Përkushtimi i 12 hapave të diktuar nga Virgjëresha e Zbulesës

Përkushtimi i 12 hapave të diktuar nga Virgjëresha e Zbulesës (Tre Fontane) për Bruno Cornacchiola

Pasi kishte parashikuar, në shfaqjen e 18 korrikut 1992, se donte të nderohej me titullin "Virgjëresha e Zbulesës, Nëna e të pashërueshmeve", më 10 shtator 1996 ajo iu shfaq përsëri për t'i mësuar atij një përkushtim të ri. Bruno sapo ka mbaruar recitimin, duke ecur rreth kapelës së shtëpisë verore të komunitetit Sacri al Circeo, kapelës në Zemrat e Shenjta të Jezusit dhe Marisë dhe në atë moment ai ndodhet përballë shkallëve me dymbëdhjetë shkallë që të çojnë në të vogël Shpella kushtuar Marisë:

“Sapo shkel në shkallën e parë, më duket si pengesë për të zbritur në shkallën e dytë, sikur të isha i paralizuar. Menjëherë më vjen ndërmend një fakt vjetërsie, por befas, përballë meje, është Virgjëresha e Zbulesës, që qëndron në shkallën e tretë, në të djathtën time. Ajo është e veshur me rrobat e 12 prillit 1947. Është zbathur. Ai nuk ka libër ngjyrë hiri, por duart i ka të palosur para gjoksit. Ai është aty, duke qëndruar përballë meje, duke buzëqeshur. E shikoj, e shikoj dhe takohemi me sy. Në atë moment kisha humbur gjurmët se ku isha.'

Virgjëresha fillon të flasë:

“Kam ardhur për t'ju dhënë një lajm të mirë, për t'ju bërë të ditur qëllimin e Trinisë Më të Shenjtë. Hiri dhe dashuria e Atit dhe e Birit dhe e Shpirtit të Shenjtë dëshiron të japë një ndihmë tjetër për të ndihmuar dhe ndihmuar shpirtrat të shërohen nga mosbesimi dhe mëkati që përhapet në zemrat e gjithë njerëzimit. Kjo duhet të shërbejë si një ndihmë për shpëtimin, një ndihmë për shumë njerëz, larg apo afër, në këtë botë të shkatërruar nga mosbesimi. Ky përkushtim i ri dëshiron të arrijë shumë në botë që kanë nevojë për hirin dhe dashurinë, për ndihmë në kërkimin e Zotit dhe për një kthim të sinqertë. (Këtu bëhet pak e trishtuar, pastaj vazhdoni)

Sidomos për kaq shumë djem të mi priftërinj, madje edhe më lart, që bien lehtësisht në krahët e Satanit, si gjethet e thata që bien nga një pemë në frymën e erës. Kthimi i mendjes, zemrës dhe shpirtit, veçanërisht për ata që nxisin konfuzion në shpirtra. Prandaj ju thashë, më 12 prill 1947, se shumë nga fëmijët e mi do të zhvishen, jashtë shenjës priftërore dhe brenda njohjes së së vërtetës në shpirt. Ky përkushtim është për të mposhtur Satanin dhe bashkëpunëtorët e tij dhe do të jetë si një ekzorcizëm i bërë nga të gjithë shpirtrat e vullnetit të mirë, në mënyrë që aktiviteti djallëzor që shkakton humbjen e shpirtrave të mund të ndalet. Prifti le të jetë vërtet prift dhe i krishteri duhet të jetë i krishterë i vërtetë në bindje dhe dashuri. Të lutesh dhe të japësh një shembull të mirë është më mirë se shumë fjalë të kota. Mos e neglizhoni jetën e krishterë që është dashuria”.

Këtu është zhvillimi i përkushtimit:

“Ndaloni në shkallën e parë dhe para se të zbrisni, bëni shenjën e kryqit, siç ju thashë kur ju mësoja në shpellë, me dorën e majtë në gjoks dhe të djathtën, duke shqiptuar emrat e Personave më Trinia e Shenjtë, e cila prek ballin dhe shpatullat tuaja. Bërë shenjën e kryqit, do të recitosh një Atë, Urime, Lavdi. Gjithmonë i vendosur në hapin e parë do të thuash: 'Virgjëresha e Zbulesës, lutu për ne dhe na jep dashurinë e Zotit'. Në këtë pikë ju do të thoni një përshëndetje dhe një lavdi. Atëherë do të thuash: 'Nënë e të pashërueshmeve, lutu për ne dhe na jep dashurinë e Zotit'. Pra, në çdo hap deri në të dymbëdhjetën. Me të mbërritur përpara shpellës do të recitoni Kredon, që është akti i vërtetë i besimit. Atëherë do të shqiptoni duke kërkuar bekimin: 'Zoti Zot na e dhëntë bekimin e tij të shenjtë, Shën Jozef provinca hyjnore, Virgjëresha e Bekuar na ruajt dhe na ndihmoftë; Zoti Perëndi e ktheftë fytyrën drejt nesh, qoftë i mëshirshëm me ne dhe na vendos në paqen e vërtetë.' Kjo sepse nuk ka më paqe në botë. Ai përfundon duke thënë përshëndetjen e bashkimit dhe dashurisë: “Zoti na bekoftë dhe Virgjëresha na ruajt”.