Maj, muaji i Marisë: meditim në ditën njëzet e gjashtë
VDEKJA E JEZUSIT
26 DITA
Ave Maria.
Lutja e hapjes. - Maria, Nëna e mëshirës, lutu për ne!
Dhimbja e pestë:
VDEKJA E JEZUSIT
Për të dëshmuar vdekjen e dikujt, madje edhe të një të huaji, njeriu përjeton ndjenja të dhimbshme. Dhe çfarë ndjen një nënë kur është në shtratin e fëmijës së saj që po vdes? Ai do të donte të ishte në gjendje të qetësonte të gjitha dhimbjet e agonisë dhe do të jepte jetën e tij për të siguruar rehati për djalin e tij që po vdiste.
Le të mendojmë për Madonën në këmbët e Kryqit, ku Jezusi ishte në agoni! Nëna e mëshirshme kishte qenë dëshmitare e skenës barbare të kryqëzimit; ai kishte synuar ushtarët që po hiqnin rrobat e Jezusit; ai kishte parë enën e tëmthit dhe mirrës që i afroheshin buzëve; ai kishte parë thonjtë që depërtonin në duart dhe këmbët e të dashurit të tij; dhe këtu ajo është tani në këmbët e Kryqit dhe dëshmon orët e fundit të agonisë!
Një fëmijë i pafajshëm, i cili agon në një det torturash ... Nëna është afër dhe është e ndaluar t'i japë atij lehtësimin më të vogël. Vapa e tmerrshme e bëri Jezusin të thotë: Jam i etur! - Kushdo që vrapon të kërkojë një gllënjkë uji për një person që po vdes; Zoja ishte e ndaluar ta bënte këtë. San Vincenzo Ferreri komentoi: Maria mund të kishte thënë: Unë nuk kam asgjë për t'ju dhënë përveç lotëve! -
Addolorata e mbajti shikimin e saj të drejtuar te Biri i varur në Kryq dhe ndoqi lëvizjet e tij. Duke parë duart e shpuara dhe të gjakosura, duke soditur ato këmbë të Birit të Zotit të plagosur gjerësisht, duke vëzhguar lodhjen e gjymtyrëve,
pa qenë në gjendje ta ndihmojmë as më së paku. Oh sa shpatë në Zemrën e Zojës! Dhe mes kaq dhimbjesh ajo u detyrua të dëgjonte përqeshjen dhe blasfeminë që ushtarët dhe hebrenjtë i hodhën Kryqëzimit. O Grua, e madhe është dhimbja jote! Më e mprehtë është shpata që të shpon Zemrën!
Jezusi vuajti përtej besimit; prania e Nënës së tij, aq e zhytur në dhimbje, rriti dhimbjen e Zemrës së tij delikate. Fundi po afrohet. Jezusi thirri: Gjithçka ka mbaruar! - Një dridhje e përshkoi trupin, uli kokën dhe skadoi.
Maria e vuri re; ajo nuk tha asnjë fjalë, por me hidhërim të plotë, ajo bashkoi holokaustin e saj me atë të Birit të saj.
Le të shqyrtojmë, shpirtra të mëshirshëm, arsyen e vuajtjeve të Jezusit dhe Marisë: Drejtësia Hyjnore, e indinjuar nga mëkati, që do të rregullohet.
Vetëm mëkati ishte shkaku i kaq shumë dhimbjesh. O mëkatarë, që bëni kaq lehtë mëkatin e rëndë, mos harroni të keqen që bëni duke shkelur ligjin e Zotit! Ajo urrejtje që ju ushqeni në zemrën tuaj, ato kënaqësi të këqija që i jepni trupit, ato padrejtësi të rënda që i bëni të afërmit tuaj ... kthehuni për të kryqëzuar Birin e Zotit në shpirtin tuaj dhe shpojeni, si një shpatë, të Papërlyerin Zemra e Marisë!
Si mundesh ti, shpirt mëkatar, pasi ke bërë një mëkat të vdekshëm, të qëndrosh indiferent dhe të bësh shaka dhe të pushosh sikur të mos kishe bërë asgjë? … Qani mëkatet tuaja në këmbët e Kryqit; lutju Zojës që të lajë papastërtitë e tua me lotët e saj. Premtoni, nëse Satanai vjen për t'ju tunduar, për të kujtuar mundimin e Zojës në Kalvar. Kur pasionet do të donin t'ju tërhiqnin drejt së keqes, mendoni: Nëse i nënshtrohem tundimit, unë jam një fëmijë i padenjë i Marisë dhe i bëj të gjitha dhimbjet e saj të kota për mua! .. Vdekja, por jo mëkatet! -
SHEMBULL
At Roviglione i Shoqërisë së Jezuit tregon se një i ri kishte marrë zakonin e mirë të vizitonte çdo ditë një imazh të Marisë së Vuajtjeve. Ai nuk u kënaq me lutjen, por duke soditur me përpikëri Virgjëreshën, e përshkruar me shtatë shpata në Zemrën e saj.
Ndodhi që një natë, duke mos iu rezistuar sulmeve të pasionit, ai ra në mëkatin e vdekshëm. Ai e kuptoi se kishte bërë gabim dhe i premtoi vetes që të shkonte në rrëfim më vonë.
Të nesërmen në mëngjes, si zakonisht, ai shkoi për të vizituar imazhin e Addolorata. Për habinë e tij ai pa që tetë shpata ishin mbërthyer në gjoksin e Madonës.
- Pse, mendoi ai, kjo risi? Deri dje kishte shtatë shpata. - Një zë që dëgjoi atëherë, i cili sigurisht erdhi nga Zoja: Mëkati i rëndë që keni bërë këtë natë, i ka shtuar një shpatë të re Zemrës së Nënës. -
I riu u prek, e kuptoi gjendjen e tij të mjerueshme dhe pa lënë asnjë kohë në mes shkoi të rrëfehej. Me ndërmjetësim
e virgjëreshës së hidhërimeve rifitoi miqësinë me Zotin.
Petë. - Shpesh kërkoji Zotit falje për mëkatet, veçanërisht ato më të rëndat.
Gjaculator. - O Virgjëresha e dhimbjeve, ofroji Jezusit mëkatet e mia, të cilat unë i urrej nga zemra ime!