Zonja jonë na mëson se si t'i bëjmë përkushtim Trinitetit
Maria dhe Triniteti.
Gregori Mrekulli, pasi i ishte lutur Zotit që ta ndriçonte në këtë mister, iu shfaq atij Maria SS. i cili porositi Shën Gjon Ev. thuaju shpjegoje atij; dhe ai shkroi mësimet që ai kishte.
PRAKTIKAT. 1) Shenja e Kryqit. Duke vdekur në kryq dhe duke mësuar formulën e Pagëzimit, Jezui dha dy elementët që e përbëjnë; nuk kishte asgjë për t'i bashkuar ata së bashku. Në fillim, megjithatë, u kufizuam në një kryq në ballë. Prudentius (shek. XNUMX) flet për një kryq të vogël në buzët e tij, siç është bërë tani në Ungjill. Shenja aktuale kryq është gjetur në përdorim në Lindje në shek. VIII. Për Perëndimin nuk kemi asnjë dëshmi para shek. XII. Në fillim u bë me tre gishta, në kujtim të Trinitetit: nga Benediktinët u prezantua përdorimi i bërjes së tij me të gjithë gishtat.
2) Gloria Patri. Theshtë lutja më e njohur pas Paterit dhe Ave. është kujtimi i Kishës, e cila për 15 shekuj nuk ka pushuar së përsëritur në liturgjinë e saj. Quhet Dosologji (lavdërim) e vogël, për ta dalluar atë nga ajo madhore, përkatësisht Gloria në excelsis.
Në fillim ajo u shoqërua me një genuflection. Edhe tani prifti në lutjet liturgjike dhe besimtarët në recitimin privat të Engjëllit dhe Rruzares deri te Lavdia përkulen kokën. Do të shpresohej që një lutje kaq e bukur, jo vetëm që konsiderohej si një shtojcë e Paterit dhe e Breshrit ose e Psalmeve, por formoi një lutje lavdërimi dhe adhurimi të Trinitetit në vetvete. Për recitimin e 3 Gloria për të falënderuar Zotin për privilegjet që i janë dhënë Maria SS.
TREJTA MOSTSIMORE MSIMORE që mund t’i bëjmë Trinitetit është të jemi të kënaqur që lavdia e tij e pakrijuar, e pafund, e përjetshme, thelbësore, ajo që Zoti ka në vetvete, për veten e tij, për veten e tij, që 3 njerëzit hyjnorë i japin njëri-tjetrit, atë lavdi që Vetë Zoti, kurrë mos dështoni dhe mos u zvogëloni kurrë nga të gjitha përpjekjet e ferrit. Këtu është kuptimi i Lavdisë. Por me të ne ende synojmë të shpresojmë që thelbi i shtohet kësaj lavdie të brendshme. Ne do të donim që të gjitha qeniet e arsyeshme ta njohin, ta duan dhe t'i binden atij tani dhe gjithmonë. Por, çfarë kontradikti nëse, ndërsa e lexonim këtë lutje, ne nuk ishim në hir të Zotit dhe nuk po bënim vullnetin e tij!
S. BEDA tha: "Zoti lavdëron më shumë sesa punon me fjalë". Sidoqoftë, ai ishte i shkëlqyeshëm për ta lavdëruar atë me fjalë dhe vepra dhe vdiq në ditën e Ngjitjes (731) duke kënduar Lavdinë në kor dhe vazhdoi ta këndojë atë në parajsë me të bekuarin për gjithë amshimin.