Vizionari Mirjana flet për Festivalin e Rinisë në Medjugorje

Në fillim dua të përshëndes të gjithë me gjithë zemër dhe t'ju them se sa i kënaqur jam që ne jemi të gjithë këtu për të lavdëruar dashurinë e Zotit dhe Marisë. Unë do t'ju them atë që unë mendoj se është më e rëndësishmja që ju vendosni në zemrën tuaj dhe sillni në shtëpitë tuaja kur të ktheheni në vendet tuaja. Me siguri ju e dini që paraqitjet në Medjugorje filluan më 24 qershor 1981. Unë kisha ardhur këtu për në Medjugorje nga Sarajeva për të kaluar pushimet verore këtu dhe atë ditë të Shën Gjonit, në 24 qershor, unë shkova me Ivanka pak nga fshati, sepse kemi dashur të jemi vetëm dhe të flasim për gjërat normale për të cilat mund të flasin dy vajza të asaj moshe. Kur morëm nën atë që tani quhet "mali i shfaqjeve", Ivanka më tha: "Shiko, të lutem: Unë mendoj se Madona është në kodër!". Nuk doja ta shikoja, sepse mendova se kjo ishte e pamundur: Zoja është në parajsë dhe ne i lutemi asaj. Nuk shikoja, e lashë Ivanka në atë vend dhe u ktheva në fshat. Por kur arrita në shtëpitë e para, ndjeva nevojën të kthehesha brenda dhe të shihja se çfarë po ndodhte në Ivanka. E gjeta në të njëjtin vend që ajo shikoi në kodër dhe ajo tha: "Shiko tani, të lutem!". Kam parë një grua me një fustan gri dhe me një fëmijë në krahë. E gjithë kjo ishte shumë e çuditshme sepse askush nuk u ngjit në kodër, veçanërisht me një fëmijë në krahë. Ne i provuam të gjitha emocionet së bashku: Nuk e dija nëse isha gjallë ose i vdekur, isha i gëzuar dhe i frikësuar dhe nuk e di pse më ndodhi kjo gjë në atë moment. Pas pak erdhi Ivan, i cili duhej të shkonte atje për të shkuar në shtëpinë e tij dhe kur pa atë që pamë ai iku dhe kështu bëri Vicka. Kështu që unë i thashë Ivanka: "Kush e di atë që shohim ... mbase është më mirë që të kthehemi gjithashtu". Nuk e kisha mbaruar fjalinë dhe ajo dhe unë ishim në fshat.

Kur u ktheva në shtëpi u thashë xhaxhaeve të mi se mendoja se kisha parë Zonjën tonë dhe tezja ime më tha: “Merrni Rruzaren dhe lutuni Zotit! Lëreni Madonën në Parajsë ku është! ”. Vetëm Jakov dhe Marija thanë: "Lum ju që keni parë Ungjillin, edhe ne do të donim ta shihnim atë!". Gjatë gjithë asaj nate lutesha Rruzaren: vetëm përmes kësaj lutjeje, në të vërtetë, gjeta paqe dhe kuptova pak brenda meje atë që po ndodhte. Të nesërmen, 25 qershor, kemi punuar normalisht, si gjithë ditët e tjera dhe nuk pashë vizionar, por kur erdhi ora kur pashë Gospa një ditë më parë, ndjeva se duhej të shkoja në mal. Unë u thashë xhaxhaeve të mi dhe ata erdhën me mua sepse ata ndiejnë përgjegjësinë të shohin se çfarë po ndodhte me mua. Kur mbërritëm nën mal, tashmë ishte gjysma e fshatit tonë, në fakt me secilin prej vizionarëve kishte ardhur ndonjë anëtar i familjes për të parë se çfarë ndodhi me këta fëmijë. Ne e pamë Gospën në të njëjtin vend, vetëm ajo nuk e kishte Fëmijën në krah dhe në këtë ditë të dytë, 25 qershor, për herë të parë ne iu afruam Medonës dhe Ajo e prezantoi veten si Mbretëresha e Paqes, ajo na tha: "Ju nuk duhet të ki frikë nga unë: Unë jam Mbretëresha e Paqes ”. Kështu filluan aparatet e përditshme që kisha me vizionarët e tjerë deri në Krishtlindje 1982. Atë ditë Zoja më dha sekretin e dhjetë dhe më tha që nuk do të kem më shfaqjet ditore, por çdo vit, më 18 Mars, gjatë gjithë jeta dhe më tha që do të kisha edhe paraqitje të jashtëzakonshme. Ata filluan më 2 gusht 1987 dhe vazhdojnë akoma edhe sot dhe nuk e di derisa i kam ato. Këto shfaqje janë lutje për jobesimtarët. Zonja jonë nuk thotë kurrë "jo besimtarë", por gjithmonë "Ata që nuk e kanë njohur ende dashurinë e Zotit", Ajo ka nevojë për ndihmën tonë. Kur Zonja jonë thotë "e jona", ajo jo vetëm që mendon për ne gjashtë vizionarë, por ajo mendon për të gjithë fëmijët e saj që e ndjejnë atë si Nënë. Zonja jonë thotë se ne mund të ndryshojmë jo-besimtarë, por vetëm me lutjen dhe shembullin tonë. Ajo nuk na kërkon të predikojmë, ajo dëshiron që jo-besimtarët në jetën tonë, në jetën tonë të përditshme të njohin Zotin dhe Dashurinë e Tij.

Burimi: Informacioni i ML nga Medjugorje