Letër nga babai te një vajzë jo

Sot dua të flas për një burrë
kjo nuk merret shumë në konsideratë.
Një njeri që në një moment
të jetës së tij ai takoi një vajzë
i cili nuk është vajza e tij.
Një burrë që në një moment në
jeta e tij e dinte lojen,
ai e dinte buzeqeshjen,
dhe pa e ditur sesi dinte një dashuri
kush nuk e dinte.
Një burrë që do të presë fëmijën e tij
kur ai kthehet nga shkolla,
një burrë që nuk do të flejë nëse vajza e tij
nuk do të mund të flejë.
Një burrë që do të ndihmojë vajzën e tij të vogël
për të studiuar, për të hipur në një biçikletë,
të duash, të jetosh mirë.
Një burrë që kur bija e tij del jashtë
për herë të parë me të dashurin e saj
nuk do të flejë tërë natën.
Një burrë që nuk kishte kurrë vajzë
por në një pikë të jetës së tij
ai ndjehet si baba. Baba per dashuri,
e një vajze që nuk është vajza e saj.
Të duash fëmijët e tu është e lavdërueshme dhe e shenjtë,
por të duash fëmijët e të tjerëve është një veprim
që pak baballarë arrijnë të bëjnë.
Në këtë 19 Mars në ditën e Shën Jozefit,
Ditën e babait, dua t’i kushtoj një mendim
për ata baballarë që i duan fëmijët e të tjerëve
ashtu si Shën Jozefi që e donte Jezusin
i cili nuk ishte djali i tij i vërtetë natyror.
Vajza ime kur të rritesh
dhe jeta do të të vendosë në litarë,
nëse ndiheni i vetmuar, në telashe,
kthehu mbrapa se Ati yt do të jetë gjithmonë atje
jo Ati që do ta dojë gjithmonë vajzën e tij dhe jo vajzën.

Për tonën
SHKRIMI NGA TESCIONE PAOLO
BLOGGJOR KATOLIK