Lutja më e frytshme që mund të thuhet gjithmonë

(nga shkrimet e San Giovanni della Croce)

Një akt i dashurisë së përsosur të Zotit menjëherë plotëson misterin e bashkimit të shpirtit me Zotin.Ky shpirt, edhe nëse është fajtor për gabimet më të mëdha dhe më të shumta, me këtë akt menjëherë pushton hirin e Zotit me kushtin e rrëfimit të mëvonshëm sakramentale.

Akti i dashurisë së Zotit është veprimi më i thjeshtë, më i lehtë, më i shkurtër që mund të bëhet.

Thuaj thjesht: "Zoti im, të dua".

Shtë shumë e lehtë për të kryer një akt të dashurisë ndaj Zotit.Ajo mund të bëhet në çdo kohë, në çdo rrethanë, në mes të punës, në turmë, në çdo mjedis, në një moment. Zoti është gjithmonë i pranishëm, duke dëgjuar, duke dashur të presë këtë shprehje dashurie nga zemra e krijesës së tij.

Akti i dashurisë nuk është një akt ndjenjash: është një akt vullneti i ngritur pafundësisht mbi ndjeshmërinë dhe është gjithashtu i papranueshëm për shqisat.

Mjafton që shpirti të thotë me thjeshtësi të zemrës: "Zoti im, të dua".

Shpirti mund të kryejë veprimin e tij të dashurisë ndaj Zotit me tre shkallë përsosmërie. Ky veprim është mënyra më e efektshme për të shndërruar mëkatarët, për të shpëtuar vdekjen, për të çliruar shpirtrat nga pastruesit, për të ngritur të varfërit, për të ndihmuar priftërinjtë, të jenë të dobishëm për shpirtrat dhe për kishën.

Një akt i dashurisë ndaj Zotit rrit lavdinë e jashtme të vetë Zotit, të Virgjëreshës së Bekuar dhe të të gjithë Shenjtorëve të Parajsës, u jep lehtësim të gjithë shpirtrave të Purgatorit, merr një rritje në hir për të gjithë besimtarët e tokës, frenon fuqinë e keqe të ferrit mbi krijesat. Akti i dashurisë së Zotit është mënyra më e fuqishme për të shmangur mëkatin, për të kapërcyer tundimet, për të fituar të gjitha virtytet dhe merituar të gjitha hiret.

Akti më i vogël i dashurisë së përsosur të Zotit ka më shumë efikasitet, më shumë meritë dhe më shumë rëndësi sesa të gjitha veprat e mira të bëra së bashku.

Propozime për të zbatuar konkretisht aktin e dashurisë së Zotit:

1. Gatishmëria për të vuajtur çdo dhimbje dhe madje vdekje sesa duke ofenduar rëndë Zotin "Zoti im, në vend që të vdes sesa të kryesh një mëkat të vdekshëm"

2. Gatishmëria për të vuajtur çdo dhimbje, madje edhe vdekje në vend se të pranoni një mëkat venial. "Zoti im, në vend që të vdes sesa të të ofendojë edhe pak".

3. Gatishmëria për të zgjedhur gjithmonë atë që është më e pëlqyeshme për Zotin e Mirë: "Zoti im, meqenëse të dua, unë dua vetëm atë që dëshiron".

Secila prej këtyre tre shkallëve përmban një veprim të përsosur të dashurisë ndaj Zotit. Shpirti më i thjeshtë dhe më i errët që bën më shumë akte dashurie ndaj Zotit është shumë më i dobishëm për shpirtrat dhe për Kishën sesa ata që kryejnë veprime madhështore me më pak dashuri.