për t'ju drejtuar në rrugën e duhur, por shpesh ju nuk mund t'i perceptoni mesazhet e mia ".

Pasi engjëlli im më tha këto fjalë përreth meje rritën praninë engjëllore dhe më pas pashë shpirtra të shumtë me një tunikë të gjatë të bardhë, ata ishin Shenjtorët e Qiellit ku shpirti im që po linte trupin tani duhej t'u bashkohej atyre .

Pse kaq shumë shenjtorë? Pse kaq shumë engjëj? Këto prani vijnë për të na takuar kur ndjek prania e Jezusit dhe e Marisë.

Në fakt, prania e Jezusit është e menjëhershme. Ndjeva një ankth të fortë, kisha frikë, nuk isha i denjë për Parajsën dhe më pas engjëlli im me disa fjalë më kishte dhënë pamjen e plotë të jetës sime.

Fytyra kthehet e zbehtë, fryma është më pak, jeta ime po mbaron, klithma ime bëhet më e fortë, tani ndihem pak rreth meje, shoh një konfuzion të njerëzve dhe shpirtrave të kaluar rreth meje, nuk mund ta kuptoj se cilin do të jetë fati im i përjetshëm, ndërsa unë shoh dhe mendoj për shumë gjëra të një jete që përfundon dhe një fat të përjetshëm që duhet të kem. Këtu është një dritë e fortë, diçka që verbon gjithçka rreth meje, këtu është Zoti Jezus.

Jezusi më shikon, më buzëqesh dhe më ledhaton. Në atë moment vuajtjesh dhe lotësh i vetmi që më buzëqeshi ishte Jezusi. Zoti më tha "edhe sikur të mos ishe i krishteri më i mirë, por shpesh je kujdesur për punët e tua pa i dhënë shumë rëndësi shpirtit tënd, unë jam eja të të çoj të të çoj në Parajsë. Unë jam Zoti i jetës dhe i faljes, kush beson në mua jeton dhe të gjitha mëkatet e tij do të anulohen. E gjithë ajo e keqe që ke bërë në jetë, të gjitha mëkatet e tua, do të lahet nga gjaku i Kryqit tim. Ti je djali im të dua dhe të fal ”.

Pas këtyre fjalëve zemra ime ndalon së rrahuri, para meje hapet një korridor i dritës, ku të gjithë engjëjt dhe shenjtorët kalojnë së pari dhe pastaj Jezusi vendos dorën në qafë dhe më shoqëron në mbretërinë e tij të përjetshme, ku një muzikë madhështore, dhe shumë shpirtra te lumtur, mirepresim ardhjen time.

Engjëlli im kujdestar më kishte thënë se çfarë ishte e vërtetë për jetën time, por Zoti Jezus që është Zoti i përjetshëm i jetës, e kishte kthyer tërë të keqen time me kokë poshtë dhe më kishte dhënë jetën e përjetshme vetëm falë mëshirës së tij të gjithëpushtetshëm.

A mendoni se kjo është një histori e thjeshtë e shpikur? A mendoni se ky është një nga shkrimet e shumta të bëra? Jo, i dashur mik, kjo është një histori e vërtetë. Kjo është një histori e jetuar. Kjo është ajo që ju pret edhe nëse nuk besoni. Edhe nëse nuk besoni, Jezusi vë dorën në qafë, ju fal dhe ju shoqëron në Qiell. Zoti i jetës nuk mund ta mohojë kurrë Kryqin e tij, ai nuk mund ta mohojë gjakun e derdhur, ai nuk mund ta bëjë pa mëshirën e tij.

Shkruar nga Paolo Tescione