Letër nga një mëkatar për një prift
I dashur Atë Prift, dje, pas vitesh që isha larg Kishës, u përpoqa të vij te ju për të konfirmuar dhe kërkuar faljen e Zotit, ju që jeni shërbëtori i tij. Por zemra ime është trishtuar nga përgjigjja juaj e papritur "Unë nuk mund t'i shfajësoj mëkatet tuaja sipas dogmave të Kishës". Kjo përgjigje ishte gjëja më e keqe që mund të më ndodhte, nuk e prisja fjalinë e fundit, por pas rrëfimit në këmbë shkova në shtëpi dhe mendova për shumë gjëra.
Mendova kur erdha në Mass dhe ju lexuat shëmbëlltyrën e djalit plenar duke thënë se Zoti si një Atë i mirë pret kthimin e secilit prej fëmijëve të tij.
Unë po mendoja për predikimin që bëtë mbi delet e humbura që festohet në parajsë për një mëkatar të konvertuar dhe jo për nëntëdhjetë e nëntë të drejtë.
Unë po mendoja për të gjitha fjalët e bukura që ju thatë për mëshirën e Zotit kur kerkoni kalimin e Ungjillit që përshkruan dështimin e gruas tradhëtore për të goditur me gurë duke ndjekur fjalët e Jezusit.
I dashur prift, ju mbushni gojën me njohuritë tuaja teologjike dhe bëni predikime të bukura në pulpën e Kishës dhe pastaj vijnë e më thoni që jeta ime është në kundërshtim me ato që thonë Kisha. Por duhet të dini që unë nuk jetoj në shtëpitë kanonike ose në ndërtesat e mbrojtura, por ndonjëherë jeta në xhungël të botës merr goditje të ulëta dhe për këtë arsye ne jemi të detyruar të mbrohemi dhe të bëjmë atë që mundemi.
Shumë nga qëndrimet e mia ose them më mirë se tonat që ne quhen "mëkatarë" është për shkak të një seri gjërash që ndodhën në jetë që na lëndojnë dhe tani këtu ne po ju kërkojmë faljen dhe mëshirën që predikoni, faljen që Jezusi dëshiron të më japë por ato që thoni kundër ligjeve.
Unë dola nga kisha juaj, i dashur prift, pas dështimit tuaj të lirimit nga liria dhe të gjithë të trishtuar, të dekurajuar, me lotë duke ecur me orë të tëra dhe e gjeta veten pas disa kilometrave ecje në një dyqan me artikuj fetarë. Synimi im nuk ishte të blija, por të kërkoja ndonjë imazh fetar për të biseduar meqë unë dola nga kisha juaj me peshën e fjalisë.
Vështrimi im u kap nga një Kryqëzues që kishte një dorë të gozhduar dhe një të ulur. Pa ditur asgjë u luta afër asaj Kryqëzimi dhe paqja u kthye. Kuptova se mund të tregoja se Jezusi më donte dhe se duhej të vazhdoja rrugën deri sa arrita një bashkim të përsosur me Kishën.
Ndërsa po mendoja për të gjitha këto, më vjen një shitës dhe thotë: “njeri i mirë, a jeni i interesuar të blini këtë Kryqëzim? Shtë një copë e rrallë që nuk gjendet lehtë ”. Pastaj kërkova shpjegime për veçantinë e asaj imazhi dhe asistentja e dyqanit u përgjigj "shihni se Jezui në Kryq ka një dorë të shkëputur nga gozhda. Thuhet se ka pasur një mëkatar që nuk ka marrë asnjëherë zbrazje nga prifti dhe për këtë arsye një pendim në lot afër Kryqëzatës ishte vetë Jezusi që të hiqte dorën nga gozhda dhe të shfajësonte atë mëkatar ”.
Pas gjithë kësaj kuptova që nuk ishte rastësi që isha afër asaj Kryqëzimi, por Jezusi kishte dëgjuar britmën time të dëshpërimit dhe donte të kompensohej për mungesën e këtij ministri të tij.
PËRFUNDIM
Të dashur priftërinj, nuk kam asgjë për t'ju mësuar, përveç jush, kur një besimtar që ka bërë diçka të gabuar, ju afrohet, përpiquni të mos i dëgjoni fjalët e tij, por ta kuptoni zemrën e tij. Shtë e vërtetë që Jezusi na dha ligje morale që duhej të respektoheshin, por në anën rrokullisje të monedhës vetë Jezusi predikoi falje të pafund dhe vdiq Kryqi për mëkat. Jini ministra të Jezusit që fal dhe jo gjykatës të ligjeve.
Shkruar nga Paolo Tescione