Kryepeshkopata Katolike e Vjenës sheh rritjen e seminaristëve

Kryepeshkopata e Vjenës ka raportuar një rritje në numrin e burrave që përgatiten për priftërinë.

Katërmbëdhjetë kandidatë të rinj hynë në tre seminaret e kryepeshkopatës këtë vjeshtë. Njëmbëdhjetë prej tyre vijnë nga kryepeshkopata e Vjenës dhe tre të tjerët nga dioqezat e Eisenstadt dhe St. Pölten.

Kryepeshkopata bashkoi tre seminaret e saj së bashku nën një çati në 2012. Në total, 52 kandidatë po formohen atje. Më i moshuari ka lindur në 1946 dhe më i vogli në 2000, raportoi CNA Deutsch, partneri i lajmeve në gjuhën gjermane të CNA.

Sipas kryepeshkopatës, kandidatët vijnë nga një larmi prejardhjesh. Ato përfshijnë muzikantë, kimistë, infermierë, ish-nëpunës civilë dhe një prodhues të verës.

Disa nga kandidatët ishin larguar më parë nga Kisha, por e kanë gjetur rrugën e tyre drejt besimit dhe tani duan t'i kushtojnë jetën e tyre plotësisht Zotit.

Kardinali Christoph Schönborn ka udhëhequr kryepeshkopatën e Vjenës që nga viti 1995. Ai dha dorëheqjen si kryepeshkop i Vjenës përpara 75-vjetorit të lindjes në janar. Papa Françesku refuzoi dorëheqjen, duke kërkuar nga Schönborn, një frat domenikan që erdhi nga fisnikëria austriake, të qëndronte për "një periudhë të pacaktuar".

Kandidatët për priftëri në Vjenë studiojnë teologji katolike në fakultetin e kryeqytetit austriak. Gjithnjë e më shumë kandidatë hyjnë në seminar nga Universiteti Filozofik-Teologjik i Papa Benediktit XVI, universiteti papnor i Heiligenkreuz, një qytet austriak i famshëm për abacinë e tij Cistercian. Katër nga 14 kandidatët e rinj kanë studiuar në Heiligenkreuz ose po vazhdojnë atje.

Matthias Ruzicka, 25, i tha CNA Deutsch se seminaristët ishin "një grup heterogjen". Ruzicka, i cili hyri në seminarin në Vjenë në tetor 2019, e përshkroi atmosferën si "të freskët dhe emocionuese". Ai tha se kryeqyteti austriak ishte në një vend të mirë për shkak të numrit të madh të komuniteteve katolike në qytet. Kandidatët i sollën këto shpirtërore të ndryshme me vete në seminar, tha ai.

Ruzicka sugjeroi që rritja e seminaristëve ishte e lidhur me "hapjen që mund të ndihet gjithashtu në shumë zona të tjera të Kishës në kryepeshkopatën e Vjenës". Ai shtoi se kandidatët nuk ishin etiketuar si "konservatorë" ose "përparimtarë", por përkundrazi Zoti ishte në qendër "dhe historinë personale që ai shkruan me secilin individ".

Trajnimi seminarik zgjat nga gjashtë deri në tetë vjet. Përveç studimit të teologjisë, kandidatëve u jepet një "vit falas" për të studiuar jashtë, madje edhe jashtë Evropës.

Në fund të formimit të seminarit, shpesh ka një "vit praktik" përpara se kandidatët të përgatiten për shugurimin e tyre si dhjakë kalimtarë. Ata zakonisht shugurohen në priftëri një ose dy vjet më vonë