Shpejtësia nuk është e krishterë, mësoni të jeni të durueshëm me veten tuaj

I. Në blerjen e perfeksionit duhet të prisni gjithmonë. Duhet të zbuloj një mashtrim, thotë Shën Françesku de Sales. Disa do të donin perfeksionin e gatshëm, saqë mjaftonte ta rrëshqisnin, si një fund, për ta gjetur veten të përsosur pa mundim. Nëse kjo do të ishte e mundur, unë do të isha njeriu më i përsosur në botë; pasi nëse do të ishte në fuqinë time t'u jepja të tjerëve përsosmërinë, pa bërë asgjë, do të filloja ta merrja nga vetja. Atyre u duket se përsosmëria është një art, të cilit mjafton të gjesh sekretin për t'u bërë menjëherë mjeshtër pa asnjë vështirësi. Çfarë mashtrimi! Sekreti i madh është të bësh dhe të punosh me zell në ushtrimin e dashurisë hyjnore, për të arritur bashkimin me mirësinë hyjnore.

Megjithatë, vini re me kujdes se detyra për të bërë dhe munduar i referohet pjesës më të lartë të shpirtit tonë; sepse nuk duhet t'i kushtojmë më shumë vëmendje rezistencës që vjen nga pjesa e poshtme sesa udhëtarëve, qenve që lehin nga larg (krh. Argëtim 9).

Le të mësohemi, pra, të kërkojmë përsosmërinë tonë përmes rrugëve të zakonshme, me qetësi shpirtërore, duke bërë atë që varet prej nesh për të fituar virtytet, përmes qëndrueshmërisë në ushtrimin e tyre, sipas gjendjes dhe thirrjes sonë; atëherë, për sa i përket arritjes herët a vonë në qëllimin e dëshiruar, le të jemi të durueshëm, duke ia besuar veten Providencës hyjnore, e cila do të kujdeset të na ngushëllojë në kohën e caktuar prej saj; dhe edhe nëse duhet të presim deri në orën e vdekjes, le të jemi të kënaqur, të kënaqur me përmbushjen e detyrës sonë duke bërë gjithmonë atë që na takon dhe në fuqinë tonë. Gjithmonë do ta kemi atë të dëshiruar mjaft shpejt, kur t'i pëlqejë Zotit ta na japë.

Kjo dorëheqje për të pritur është e nevojshme, sepse mungesa e saj e shqetëson shumë shpirtin. Le të kënaqemi, pra, duke ditur se Perëndia, që na udhëheq, i bën gjërat mirë dhe të mos presim ndjenja të veçanta apo dritë të veçantë, por le të ecim si të verbër nën drejtimin e kësaj Providence dhe gjithmonë me këtë besim te Zoti, edhe midis shkretimeve, frika, errësirë ​​dhe kryqe të çdo lloji, të cilat Ai do të jetë i kënaqur t'i dërgojë (krh. Tratten. 10).

Unë duhet të shenjtërohem jo për përfitimin tim, ngushëllimin dhe nderin tim, por për lavdinë e Perëndisë dhe për shpëtimin e të rinjve. Prandaj do të jem i durueshëm dhe i qetë sa herë që më duhet të pranoj mjerimin tim, i bindur se hiri i plotfuqishëm vepron përmes dobësisë sime.

II. Duhet durim me veten. Të bëhesh zotërues i shpirtit tënd në një moment dhe ta kesh atë plotësisht në duart e tua, që në fillim, është e pamundur. Jini të kënaqur të fitoni terren pak nga pak, paralajmëron Shën Françesku de Sales, përballë pasionit që ju bën luftë.

Duhet të durosh me të tjerët; por para së gjithash ne tolerojmë veten dhe kemi durim me të qenit të papërsosur. A do të donim të arrinim pushimin e brendshëm, pa kaluar nëpër fatkeqësi dhe beteja të zakonshme?

Përgatitni shpirtin tuaj për qetësi që në mëngjes; gjatë ditës kujdesuni që ta kujtoni shpesh dhe ta merrni sërish në duart tuaja. Nëse ju ndodh ndonjë ndryshim, mos u trembni, mos e mendoni as më të voglin; por, pasi e keni paralajmëruar, poshtëroni veten në heshtje përpara Perëndisë dhe përpiquni ta ktheni shpirtin tuaj në një gjendje ëmbëlsie. Thuaji shpirtit tënd: - Hajde, e kemi vënë këmbën në vendin e gabuar; le të shkojmë tani dhe të jemi në roje. — Dhe sa herë që ju përsëritni, përsërisni të njëjtën gjë.

Atëherë kur të gëzoni paqen, përfitoni prej saj me vullnet të mirë, duke shumëzuar veprat e dashamirësisë në të gjitha rastet e mundshme, edhe ato të vogla, sepse, siç thotë Zoti, atyre që janë besnikë në gjërat e vogla, gjërat e mëdha do t'u besohen ( Lk 16,10). Por mbi të gjitha, mos e humb zemrën, Zoti të mban dorën dhe, megjithëse të lë të pengohesh, e bën këtë për të të treguar se, po të mos të mbante, do të rrëzoheshe plotësisht: kështu ti e kapësh dorën më fort. (Letra 444).

Të jesh shërbëtor i Perëndisë do të thotë të jesh bamirës ndaj të tjerëve, të formosh në pjesën e sipërme të shpirtit një vendim të domosdoshëm për të ndjekur vullnetin e Perëndisë, të kesh një përulësi dhe thjeshtësi shumë të thellë, që frymëzon besim te Zoti dhe na ndihmon të ngrihemi nga të gjithë. të rënët tanë, të jenë të durueshëm me ne në mjerimet tona, të tolerojnë në mënyrë paqësore të tjerët në papërsosmëritë e tyre (Letra 409).

Shërbejini Zotit me besnikëri, por shërbejini atij me liri fisnike dhe të dashur pa e hidhëruar zemrën tuaj në mënyrë të bezdisshme. Mbani brenda jush një frymë gëzimi të shenjtë, të përhapur mesatarisht në veprimet dhe fjalët tuaja, në mënyrë që njerëzit e virtytshëm që ju shohin të marrin gëzim dhe të lavdërojnë Perëndinë (Mt 5,16), objektin e vetëm të aspiratave tona (Letra 472). Ky mesazh besimi dhe besimi nga Shën Françesku de Sales siguron, rikthen kurajon dhe tregon metodën e sigurt për të përparuar, pavarësisht nga dobësitë tona, duke shmangur mendjemadhësinë dhe supozimet.

III. Si të rregulloni veten në shumë profesione për të shmangur nxitimin e tepërt. Shumëllojshmëria e profesioneve është një kusht i favorshëm për përvetësimin e virtyteve të vërteta dhe të forta. Shumëzimi i çështjeve është një martirizim i vazhdueshëm; diversiteti dhe moria e profesioneve është më e bezdisshme se sa ashpërsia e tyre.

Në kryerjen e punëve tuaja, mëson Shën Françesku de Sales, mos kini besim se mund të keni sukses me industrinë tuaj, por vetëm falë ndihmës së Zotit; prandaj besoni plotësisht në Providencën e Tij, i bindur se Ai do të bëjë më të mirën tuaj, për sa kohë që ju nga ana juaj do të vendosni një zell të qetë në të. Në fakt, zelljet e vrullshme dëmtojnë zemrën dhe biznesin dhe nuk janë zell, por shqetësime dhe shqetësime.

Së shpejti do të jemi në përjetësi, ku do të shihet se sa e vogël janë të gjitha punët e kësaj bote dhe sa pak rëndësi ka nëse kryhen apo jo; këtu, përkundrazi, shqetësohemi për to, sikur të ishin gjëra të mëdha. Kur ishim të vegjël, sa të etur ishim të mblidhnim copa tjegulla, dru dhe baltë për të ndërtuar shtëpi dhe ndërtesa të vogla! Dhe nëse dikush i hidhte, kishte telashe; por ne tani e dimë se e gjithë kjo kishte shumë pak rëndësi. Kështu do të jetë një ditë në parajsë; atëherë do të shohim se lidhjet tona me botën ishin vërtet fëminore.

Me këtë nuk dua të lavdëroj kujdesin që duhet të kemi për të tilla gjëra të vogla dhe të vogla, pasi Zoti na i ka dhënë për profesionin tonë në këtë botë; por unë do të doja të largoja aromën e ethshme në pritjen për ty. Ne mund të bëjmë gjërat tona fëminore, por duke i bërë ato nuk e humbim mendjen. Dhe nëse dikush na përmbys kutitë dhe gjërat e vogla, le të mos shqetësohemi aq shumë, sepse kur të vijë mbrëmja, kur do të duhet të mbulohemi, dua të them në pikën e vdekjes, të gjitha këto gjëra të vogla nuk do të kenë asnjë dobi: atëherë ne do të duhet të tërhiqet në shtëpinë e Atit tonë (Ps 121,1).

Kujdesuni me zell në punët tuaja, por dijeni se nuk keni punë më të rëndësishme se shpëtimi juaj (Letra 455).

Në shumëllojshmërinë e profesioneve, unike është disponimi i shpirtit me të cilin kujdesesh për të. Vetëm dashuria është ajo që diversifikon vlerën e gjërave që bëjmë. Le të përpiqemi të kemi gjithmonë një delikatesë dhe fisnikëri ndjenjash, gjë që na bën të kërkojmë vetëm shijen e Zotit dhe Ai do t'i bëjë veprimet tona të bukura dhe të përsosura, sado të vogla dhe të zakonshme të jenë ato (Letra 1975).

O Zot, më lër të mendoj për të kapur dhe përdorur mirë gjithmonë mundësitë për të të shërbyer, duke praktikuar virtytet minutë pas minute, pa asnjë shqetësim për të kaluarën apo të ardhmen, në mënyrë që çdo moment i tanishëm të më sjellë atë që duhet të bëj me qetësi dhe zell. , për lavdinë tuaj (krh. Letra 503).