Përkushtim ndaj Mëshirës Hyjnore në orën ekstreme të vdekjes

26. Në orën ekstreme të vdekjes. - Mëshira e Zotit arrin mëkatarin shumë herë në orën e fundit në një mënyrë të veçantë dhe misterioze. Nga pamja e jashtme do të dukej se gjithçka ka humbur tani, por nuk është kështu. Shpirti, i ndriçuar nga rrezja e një hiri të fundit të fuqishëm, në momentin e fundit mund t'i drejtohet Zotit me një forcë të tillë dashurie, që, në një çast, merr prej tij faljen e mëkateve dhe faljen e dhimbjeve. Nga ana e jashtme, megjithatë, ne nuk shohim asnjë shenjë pendimi, as shtrëngimi, sepse personi që vdes nuk reagon më dukshëm. Sa mëshirë e Zotit është e pallogaritshme! Por, tmerr! Ka edhe shpirtra që, vullnetarisht dhe me vetëdije, refuzojnë edhe hirin e skajshëm me përbuzje!
Le të thuhet, pra, se edhe në agoni të plotë, mëshira hyjnore e vendos këtë moment qartësie në thellësitë e shpirtit, përmes së cilës shpirti, nëse dëshiron, gjen mundësinë e kthimit tek ai. Ndodh, sidoqoftë, që ka shpirtra të një vështirësie të tillë të brendshme sa ata me vetëdije zgjedhin ferrin, duke i bërë të kota jo vetëm lutjet e ngritura Zotit për ta, por madje edhe zhgënjyese vetë përpjekjet e Zotit.

27. Përjetësia nuk do të jetë e mjaftueshme për t'ju falënderuar. - O Zot i mëshirës së pafund, që vendosi të na dërgoni të Vetëmlindurin tuaj si një provë të pamposhtur të mëshirës suaj, hapi thesaret tuaja për mëkatarët, në mënyrë që ata të marrin nga mëshira juaj jo vetëm faljen tuaj, por edhe shenjtërinë me atë gjerësi të së cilës ata janë të aftë. Baba i mirësisë së pakufishme, dua që të gjitha zemrat të kthehen në mëshirën tënde me besim. Sikur të mos ishte, askush para jush nuk mund të falej. Kur na e zbuloni këtë mister, përjetësia nuk do të jetë e mjaftueshme për t'ju falënderuar.

28. Besimi im. - Kur natyra ime njerëzore kapet nga frika, besimi im në mëshirën e pafund menjëherë zgjohet tek unë. Përpara saj gjithçka lëshon vendin, siç jep hija e natës kur shfaqen rrezet e diellit. Siguria e mirësisë tënde, Jezus, më bind që të shoh edhe vdekjen në sy me guxim. E di që asgjë nuk do të më ndodhë, pa qenë e pranishme mëshira hyjnore. Unë do ta festoj gjatë jetës dhe në kohën e vdekjes, në ringjalljen time dhe për përjetësinë. Jezus, çdo ditë shpirti im zhytet në rrezet e mëshirës sate: Unë nuk njoh një çast në të cilin nuk vepron mbi mua. Mëshira jote është filli i përbashkët i jetës sime. Shpirti im vërshon, o Zot, me mirësinë tënde.

29. Lulja e shpirtit. - Mëshira është më e madhja e përsosmërive hyjnore: gjithçka që më rrethon e shpall atë. Mëshira është jeta e shpirtrave, dhembshuria e Zotit ndaj tyre është e pashtershme. O Zot i pakuptueshëm, sa e madhe është mëshira jote! Engjëjt dhe burrat kanë dalë nga barku i saj dhe ajo ia tejkalon të gjithë mendjes së tyre. Zoti është dashuri, dhe mëshira është veprimi i tij. Mëshira është lulja e dashurisë. Kudo që kthej sytë, gjithçka më flet për mëshirë, madje edhe drejtësia, sepse drejtësia buron edhe nga dashuria.

30. Sa lumturi digjet në zemrën time! - Çdo shpirt beson në mëshirën e Zotit: ai kurrë nuk ia mohon askujt. Qielli dhe toka mund të shemben para se të mbarojë mëshira e Zotit. Sa lumturi digjet në zemrën time në mendimin e mirësisë tënde të pakuptueshme, o Jezusi im! Dëshiroj t'ju drejtoj të gjithë ata që kanë rënë në mëkat, në mënyrë që ata të ndeshen me mëshirën tuaj dhe t'ju lartësojnë përgjithmonë.