Marija e Medjugorje: Zoja na tha vetëm këtë në mesazhet e saj ...

MB: Zonja Pavlovic, le të fillojmë me ngjarjet tragjike të këtyre muajve. Ku ishte kur dy kullat e New York-ut u shkatërruan?

Marija.: Sapo kthehesha nga Amerika, ku kisha shkuar për një konferencë. Me mua ishte një gazetar nga Nju Jorku, një katolik, i cili më tha: këto fatkeqësi ndodhin që të na zgjojnë, për të na afruar më shumë me Zotin. Unë u talla pak me të. Unë i thashë: ti je shumë katastrofike, mos shiko aq të zezë.

MB: A nuk jeni i shqetësuar?

Marija.: Unë e di që Zoja gjithmonë na jep shpresë. Më 26 qershor 1981, në shfaqjen e saj të tretë, ajo qau dhe kërkoi të lutet për paqe. Ai më tha (atë ditë ai iu shfaq vetëm Marijas, red.) Që me lutje dhe agjërim mund të shmangësh luftën.

MB: A nuk mendoi askush nga ju në Jugosllavi për luftë në atë moment?

Marija: Por jo! Cfare lufte? Kishte kaluar një vit nga vdekja e Titos. Komunizmi ishte i fortë, situata ishte nën kontroll. Askush nuk mund ta kishte imagjinuar se do të kishte një luftë në Ballkan.

MB: Pra, ishte një mesazh i pakuptueshëm për ju?

Marija: E pakuptueshme. E kuptova vetëm dhjetë vjet më vonë. Më 25 qershor 1991, në dhjetë vjetorin e shfaqjes së parë në Medjugorje (i pari është më 24 qershor 1981, por më 25 është dita e shfaqjes së parë për të gjashtë vizionarët, ed.), Kroacia dhe Sllovenia u shpallën ndarja e tyre nga Federata Jugosllave. Dhe të nesërmen, 26 qershor, saktësisht dhjetë vjet pas asaj shfaqjeje në të cilën Zoja u përlot dhe më tha të lutem për paqe, ushtria federale serbe pushtoi Slloveninë.

MB: Dhjetë vjet më parë, kur po flisje për një luftë të mundshme, a menduan ata që ishe i çmendur?

Marija: Unë besoj se askush si ne nuk është shikues ndonjëherë që është vizituar nga kaq shumë mjekë, psikiatër, teologë. Ne kemi bërë të gjitha testet e mundshme dhe të imagjinueshme. Ata madje na morën në pyetje nën hipnozë.

MB: A ka pasur jo-katolikë në mesin e psikiatërve që ju vizituan?

Marija: Sigurisht. Të gjithë mjekët e hershëm ishin jo-katolikë. Njëri ishte Dr. Dzuda, një komunist dhe mysliman, i njohur në të gjithë Jugosllavinë. Pasi na vizitoi, ai tha: “Këta njerëz janë të qetë, inteligjentë, normalë. Të çmendurit janë ata që i sollën këtu ”.

MB: A u morën këto provime vetëm në 1981 apo vazhduan?

Marija: Ata vazhduan gjatë gjithë kohës, deri vitin e kaluar.

MB: Sa psikiatër ju kanë vizituar?

Marija: Nuk e di… (qesh, redaktoj). Ne vizionarët herë pas here bëjmë shaka kur gazetarët arrijnë në Medjugorje dhe na pyesin: a nuk jeni i sëmurë mendor? Ne përgjigjemi: kur keni dokumente që ju deklarojnë aq të arsyeshëm sa i kemi, kthehuni këtu dhe le të diskutojmë.

MB: A ka spekuluar dikush që shfaqjet janë halucinacione?

Marija: Jo, është e pamundur. Halucinacioni është një fenomen individual, jo kolektiv. Dhe jemi gjashtë veta. Faleminderit Zotit, na thirri Zoja
në gjashtë.

MB: Si u ndjetë kur patë që gazetat katolike si Jezusi ju sulmuan?

Marija: Për mua ishte tronditje të shihja që një gazetar mund të shkruante disa gjëra pa u përpjekur të dinte, të thellohej, të takonte ndonjërin prej nesh. Megjithatë, unë jam në Monza, ai nuk duhet të kishte udhëtuar një mijë kilometra.

MB: Por ju duhet ta keni vlerësuar që jo të gjithë mund t'ju besojnë, apo jo?

Marija: Sigurisht, është normale që të gjithë janë të lirë të besojnë ose jo. Por nga një gazetar katolik, duke pasur parasysh maturinë e Kishës, nuk do të kisha pritur një sjellje të tillë.

MB: Kisha ende nuk i ka njohur shfaqjet. A është ky një problem për ju?

Marija: Jo, sepse Kisha gjithmonë është sjellë kështu. Për sa kohë që shfaqjet vazhdojnë, ai nuk mund të prononcohet.

MB: Sa zgjat një nga paraqitjet tuaja të përditshme?

Marija: Pesë, gjashtë minuta. Shfaqja më e gjatë zgjati dy orë.

MB: A e shihni gjithmonë "La" të njëjtën gjë?
Marija: Gjithmonë e njëjta gjë. Si një person normal që flet me mua, dhe që ne gjithashtu mund ta prekim.

MB: Shumë kundërshtojnë: besimtarët e Medjugorje ndjekin mesazhet që ju i lidhni më shumë sesa Shkrimet e Shenjta.

Marija: Por Zoja në mesazhet e saj na tha vetëm këtë: "vendosni Shkrimet e Shenjta në mënyrë të dukshme në shtëpitë tuaja dhe lexojini ato çdo ditë". Ata gjithashtu na tregojnë se ne e adhurojmë Zonjën tonë dhe jo Zotin. Dhe kjo na thotë të qëndrojmë në Kishë, në famulli. Ata që kthehen nga Medjugorje nuk bëhen apostull i Medjugorje: ata bëhen një kolonë e famullive.

MB: Kundërshtohet gjithashtu që mesazhet e Zojës që ju referoni janë mjaft të përsëritura: lutuni, shpejt.

Marija: Me sa duket ai na gjeti me kokë të fortë. Me sa duket ai dëshiron të na zgjojë, sepse sot ne lutemi pak, dhe në jetë nuk e vendosim Zotin në radhë të parë, por gjërat e tjera: karrierën, paratë ...

MB: Askush nga ju nuk u bë prift apo murgeshë. Pesë nga ju u martuan. A do të thotë kjo se sot është e rëndësishme të kesh familje të krishtera?

Marija: Për shumë vite kam menduar se do të bëhem murgeshë. Unë kisha filluar të marr pjesë në një manastir, dëshira për të hyrë ishte shumë e fortë. Por nëna eprori më tha: Marija, nëse dëshiron të vish, je e mirëseardhur; por nëse peshkopi vendos që ju nuk duhet të flisni më për Medjugorje, ju duhet t'i bindeni. Në atë moment fillova të mendoj se mbase thirrja ime ishte të jepja dëshmi për atë që pashë dhe dëgjova dhe se mund të kërkoja rrugën e shenjtërisë edhe jashtë manastirit.

MB: Çfarë është shenjtëria për ju?

Marija: Të jetoj mirë jetën time të përditshme. Të bëhesh një nënë më e mirë, dhe një nuse më e mirë.

MB: Zonja Pavlovic, mund të thuhet se nuk keni nevojë të besoni: ju e dini. Ende keni frikë nga diçka?

Marija: Frika është gjithmonë aty. Por unë mund të arsyetoj. Unë them: falënderoj Zotin, kam besim. Dhe e di që Zoja na ndihmon gjithmonë në momente të vështira.

MB: A është kjo një kohë e vështirë?

Marija: Unë nuk mendoj se. Shoh që bota vuan nga shumë gjëra: lufta, sëmundjet, uria. Por unë gjithashtu shoh që Zoti po na jep kaq shumë ndihmë të jashtëzakonshme, si shfaqjet e përditshme për mua, Vicka dhe Ivan. Dhe e di që lutja mund të bëjë gjithçka. Kur, pas shfaqjeve të para, ne thamë se Zoja na ftoi të recitonim rruzaren çdo ditë dhe me shpejtësi, na dukej sikur ishte për të thënë?, Antikuar (qesh, ed): edhe në Itali rruzari ishte një traditë e tejkaluar nga disa brezat. Megjithatë, kur shpërtheu lufta, ne kuptuam pse Zoja na tha që të lutemi për paqe. Dhe kemi parë, për shembull, se në Split, ku kryepeshkopi kishte pranuar menjëherë mesazhin e Medjugorje dhe ishte lutur për paqe, lufta nuk mbërriti.
Për mua është një mrekulli, tha kryepeshkopi. Njëri thotë: çfarë mund të bëjë një rruzare? asgjë Por ne çdo mbrëmje, me fëmijët, themi një rruzare për ata njerëz të varfër që po vdesin në Afganistan dhe për të vdekurit në New York dhe Washington. Dhe unë besoj në fuqinë e lutjes.

MB: A është kjo zemra e mesazhit Medjugorje? Rizbuloni rëndësinë e lutjes?

Marija: Po, por jo vetëm kaq. Zoja na thotë gjithashtu se lufta është në zemrën time nëse nuk kam Zot, sepse vetëm te Zoti mund të gjendet paqja. Na tregon gjithashtu se lufta nuk është vetëm aty ku hidhen bomba, por gjithashtu, për shembull, në familje që prishen. Ai na thotë të ndjekim meshën, të rrëfehemi, të zgjedhim një drejtor shpirtëror, të ndryshojmë jetën tonë, ta duam të afërmin. Dhe kjo na tregon qartë se çfarë është mëkati, sepse bota e sotme ka humbur vetëdijen për atë që është e mirë dhe çfarë është e keqe. Unë mendoj, për shembull, për sa gra abortojnë pa e kuptuar se çfarë bëjnë, sepse kultura e sotme i bën ato të besojnë se nuk është e keqe.

MB: Sot shumë besojnë se ata janë në prag të një lufte botërore.

Marija: Unë them që Zoja na jep mundësinë e një bote më të mirë. Mirjana, për shembull, ajo tha se nuk kishte frikë të kishte shumë fëmijë. Ai nuk tha: mos kini fëmijë sepse lufta do të vijë. Ai na tha që nëse fillojmë të bëhemi më të mirë në gjërat e vogla të jetës së përditshme, e gjithë bota do të jetë më mirë.

MB: Shumë kanë frikë nga Islami. A është vërtet një fe agresive?

Marija: Unë kam jetuar në një tokë që i është nënshtruar sundimit osman për shekuj me radhë. Edhe në dhjetë vitet e fundit ne kroatët nuk kemi pësuar shkatërrimin më të madh nga serbët, por nga myslimanët. Unë gjithashtu mund të mendoj se ngjarjet e sotme mund të shërbejnë për të hapur sytë tanë ndaj rreziqeve të caktuara të Islamit. Por unë nuk dua të shtoj karburant në zjarr. Unë nuk jam për luftërat e fesë. Zoja na tregon se është nëna e të gjithëve, pa dallim. Dhe si shikues them: nuk duhet të kemi frikë nga asgjë, sepse Zoti e drejton gjithmonë historinë. Edhe sot.