Zoja në Medjugorje ju tregon për dhjetë sekretet që ajo dha

Da Paolo Tessione - Korrik 30, 2019

23 dhjetor 1982
Të gjitha sekretet që kam besuar do të vijnë e vërtetë dhe shenja e dukshme gjithashtu do të shfaqet, por mos prisni që kjo shenjë të kënaqë kureshtjen tuaj. Kjo, përpara shenjës së dukshme, është një kohë e hirit për besimtarët. Pra, konvertohuni dhe thelloni besimin tuaj! Kur të vijë shenja e dukshme, ajo do të jetë shumë vonë për shumë njerëz.
Disa fragmente nga Bibla që mund të na ndihmojnë të kuptojmë këtë mesazh.
Eksodi 7
Plagët e Egjiptit
Zoti i tha Moisiut: "Shiko, unë të vura të zësh vendin e Perëndisë për Faraonin; Aaroni, vëllai yt, do të jetë profeti yt. Ti do t'i thuash atë që do të të urdhëroj: vëllai yt Aaroni do t'i flasë Faraonit që t'i lërë izraelitët të largohen nga vendi i tij. Por unë do ta ngurtësoj zemrën e Faraonit dhe do t'i shumoj shenjat dhe mrekullitë e mia në vendin e Egjiptit. Faraoni nuk do t'ju dëgjojë, dhe unë do të shtrij dorën kundër Egjiptit dhe kështu do të nxjerr ushtritë e mia, popullin tim izraelit, nga vendi i Egjiptit me ndërhyrjen e ndëshkimeve të mëdha. Atëherë egjiptianët do të pranojnë që unë jam Zoti, kur të shtrij dorën time kundër Egjiptit dhe t'i nxjerr izraelitët nga mesi i tyre!". Moisiu dhe Aaroni bënë atë që i kishte urdhëruar Zoti; funksiononin pikërisht kështu. Moisiu ishte tetëdhjetë dhe Aaroni tetëdhjetë e tre kur i folën Faraonit. Zoti i tha Moisiut dhe Aaronit: Kur Faraoni t'ju pyesë: Bëni një mrekulli në mbështetjen tuaj! do t'i thuash Aaronit: Merre shkopin dhe hidhe para Faraonit dhe ai do të bëhet gjarpër!”. Kështu Moisiu dhe Aaroni erdhën te Faraoni dhe bënë atë që i kishte urdhëruar Zoti: Aaroni e hodhi bastunin përpara Faraonit dhe para shërbëtorëve të tij, dhe ai u bë një gjarpër. Atëherë Faraoni thirri dijetarët dhe magjistarët dhe magjistarët e Egjiptit bënë të njëjtën gjë me magjinë e tyre. Secili hodhi shkopin e tij dhe shkopinjtë u bënë gjarpërinj. Por shkopi i Aaronit gëlltiti shkopin e tyre. Por zemra e Faraonit ishte kokëfortë dhe ai nuk i dëgjoi, siç e kishte parathënë Zoti.

Atëherë Zoti i tha Moisiut: "Zemra e Faraonit është e palëkundur; ai nuk pranoi ta linte popullin të shkojë. Shkoni te Faraoni në mëngjes kur ai të dalë në ujëra. Do të qëndroni para tij në bregun e Nilit, duke mbajtur në dorë bastunin që është shndërruar në gjarpër. Ti do t'i thuash: Zoti, Perëndia i Hebrenjve, më ka dërguar për të të thënë: Lëre popullin tim të shkojë, që të mund të më shërbejë në shkretëtirë; por deri tani nuk jeni bindur. Thotë Zoti: Nga ky fakt ju do të dini se unë jam Zoti; ja, me shkopin që kam në dorë po godas ujërat që janë në Nil: do të kthehen në gjak. Peshqit që janë në Nil do të ngordhin dhe Nili do të bëhet i fëlliqur, kështu që Egjiptianët nuk do të mund të pinë më ujërat e Nilit!”. Zoti i tha Moisiut: "Urdhëro Aaronit: Merr bastunin tënd dhe shtrije dorën mbi ujërat e Egjiptasve, mbi lumenjtë, kanalet, pellgjet e tyre dhe mbi të gjitha grumbullimet e tyre të ujit; le të bëhen gjak dhe le të ketë gjak në të gjithë vendin e Egjiptit, madje edhe në enët prej druri dhe prej guri!”. Moisiu dhe Aaroni bënë atë që Zoti kishte urdhëruar: Aaroni ngriti bastunin e tij dhe goditi ujërat që ishin në lumë nën sytë e Faraonit dhe të shërbëtorëve të tij. Të gjitha ujërat që ishin në Nil u kthyen në gjak. Peshqit që ishin në Nil ngordhën dhe Nili u bë i fëlliqur, kështu që Egjiptianët nuk mund të pinin më ujërat e tij. Kishte gjak në të gjithë vendin e Egjiptit. Por magjistarët e Egjiptit, me magjinë e tyre, bënë të njëjtën gjë. Zemra e Faraonit ishte kokëfortë dhe ai nuk i dëgjoi, siç e kishte parathënë Zoti. Faraoni ktheu shpinën dhe u kthye në shtëpinë e tij dhe as që e mori parasysh këtë fakt. Të gjithë egjiptianët pastaj gërmuan rreth Nilit për të nxjerrë ujë për të pirë, sepse nuk mund të pinin ujërat e Nilit. Kaluan shtatë ditë pasi Zoti goditi Nilin. Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Shko dhe lajmëroje Faraonit: thotë Zoti: Lëre popullin tim të shkojë që të mund të më shërbejë! Nëse refuzon ta lësh të shkojë, ja, unë do të godas gjithë territorin tënd me bretkosa: Nili do të fillojë të mbushet me bretkosa; do të dalin, do të hyjnë në shtëpinë tuaj, në dhomën ku flini dhe në shtratin tuaj, në shtëpinë e ministrave tuaj dhe në mes të popullit tuaj, në furrat dhe dollapët tuaj. Bretkosat do të dalin kundër jush dhe të gjithë ministrave tuaj”.

Zoti i tha Moisiut: "Urdhëro Aaronit: shtrije dorën me bastunin tënd mbi lumenj, kanale dhe pellgje dhe nxirr bretkosat në vendin e Egjiptit!". Aaroni shtriu dorën mbi ujërat e Egjiptit dhe bretkosat dolën dhe mbuluan vendin e Egjiptit. Por magjistarët, me magjinë e tyre, bënë të njëjtën gjë dhe i nxorën bretkosat në vendin e Egjiptit. Faraoni thirri Moisiun dhe Aaronin dhe tha: “Lutjuni Zotit që të largojë bretkosat nga unë dhe nga populli im; Unë do ta lë popullin të shkojë, që të mund t'i bëjë fli Zotit!”. Musai i tha Faraonit: "Më bëj nderin të më urdhërosh që kur duhet të lutem për ty, për ministrat dhe për popullin tënd, që të të çliroj ty dhe shtëpitë e tua nga bretkosat, që ato të mbeten vetëm në Nil." Ai u përgjigj: "Për nesër". Ai vazhdoi: “Sipas fjalës suaj! Kështu që ju të dini se nuk ka asnjë si Zoti, Perëndia ynë, bretkosat do të tërhiqen nga ju dhe nga shtëpitë tuaja, nga shërbëtorët tuaj dhe nga populli juaj: ato do të mbeten vetëm në Nil ". Moisiu dhe Aaroni u larguan nga Faraoni dhe Moisiu iu lut Zotit për bretkosat që ai kishte dërguar kundër Faraonit. Zoti veproi sipas fjalës së Moisiut dhe bretkosat ngordhën nëpër shtëpi, në oborre dhe në fusha. Ata i mblodhën në shumë grumbuj dhe qyteti u rrënua prej tyre. Por Faraoni pa që lehtësimi kishte ndërhyrë, ai nguli këmbë dhe nuk i dëgjoi, siç e kishte parathënë Zoti.

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Urdhëro Aaronit: Përhap bastunin tënd, rrih pluhurin e tokës; ai do të kthehet në mushkonja në mbarë vendin e Egjiptit". Kështu vepruan: Aaroni shtriu dorën me shkopin e tij, goditi pluhurin e tokës dhe tërboi mushkonjat mbi njerëzit dhe kafshët; i gjithë pluhuri i tokës ishte kthyer në mushkonja në të gjithë Egjiptin. Magjistarët bënë të njëjtën gjë me magjitë e tyre, për të prodhuar mushkonja, por ata dështuan dhe mushkonjat u tërbuan mbi njerëzit dhe kafshët. Atëherë magjistarët i thanë Faraonit: "Ai është gishti i Zotit!". Por zemra e Faraonit ishte kokëfortë dhe ai nuk dëgjoi, siç e kishte parathënë Zoti.

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Çohu herët në mëngjes dhe paraqitu te Faraoni kur të shkojë te ujërat; do t'i raportosh atij: thotë Zoti: Lëre popullin tim të shkojë që të më shërbejë! Nëse nuk e lini popullin tim të shkojë, ja, unë do të dërgoj mizat mbi ju, mbi ministrat tuaj, mbi popullin tuaj dhe mbi shtëpitë tuaja; shtëpitë e Egjiptasve do të jenë plot me miza dhe gjithashtu toka në të cilën gjenden ata . Por atë ditë unë do të veçoj vendin e Goshenit, ku banon populli im, me qëllim që të mos ketë miza, që të dini se unë, Zoti, jam në mes të vendit. Kështu që unë do të bëj një dallim midis popullit tim dhe popullit tuaj. Kjo shenjë do të ndodhë nesër”. Kështu veproi Zoti: një numër i madh mizash hynë në shtëpinë e Faraonit, në shtëpinë e ministrave të tij dhe në mbarë vendin e Egjiptit; rajoni u shkatërrua nga mizat. Faraoni thirri Moisiun dhe Aaronin dhe u tha: "Shkoni t'i bëni fli Perëndisë tuaj në tokë!" Por Moisiu u përgjigj: "Nuk është e përshtatshme të veprohet kështu, sepse ajo që ne i bëjmë fli Zotit, Perëndisë tonë, është e neveritshme për Egjiptasit. Nëse u bëjmë një flijim të neveritshëm Egjiptasve para syve të tyre, a nuk do të na vrasin me gurë? Ne do të shkojmë në shkretëtirë, tre ditë larg dhe do t'i bëjmë fli Zotit, Perëndisë tonë, sipas asaj që ai na urdhëron!”. Atëherë Faraoni u përgjigj: "Unë do të të lë të shkosh dhe mund t'i bësh fli Zotit në shkretëtirë. Por mos shkoni shumë larg dhe lutuni për mua”. Moisiu u përgjigj: "Ja, unë do të dal nga prania jote dhe do t'i lutem Zotit; nesër mizat do të tërhiqen nga Faraoni, nga ministrat dhe nga populli i tij. Por Faraoni le të mos tallet me ne, të mos i lërë njerëzit të shkojnë, që të mund të bëjnë fli për Zotin!”. Moisiu u largua nga Faraoni dhe iu lut Zotit. Zoti veproi sipas fjalës së Moisiut dhe i dëboi mizat nga Faraoni, nga shërbëtorët e tij dhe nga populli i tij; nuk mbeti asnjë. Por faraoni u tregua kokëfortë këtë herë dhe nuk i la njerëzit të iknin.