Meditimi i ditës: ne duhet të mbështesim të krishterët e dobët

Zoti thotë: "Ti nuk i ke dhënë forcë deles së dobët, nuk je kujdesur për të sëmurët" (Ez 34:4).
Flisni me barinjtë e këqij, barinj të rremë, barinj që kërkojnë interesat e tyre, jo atyre të Jezu Krishtit, të cilët janë shumë të kërkuar për të ardhurat e detyrës së tyre, por që nuk shqetësohen për kopenë dhe nuk freskojnë të sëmurët.
Meqenëse flasim për të sëmurët dhe të pafuqishmit, edhe nëse duket se është e njëjta gjë, mund të pranohet një ndryshim. Në fakt, për t'i marrë parasysh fjalët në vetvete, i sëmurë është ai që tashmë është prekur nga e keqja, ndërsa i sëmurë është ai që nuk është i vendosur dhe për këtë arsye vetëm i dobët.
Për ata që janë të dobët, duhet të kenë frikë se tundimi do t'i godasë dhe do t'i rrëzojë, ndërsa të sëmurët, nga ana tjetër, tashmë janë të prekur nga ndonjë pasion dhe kjo i pengon ata të hyjnë në rrugën e Zotit, t'i nënshtrohen zgjedhën e Krishtit.
Disa burra, të cilët duan të jetojnë mirë dhe kanë marrë tashmë vendimin për të jetuar me virtyt, kanë më pak aftësi për të përballuar të keqen sesa gatishmëri për të bërë mirë. Në vend të kësaj, virtytit të krishterë i takon jo vetëm të bësh mirë, por edhe të dish të durosh të keqen. Prandaj ata që duken të zjarrtë për të bërë mirë, por nuk duan ose nuk janë në gjendje të durojnë vuajtjet që janë të vështira, janë të pafuqishëm ose të dobët. Por kushdo që e do botën për ndonjë dëshirë të pashëndetshme dhe gjithashtu largohet nga veprat e mira vetë, tashmë është i pushtuar nga e keqja dhe është i sëmurë. Sëmundja e bën atë të pafuqishëm dhe të paaftë për të bërë ndonjë gjë të mirë. I tillë ishte ai paralitik në shpirt, saqë nuk mund të paraqitej para Zotit. Atëherë ata që e mbanin zbuluan çatinë dhe e zbritën që andej. Edhe ju duhet të silleni sikur të dëshironit të bënit të njëjtën gjë në botën e brendshme të njeriut: zbuloni çatinë e saj dhe vendosni para Zotit vetë shpirtin e paralizuar, të dobësuar në të gjitha gjymtyrët e tij dhe të paaftë për të bërë vepra të mira, të shtypur nga mëkatet e tij dhe duke vuajtur nga sëmundja e lakmisë së tij.
Doktori është aty, ai është i fshehur dhe është brenda zemrës. Ky është kuptimi i vërtetë okult i Shkrimit për të shpjeguar.
Pra, nëse e gjeni veten përballë një të sëmuri me gjymtyrë të zbehura dhe të goditur nga paraliza e brendshme, për ta çuar te mjeku, hapni çatinë dhe lëreni të paralizuarin të bjerë poshtë, d.m.th. në palosjet e zemrës së tij. Tregoji dhimbjen e tij dhe mjekut që duhet ta shërojë.
Atij që neglizhon ta bëjë këtë, a keni dëgjuar se çfarë qortimi i bëhet? Kjo: "Ti nuk u ke dhënë forcë deleve të dobëta, nuk ke shëruar të sëmurët, nuk ke lidhur të plagosur" (Ez 34:4). I plagosuri i përmendur këtu është, siç e kemi thënë tashmë, ai që e gjen veten të tmerruar nga tundimet. Ilaçi për të ofruar në këtë rast përmbahet në këto fjalë ngushëlluese: "Perëndia është besnik dhe nuk do të lejojë që të tundoheni përtej fuqive tuaja, por me tundimin do të na japë edhe rrugën e daljes dhe forcën për ta duruar atë".