Letër për nënën e një fëmije të palindur

Shtë ora 11 e mëngjesit, një grua e re që ka mbetur shtatzënë për tre javë po shkon në klinikën e saj gjinekologjike, ku ka një takim me mjekun e saj. Sapo arriti në dhomën e pritjes, doktori tha "a jeni zonjë e sigurt?" Dhe vajza i përgjigjet "Unë e kam bërë mendjen time". Kështu që vajza hyn në dhomën që tregon mjekun dhe përgatitet për gjestin e trishtuar. Pas një ore vajza bie në një gjumë të thellë dhe papritmas ajo dëgjon një zë të vogël që pëshpërit:
E dashur mami, unë jam djali juaj që ju refuzuat. Më vjen keq që ju nuk mund të shihni fytyrën time dhe unë nuk mund të shoh as tuajin. Jam i sigurt, megjithatë, që ne dukemi njëlloj. Jam i sigurt që ju dhe unë jemi shumë të ngjashëm sepse një nënë që dashuron transmeton gjithçka tek djali i saj madje edhe ngjashmëria e tij. Nëna Doja të ha gjoksin tuaj, të përqafoja qafën, të qaja dhe të ngushëllohesha nga ju. Sa e bukur është kur një fëmijë ngushëllohet nga nëna e tij! E dashur mami, kam dashur të jetoj për të ndryshuar pelenë nga ju, kam dashur t'ju tregoj se çfarë jam duke bërë në shkollë, kam dashur që ju të më ndihmoni në detyrat e shtëpisë time. Nëna më vjen keq që nuk kam lindur ndryshe si fëmijë kam menduar të kem një djalë që ta vendos emrin tënd dhe mjerë të ndiej kushdo që mendoi të të trajtonte keq, ai duhej të merrej me mua. E dini mami, kur vendosët të bëni një abort, keni menduar për paratë që duhen për të rritur një fëmijë dhe angazhimin, por në realitet u kënaqa me pak dhe pastaj i premtova vetes që të mos ju shqetësoj shumë. Nuk është e vërtetë që kam qenë një gabim, gjithçka që ndodh në jetën e një njeriu ka një kuptim dhe kam pasur diçka për të mësuar dhe mësuar për ju. Mami ju e dini edhe nëse nuk e dini se isha shumë i zgjuar. Në fakt, unë mund të bëja studime të mëdha dhe të bëhesha mjek për të ndihmuar vajzat e reja si ju që nuk donin që një fëmijë të hiqte dorë dhe të pranonte krijesën e vet. Mami atëherë vendosa ta bëja veten të shkëlqyeshëm për të vendosur një dhomë në shtëpinë time për t'ju mbajtur gjithmonë me mua dhe t'ju ndihmoja deri në ditën e fundit të jetës suaj. Unë mendoj se kur mund të më shoqëroni në shkollë në mëngjes dhe të përgatisja drekën. Unë mendoj se kur ju mund të luftoni me babin dhe unë mund t'ju bëj të buzëqeshni përsëri me një vështrim të thjeshtë. Unë mendoj kur u veshët dhe të gjithë të lumtur dhe të lumtur për atë që isha veshur. Unë mendoj se kur së bashku mund të dilnim dhe të shihnim dritaret e dyqaneve, të diskutonim, të qeshnim, të luftonim, të përqafohemi. Mama Mund të kisha qenë shoqja juaj më e mirë që as që mendonit se kishit në krah.

E dashur mami, mos u shqetëso se jam në Parajsë. Edhe nëse nuk më keni dhënë mundësinë të njihem me ju dhe të jetoj në këtë botë, unë tani jetoj pranë Zotit.

Unë i kërkova Zotit të mos ju ndëshkojë. Edhe sikur të mos më donit, unë ju dua dhe nuk dua që Zoti t'ju lëndojë për atë që keni bërë. E dashur mama, nuk më deshët tani dhe nuk mund të të takoja, por po të pres këtu. Në fund të jetës suaj do të vini këtu tek unë dhe unë do t'ju përqafoj sepse ju jeni nëna ime dhe unë ju dua. Tashmë kam harruar që nuk më ke lindur, por kur të vish këtu do të jem e lumtur sepse më në fund mund të shoh fytyrën e gruas që kam dashur dhe do ta dua përgjithmonë, nëna ime.

Nëse po kaloni një kohë të vështirë dhe dëshironi të abortoni dhe refuzoni fëmijën tuaj, ndaloni për një minutë. Kuptoni që personi që po vret është ai që ju do më shumë dhe i njëjti person është ai që do të doni më shumë.
Mos bëj atë.

Shkruar nga Paolo Tescione

Mesazh i 3 Shtatorit 1992 dhënë nga Zoja në Medjugorje
Foshnjat e vrarë në barkun e nënës janë tani si engjëj të vegjël rreth fronit të Zotit.