Përkushtimi që duhet të bëjnë të gjithë: lutja e fuqishme e falënderimeve

Shkëlqim dashurie.

Çfarë falënderimesh do të të jap, o Zot, për ato që ke vendosur të vish brenda meje dhe këtë mëngjes të më komunikosh trupin tënd, gjakun tënd, shpirtin tënd, hyjninë tënde? Të gjithë Engjëjt dhe Shenjtorët e Qiellit le t'ju lavdërojnë për mua për aq shumë nga mirësia juaj dhe degjenerimi i pafund. Oh, kur e shoh veten të pushtuar nga dashuria jote si një shenjë që mund ta them me të vërtetë: Ti je Zoti im, dashuria ime, gjithçka e imja, dhe unë jam e gjitha e jotja? Kur do t'i përbuz të gjitha gjërat e kësaj bote derisa të dëshiroj asgjë më shumë se vetëm ti? Asgjë tani unë dëshiroj më me zjarr sesa të të dua dhe të të posedoj, dhe kurrë më nuk daton të mos më ndajë mua, ose jetën e shpirtit tim. Deh! le të zgjasë gjithmonë ky zjarr dhe se dhembjet me të cilat do të doje të më provosh, mos e shuaj kurrë. Çfarë dëshiron të bëj, flaka ime hyjnore, apo dashuria ime e ëmbël? Që të gjitha ato që kam dashur deri tani të kthehen kundër meje, kështu që unë jam i detyruar të kthehem drejt teje? Po, po; Unë dua ta thyej atë me të gjitha krijesat, dhe nuk kam paqe, por vetëm me ty.

Unë heq dorë nga gjithçka për hirin tënd, ju dorëzohem vetes suaj dhe ju dorëzohem plotësisht juve. Më lër të vuaj atë që të pëlqen; kryqi më i hidhur do të jetë i ëmbël për mua; me kusht që dashuria jote të më konfigurojë tek ajo dhe të ma gozhdojë hirin tënd.

Dashuria e kryqit.

Më mëso, o Zot, të mbaj peshën e mishit tim, në mënyrë që të mos të ofendoj dhe të mos të humbas kurrë. Më mëso të vuaj shumë për ty që vuajti aq shumë për mua; dhe të të vlerësoj pafundësisht më shumë se gjithçka që është më pak se ti. Sigurohu që të mos vlerësoj asnjë humbje tjetër në ardhje, nëse jo atë të hirit tënd, asnjë fitim tjetër, nëse jo atë të dashurisë tënde, që të urrej gjithçka që më distancon nga ti dhe se dua gjithçka që të bëj ty. afrohet. Bëhu ti dashuria ime e vetme, vetëm fundi i jetës sime, i dëshirave dhe i veprimeve të mia. Bëje që kudo dhe gjithmonë të kërkoj, që të psherëtihem për ty, që të bashkohem me ty; dhe se gjithçka bëhet e padurueshme për mua ajo që nuk të çon te ti; se të gjitha ndjenjat dhe mendimet e mia kanë për qëllim vetëm ty dhe se nuk gjej kënaqësi tjetër përveçse të vuaj për ty dhe të bëj vullnetin tënd.

Adhurimi i dashnorit.

Dhe çfarë mund të kishte bërë më shumë për mua, o Shpëtimtari im, po të kisha qenë Zoti yt, pasi Ti je Perëndia im? Unë e adhuroj këtë dashuri të pafund aq të përgjithshme dhe kaq të veçantë, kaq të lashtë dhe kaq të re, kaq konstante dhe të rinovuar shpesh; Jam mbushur me habi dhe jam i detyruar të hesht. Inflamo, o Zot i bamirësisë, djeg zemrën time të ngrirë, në mënyrë që të të njoh dhe të dua vazhdimisht.

Më dhuro, o Zot, që unë gjej më shumë kënaqësi te ti se te të gjitha krijesat, më shumë sesa te shëndeti, bukuria, lavdia, nderimet, fuqitë, pasuritë, shkenca, miqësia, reputacioni, në lavdërimet, më shumë, më në fund, se në të gjitha gjërat që mund të më jepni, të dukshme ose të padukshme; pasi që Ti je pafundësisht më i dashur se të gjitha dhuratat e tua. Ju jeni Më i Larti, Më i Fuqishmi, Më Fisniku. Ju jeni Parajsa e vërtetë: Parajsa pa ju do të ishte një mërgim. Zemra ime mund të gjejë vetëm tek ju paqen e përsosur. Ti e di atë, o Zot, dhe për këtë ke shpikur mjete kaq të admirueshme për të qëndruar në mua, në mënyrë që unë të qëndroj në ty. Ti më kërkon kur të harroj; Ju më ndiqni, edhe kur unë iki nga ju; Ju më kërcënoni me vdekje, kur guxoj të ndahem nga ju.

Dhimbje dashurie.

Dhe a mund të vazhdoj të jetoj siç kam jetuar deri më tani, o Zoti im? A mund të mendoj për kaq shumë gabime të mia, dhe para se t’i rrëfeni ato, pa vdekur nga dhimbja? O mëshirë e pafund! O mirësi e pafund! Sa arsye nuk ke për të më mbajtur larg teje përgjithmonë, për të më vërsulur në humnerën e ferrit, për të më braktisur në duart e demonëve të munduar! Dhe kjo është ajo që ju nuk keni dashur të bëni, megjithatë. Ju më duroni, më prisni, gjithashtu vuani përçmimin tim, mosmirënjohjet e mia, nga malli për të parë të kthehem tek ju; dhe ti më ofron dorën për të më ngritur lart. O jeta e shpirtit tim! Në çfarë gjendje jam kur të braktis ty? Unë jam atëherë pa dritë, pa forcë, pa jetë, pa dashuri, skllavi më i poshtër i mëkatit dhe i Satanit. Kjo është akoma pak: Unë jam pa Ty, që jam Zoti im, gjithçka ime, e mira ime supreme, shpresa ime e vetme, dhe kjo është ajo që përbën thellësinë e mjerimit tim. Oh, sikur të të kisha dashur gjithmonë! Oh sikur të mos të ofendoja kurrë! Oh, sikur të isha Ti gjithmonë zotëria i zemrës sime!

Pyetje dashurie.

Largo nga unë, o Zot, gjithçka që mund të më largojë nga ti; rrëzo këtë mur që më ndan nga ai, dhe dashuria që të bën të zbresësh tek unë, të shtyn të shkatërrosh gjithçka në mua që nuk të pëlqen. Rregulloni dëshirat e mia, shpresat e mia, forcat e mia, tërë shpirtin tim, tërë trupin tim, të gjitha veprimet e mia sipas vullnetit tuaj hyjnor. Vetëm ti më njeh në mënyrë të përsosur, vetëm Ti sheh shkallën e mjerimit tim, pasi që je i vetmi ilaç. Dhe vetëm Ti do të jesh gjithmonë gjithë paqja ime, komoditeti im, gëzimi im në luginën e lotëve, për të qenë lavdia ime, siç shpresoj, për gjithë përjetësinë.