Lutja që Maurizio Costanzo i bëri mikut të tij më të mirë para se të vdiste

Sot do t'ju tregojmë për kërkesën befasuese që Maurice Costanzo i tha shokut të tij më të mirë para se të vdiste.

dirigjent

L'avvocato George Assumma, një mik i Constantius dhe ish-president i Siae ishte një nga njerëzit e fundit që e pa atë përpara se të vdiste. Assumma u takua me Maurizio në 1973 dhe që atëherë ka qenë një mikeshë dhe fanse e madhe e shfaqjeve të saj televizive.

Miq të bashkuar për gati gjysmë shekulli, ata ndanë telefonata, dreka së bashku çdo të hënë dhe të mërkurë e Caffè konsumuar në Vanni, një pikë takimi përballë selisë së Rai-t, ku u shkëmbyen mendime dhe gjykime për projektet e reja. Në 50 vjet, kurrë një grindje, një keqkuptim apo një mosmarrëveshje nuk e ka shënuar këtë lidhje të rëndësishme.

amici

Dita e fundit që ata ndjenë ishte një E enjte mëngjes, kur Costanzo e thirri atë Klinika Paideia, ku ishte shtruar prej 2 javësh për një operacion të vogël. Fatkeqësisht disa komplikime, duke përfshirë bronkopneumoninë, e çuan atë në vdekje.

Maurizio i kishte mbijetuar mirë operacionit, ishte në humor të shkëlqyer dhe në telefon me shokun e tij bënte shaka, fliste për punën dhe priste javën e ardhshme për të shkuar në shtëpi. Por, për fat të keq, fati kishte parashikuar diçka tjetër për të.

Takimi i fundit mes Assumma dhe Maurizio Costanzo

Assumma shkoi ta takonte Ditë 4 para vdekjes së tij dhe me atë rast Maurizio, pavarësisht nga një jobesimtar haptazi, do t'i kishte kërkuar që të recitonte Ave Maria me të. Pasi recitoi lutjen, Maurizio e pyeti Giorgio-n se si e papërtej, nëse do të mund të bënte edhe atje televizion dhe nëse do ta kishte përqafuar sërish të atin. Pastaj i premtoi se nëse do të shkonte në parajsë do të priste që ai të mund ta përqafonte përsëri.

Kjo është fotografia e fundit që i sheh dy shoqet bashkë dhe si në a portret pezulluar në kohë, takimi në një botë më të mirë e të re, të bërë nga drita dhe shpresa, ku do të mund të përqafohen dhe të mos e lënë më njëri-tjetrin.

Kjo skenë të sjell ndërmend një meditim të bukur nga Charles Peguy mbi lutjen mariane par excellence.