Xhehennemi: mjetet që duhet të shmangim flakët e përjetshme

MJETET NUK DUHET T END P ENDRFUNDONI N H SHENJT

DUHET T P PERSEVERES

Tofarë t’u rekomandojmë atyre që tashmë respektojnë Ligjin e Perëndisë? Këmbëngulja për mirë! Nuk është e mjaftueshme të kesh ecur në rrugët e Zotit, është e nevojshme të vazhdosh për gjithë jetën. Jezusi thotë: "Kush vazhdon deri në fund, do të shpëtohet" (Mk 13:13).

Shumë njerëz, për sa kohë që janë fëmijë, jetojnë në një mënyrë të krishterë, por kur fillojnë të ndjehen pasionet e nxehta të rinisë, ata marrin rrugën e vesit. Sa e trishtueshme ishte fundi i Saulit, Solomonit, Tertulianit dhe personazheve të tjerë të shkëlqyeshëm!

Këmbëngulja është fryt i lutjes, sepse kryesisht përmes lutjes shpirti merr ndihmën e nevojshme për t'i rezistuar sulmeve të djallit. Në librin e tij 'Për mjetet e mëdha të lutjes' Shën Alphonsus shkruan: "Ata që luten janë të shpëtuar, ata që nuk falin janë të mallkuar". Kush nuk falet, madje pa djallin që e shtyn ... ai shkon në ferr me këmbët e veta!

Ne rekomandojmë lutjen e mëposhtme që Shën Alphonsus futur në meditimet e tij mbi ferr:

"O Zoti im, ja në këmbët e tua që ka marrë parasysh pak mirësinë dhe ndëshkimet e tua. Më varfër nëse ti, Jezusi im, nuk do të kesh mëshirë për mua! Sa vjet do të kisha qenë në atë qetësi të djegur, ku aq shumë njerëz si unë tashmë digjen! O Shëlbuesi im, si nuk mund të digjemi me dashuri duke menduar për këtë? Si mund të ju ofendoj në të ardhmen? Kurrë mos të jetë, Jezusi im, përkundrazi më lër të vdes. Ndërsa keni filluar, bëni punën tuaj në mua. Lërini kohën që më jepni ta shpenzoj gjithçka për ju. Sa të mallkuar do të dëshironin të kisha mundësi të kisha një ditë apo edhe një orë të kohës që më lejoni! Dhe çfarë do të bëj me të? A do të vazhdoj ta shpenzoj për gjëra që ju neverisin? Jo, Jezusi im, mos e lejo atë për meritat e asaj Gjaku që më ka penguar deri më tani të përfundoj në ferr. Dhe Ju, Mbretëresha dhe Nëna ime, Maria, lutuni Jezusit për mua dhe merrni për mua dhuratën e këmbënguljes. Amen. "

Ndihma e MADONNA

Përkushtimi i vërtetë për Zonjën tonë është një premtim i këmbënguljes, sepse Mbretëresha e Qiellit dhe toka bën gjithçka që mundet për të siguruar që devotësit e saj të mos humben përjetësisht.

Le të jetë e dashur për recitimin e përditshëm të Rruzares për të gjithë!

Një piktor i shkëlqyeshëm, që përshkruan Gjyqtarin hyjnor, në aktin e lëshimit të fjalisë së përjetshme, pikturoi një shpirt tani afër mallkimit, jo shumë larg flakëve, por ky shpirt, duke u mbajtur në kurorën e Rruzares, shpëtohet nga Madona. Sa e fuqishme është recitimi i Rruzares!

Më 1917, Virgjëresha Më e Shenjtë iu shfaq Fatimes në tre fëmijë; kur ai hapi duart e tij një rreze drite të tharë që dukej sikur depërtonte në tokë. Fëmijët më pas panë, në këmbët e Madonës, si një det i madh zjarri dhe, të zhytur në të, demonët e zi dhe shpirtrat në formën njerëzore si hambarë të tejdukshëm që, të zvarritur lart nga flakët, binin poshtë si shkëndija në zjarret e mëdha, midis klithmat e dëshpërimit që tmerruan.

Në këtë skenë, vizionarët ngritën sytë drejt Medinës për të kërkuar ndihmë dhe Virgjëresha shtoi: «Kjo është ferri ku përfundojnë shpirtrat e mëkatarëve të varfër. Recitoni Rruzaren dhe shtojini secilës postim: `Jezusi im, fali mëkatet tona, na ruaj nga zjarri i xhehenemit dhe silli të gjithë shpirtrat në parajsë, veçanërisht më të nevojshmit për mëshirën tënde:".

Sa elokuent është ftesa e përzemërt e Zojës!

DIKA DO T BNI

Mendimi për ferrin është veçanërisht i dobishëm për ata që çalojnë në praktikën e jetës së krishterë dhe janë shumë të dobët nga vullneti. Ata bien lehtësisht në mëkatin e vdekshëm, ngrihen për disa ditë dhe pastaj ... kthehen në mëkat. Unë jam një ditë e Zotit dhe një ditë tjetër e djallit. Këta vëllezër kujtojnë fjalët e Jezusit: "Asnjë shërbëtor nuk mund t'u shërbejë dy zotërinjve" Lk 16, 13). Normalisht është vesi i papastër që tiranizon këtë kategori njerëzish; ata nuk dinë ta kontrollojnë shikimin e tyre, nuk kanë forcën të mbizotërojnë dashuritë e zemrës ose të heqin dorë nga argëtimet e paligjshme. Ata që jetojnë kështu jetojnë në skaj të ferrit. Po sikur Zoti ta ndërpresë jetën kur shpirti është në mëkat?

"Shpresojmë që kjo fatkeqësi të mos më ndodhë", thotë dikush. Të tjerët thanë gjithashtu shumë ... por më pas ata përfunduan keq.

Një tjetër mendon: "Do ta vë veten në një vullnet të mirë brenda një muaji, në një vit, ose kur të plakem". A jeni i sigurt për nesër? A nuk e shihni se si vdekjet e papritura po rriten vazhdimisht?

Dikush tjetër përpiqet të mashtrojë veten: "Vetëm para vdekjes unë do të rregulloj gjithçka". Por si pret që Zoti të të përdorë mëshirën e vdekjes pasi ke abuzuar me mëshirën e tij gjatë gjithë jetës? Po sikur të humbasësh shansin?

Për ata që arsyetojnë në këtë mënyrë dhe jetojnë në rrezikun më serioz të rënies në ferr, përveç që të marrin pjesë në Sakramentet e Rrëfimit dhe Kungimit, rekomandohet ...

1) Shikoni me kujdes, pas rrëfimit, për të mos kryer fajin e parë serioz. Nëse bie ... ngrihu menjëherë duke u drejtuar përsëri te Rrëfimi. Nëse nuk e bëni këtë, do të bini lehtë një herë të dytë, një herë të tretë ... dhe kush e di sa më shumë!

2) Të ikësh nga mundësitë e afërta të mëkatit serioz. Zoti thotë: "Kush e do rrezikun në të, do të humbet" (Sir 3:25). Një vullnet i dobët, përballë rrezikut, bie lehtësisht.

3) Në tundime, mendoni: “A ia vlen, për një moment kënaqësie, të rrezikosh një përjetësi vuajtjesh? Satshtë Satani ai që më tundon, të më shkëputë nga Zoti dhe të më çojë në ferr. Unë nuk dua të bie në grackën e tij! ”.

MEDITIMI shtë i nevojshëm

Usefulshtë e dobishme për të gjithë të meditojnë, bota shkon keq, sepse nuk mediton, nuk reflekton më!

Duke vizituar një familje të mirë takova një grua të moshuar, të qetë dhe me kokë të qartë, pavarësisht se mbi nëntëdhjetë vjet.

“Babai, - më tha - kur dëgjoni rrëfimet e besimtarëve, ju rekomandoni që të bëjnë disa meditime çdo ditë. Mbaj mend që kur isha i ri, rrëfimtari im shpesh më nxiste të gjente ca kohë për reflektim çdo ditë ”.

Unë u përgjigja: "Në këto kohë është tashmë e vështirë t'i bindësh ata të shkojnë në Mass në mbrëmje, të mos punojnë, të mos blasfemojnë, etj ...". E megjithatë, sa e drejtë ishte ajo zonjë e vjetër! Nëse nuk e merrni zakonin e mirë për të reflektuar pak çdo ditë, ju humbni vëmendjen e kuptimit të jetës, dëshira për një marrëdhënie të thellë me Zotin shuhet dhe, duke mos pasur këtë, nuk mund të bëni asgjë ose pothuajse të mirë dhe jo ekziston arsyeja dhe forca për të shmangur atë që është e keqe. Kushdo që mediton në mënyrë të sigurt, është pothuajse e pamundur që ai të jetojë në turp të Zotit dhe të përfundojë në ferr.

THUGHTI I HELLA ASHT A LEJE FUQIA

Mendimi i ferrit gjeneron shenjtorët.

Miliona dëshmorë, duke dashur të zgjedhin midis kënaqësisë, pasurisë, nderimeve ... dhe vdekjes për Jezusin, kanë preferuar humbjen e jetës sesa të shkojnë në ferr, duke mbajtur mendjen nga fjalët e Zotit: "Cili është përdorimi i njeriut për të fituar nëse e gjithë bota e humbet shpirtin e vet? " (krh. Mt 16:26).

Grumbuj të shpirtrave bujarë lënë familjen dhe atdheun për të sjellë dritën e Ungjillit tek të pabesët në vendet e largëta. Duke bërë këtë ata sigurojnë më mirë shpëtimin e përjetshëm.

Sa fetarë gjithashtu braktisin kënaqësitë e licencuara të jetës dhe i japin vetes mortifikimin, për të arritur më lehtë jetën e përjetshme në parajsë!

Dhe sa burra dhe gra, të martuar ose jo, megjithëse me shumë sakrifica, respektojnë Urdhërimet e Zotit dhe angazhohen në vepra të apostolit dhe bamirësisë!

Kush i mbështet të gjithë këta njerëz në një besnikëri dhe zemërgjerësi sigurisht që nuk është e lehtë? Mendohet se ata do të gjykohen nga Zoti dhe do të shpërblehen me parajsë ose do të ndëshkohen me ferr të përjetshëm.

Dhe sa shembuj të heroizmit gjejmë në historinë e Kishës! Një vajzë dymbëdhjetë vjeçare, Santa Maria Goretti, le të vritet në vend se të ofendohet nga Zoti dhe të mallkohet. Ai u përpoq të ndalonte përdhunuesin dhe vrasësin e tij duke thënë: "Jo, Aleksandër, nëse e bën këtë, shko në ferr!"

Shën Thomas Moro, Kancelari i Madh i Anglisë, për gruan e tij që e nxiste atë që t’i nënshtrohej urdhrit të mbretit, duke nënshkruar një vendim kundër Kishës, u përgjigj: "Cilat janë njëzet, tridhjetë, ose dyzet vjet jetë të rehatshme në krahasim me 'ferr? ". Ai nuk u pajtua dhe u dënua me vdekje. Sot ai është i shenjtë.

DHOMA E VDES!

Në jetën tokësore, e mira dhe e keqja jetojnë së bashku pasi gruri dhe barërat e këqija janë në të njëjtën fushë, por në fund të botës njerëzimi do të ndahet në dy radhë, në atë të të shpëtuarve dhe në atë të mallkuar. Gjykatësi Hyjnor atëherë do të konfirmojë solemnisht dënimin e dhënë secilit menjëherë pas vdekjes.

Me një imagjinatë të vogël, le të përpiqemi të imagjinojmë pamjen përpara Zotit të një shpirti të keq, i cili do të ndiejë dënimin e dënimit ndaj tij. Në një dritë do të gjykohet.

Jeta e gëzuar ... liria e shqisave ... argëtimi mëkatar ... totalisht ose pothuajse indiferenca ndaj Zotit ... përulje e jetës së përjetshme dhe veçanërisht e ferrit ... Me një goditje të shpejtë, vdekja shkurton fillin e ekzistencës së saj kur e pret pak.

I liruar nga lidhjet e jetës tokësore, ai shpirt është menjëherë përpara Krishtit Gjyqtar dhe e kupton plotësisht se ajo mashtroi veten gjatë jetës së saj ...

- Epo, ka një jetë tjetër! ... Sa budallaqe isha! Nëse do të mund të kthehesha dhe të kompensoja të kaluarën! ...

- Më jep një llogari, krijesa ime, për atë që ke bërë në jetë. - Por nuk e dija se duhej t’i nënshtrohesha një ligji moral.

- Unë, Krijuesi dhe Ligjvënësi juaj Suprem, ju pyes: Çfarë keni bërë me Urdhërimet e mia?

- Isha i bindur se nuk kishte jetë tjetër ose se, në çdo rast, të gjithë do të shpëtonin.

- Nëse gjithçka do të përfundonte me vdekje, unë, Zoti yt, do ta kisha bërë veten Njeri kot dhe kot do të kisha vdekur në një kryq!

- Po, kam dëgjuar për këtë, por nuk i kam dhënë peshë; për mua ishte një lajm sipërfaqësor.

- A nuk të dhashë inteligjencën për të më njohur dhe dashuruar? Por ju preferuat të jetonit si kafshë less pa kokë. Pse nuk imituat sjelljen e dishepujve të mi të mirë? Pse nuk më donit ndërsa ishit në tokë? Ju keni konsumuar kohën që ju kam dhënë në ndjekje të kënaqësive ... Pse nuk keni menduar kurrë për ferrin? Po ta kishit vepruar kështu, do të më kishe nderuar dhe shërbyer, nëse jo nga dashuria të paktën nga frika!

- Pra, për mua ka ferr? ...

- Po, dhe për gjithë përjetësinë. Edhe njeriu i pasur për të cilin ju thashë në Ungjill nuk besonte në ferr ... megjithatë ai përfundoi në të. I njëjti fat është i yti!… Shko, shpirt i mallkuar, në zjarrin e përjetshëm!

Në një moment shpirti është në fund të humnerës, ndërsa kufoma e tij është akoma e ngrohtë dhe po përgatitet funerali ... "Më mallkoni! Për gëzimin e një çasti, i cili është zhdukur si vetëtima, do të më duhet të digjem në këtë zjarr, larg Zotit, përgjithmonë! Nëse nuk do t'i kisha kultivuar ato miqësi të rrezikshme ... Nëse do të kisha lutur më shumë, sikur të kisha marrë më shpesh Sakrificat ... Nuk do të isha në këtë vend të mundimeve ekstreme! Kënaqësi të mallkuar! Mallrat e mallkuara! Kam shkelur drejtësinë dhe bamirësinë për të marrë një pasuri ... Tani të tjerët e shijojnë atë dhe unë duhet të paguaj këtu për gjithë përjetësinë. Kam vepruar i çmendur!

Unë shpresoja të shpëtoja veten, por nuk pata kohë ta rivendosja veten në favor. Faji ishte imi. E dija se mund të isha i mallkuar, por preferoja të vazhdoja të mëkatoja. Mallkimi bie mbi ata që më dhanë skandalin e parë. Nëse mund të kthehesha në jetë ... si do të ndryshonte sjellja ime! "

Fjalë ... fjalë ... fjalë ... Shumë vonë tani ... !!!

Ferri është një vdekje pa vdekje, një fund i pafund.

(Shën Gregori i Madh)