Gjuha e vërtetë e lutjes

Të udhëtosh për në Romë është një përvojë e bekuar shpirtërore.

Lum sytë tuaj, sepse ata shohin dhe veshët tuaj, sepse ata dëgjojnë. Mateu 13:16

Një herë, shumë vite më parë, unë po trafikoja përgjatë një rrugice në Romë, kur një zonjë që dukej se ishte rreth 500 vjeç më shikoi, buzëqeshi dhe tha butë: "Çfarë është ajo?"

Nuk e dija se çfarë do të thoshte kjo, kështu që u ndala, duke menduar se ndoshta ajo kishte nevojë për ndihmë.

"Ckemi?" - përsëriti ajo shumë butë. "Jo italian", thashë duke buzëqeshur, por duke u ndjerë budalla. Fytyra e saj ishte aq vigjilente dhe interesante, saqë fillova të përhapja mendime, në gjuhën time dhe vura bast se qëndruam në atë rrugicë për 20 minuta ndërsa shpjegoja jetën time të ngatërruar të dashurisë, punën e mërzitshme dhe perspektivat e zymta.

Gjatë gjithë kohës ai më shikonte me kujdesin më të ëmbël, sikur të isha djali i tij. Përfundimisht unë mbarova, duke u ndjere budallaqe për të hequr qafe vetveten, dhe ajo zgjati dorën dhe më goditi në fytyrë dhe tha butësisht, "Hesht".

Ky theu momentin e shenjtë dhe ne shkojmë pas viteve. Për një kohë të gjatë mendova se ai më kishte dhënë një bekim të një lloji, bëri disa lutje delikate në gjuhën e tij, derisa një mik kohët e fundit më tha çfarë është ajo? do të thotë "Cili është problemi?" dhe Shut up do të thotë "Ti je i çmendur".

Por mbase jam pak më i mençur tani që jam antik, sepse besoj me gjithë zemër se ai më dha një bekim të jashtëzakonshëm atë ditë të ngrohtë në rrugicën afër Via Caterina. Ai dëgjoi, ai i kushtoi vëmendje, ai ishte plotësisht i pranishëm ndërsa hapa një derë në vetvete. A nuk është kjo një formë jashtëzakonisht e fuqishme dhe shqetësuese e lutjes, për t’u dëgjuar me të gjitha forcat tuaja? A nuk është kjo një nga dhuratat më të mëdha që mund t'i bëjmë njëri-tjetrit?

I dashur Zot, për sytë dhe veshët tanë që ndonjëherë hapen për dhuratën mahnitëse të muzikës suaj, faleminderit.