Meditimi sot: Kryqi qoftë gëzimi yt

Pa dyshim, çdo veprim i Krishtit është një burim lavdie për Kishën Katolike; por kryqi është lavdia e lavdive. Kjo është pikërisht ajo që Pali tha: Larg nga unë lavdia përveç në kryqin e Krishtit (krh. Gal 6:14).
Ishte sigurisht një gjë e jashtëzakonshme që ai i verbër i varfër i lindur rimori shikimin në pishinën e Siloe: por çfarë është kjo në krahasim me njerëzit e verbër të të gjithë botës? Një gjë e jashtëzakonshme dhe jashtë rendit natyror që Llazari, i cili kishte vdekur për katër ditë, do të rikthehej në jetë. Por ky fat i ra vetëm atij dhe vetëm atij. Çfarë është nëse mendojmë për të gjithë ata që, të shpërndarë në të gjithë botën, kishin vdekur për mëkate?
Mahnitëse ishte mrekulli që shumëfishoi pesë bukët duke u dhënë ushqim pesë mijë burrave me bollëkun e një burimi. Por cila është kjo mrekulli kur mendojmë për të gjithë ata që janë në faqen e dheut të cilët u munduan nga uria e injorancës? Mrekullia që në një çast çliroi nga sëmundja e saj atë grua të cilën Satanai e kishte mbajtur të lidhur për tetëmbëdhjetë vjet ishte gjithashtu e denjë për admirim. Por çfarë është kjo gjithashtu në krahasim me çlirimin e të gjithë neve, të ngarkuar me kaq shumë zinxhirë mëkatesh?
Lavdia e kryqit ndriçoi të gjithë ata që ishin të verbër nga injoranca e tyre, shpërndau të gjithë ata që ishin të lidhur nën tiraninë e mëkatit dhe shpenguan të gjithë botën.
Prandaj nuk duhet të kemi turp nga kryqi i Shpëtimtarit, përkundrazi, ne e përlëvdojmë atë. Sepse nëse është e vërtetë që fjala "kryq" është një skandal për hebrenjtë dhe marrëzi për paganët, për ne është burim i shpëtimit.
Nëse për ata që do të humbasin është marrëzi, për ne që kemi shpëtuar, kjo është forca e Zotit.Në fakt, ai që dha jetën e tij për ne nuk ishte një njeri i thjeshtë, por Biri i Zotit, vetë Zoti, e bëri njeriun.
Nëse dikur ai qengj, i imoluar sipas përshkrimit të Moisiut, e mbajti Engjëllin shfarosës, a nuk duhet që Qengji që heq mëkatin e botës të ketë efikasitet më të madh për të na çliruar nga mëkatet? Nëse gjaku i një kafshe të paarsyeshme garantoi shpëtimin, a nuk duhet që gjaku i të Vetëmlindurit të Zotit të na sjellë shpëtim në kuptimin e vërtetë të fjalës?
Ai nuk vdiq kundër vullnetit të tij, as dhuna nuk ishte për ta sakrifikuar, por ai ofroi veten e tij me vullnetin e tij. Dëgjoni atë që ai thotë: Unë kam fuqinë për të dhënë jetën time dhe fuqinë për ta marrë atë përsëri (krh. Gjn 10:18). Prandaj ai shkoi për të përmbushur pasionin e tij me vullnetin e tij, i lumtur për një punë kaq sublime, plot gëzim brenda vetes për frytin që do të kishte dhënë, domethënë shpëtimin e njerëzve. Ai nuk u skuq nga kryqi, sepse ai solli shpengimin në botë. As ai që vuajti një njeri nga asgjë, por Zoti e bëri njeriun, dhe si një njeri që përpiqej plotësisht të arrinte fitoren në bindje.
Prandaj, mund të mos jetë kryqi një burim gëzimi për ju vetëm në kohë qetësie, por besoni se do të jetë gjithashtu një burim gëzimi në kohën e përndjekjes. Mos ndodhi që ju të jeni një mik i Jezusit vetëm në kohë paqeje dhe më pas një armik në kohë lufte.
Tani merrni faljen e mëkateve tuaja dhe bekimet e mëdha të dhënies shpirtërore të mbretit tuaj dhe kështu, kur lufta të afrohet, ju do të luftoni me guxim për mbretin tuaj.
Jezusi u kryqëzua për ju, i cili nuk kishte bërë asgjë të keqe: dhe nuk do të lejonit që të kryqëzoheni për atë që u gozhdua në kryq për ju? Nuk jeni ju që jepni një dhuratë, por që e merrni atë para se të jeni në gjendje ta bëni këtë, dhe më vonë, kur të jeni në gjendje ta bëni, ju thjesht ktheni kthimin e mirënjohjes, duke shpërndarë borxhin tuaj tek ai që për dashurinë tuaj u kryqëzua në Golgotha.