Meditimi i sotëm: E vërteta ka dalë nga toka

Zgjohu, njeri: përmes teje Zoti u bë njeri. "Zgjohuni, ju që fle, ngrihuni nga të vdekurit dhe Krishti do t'ju ndriçojë" (Efes. 5:14). Për ty, unë them, Zoti u bë njeri.
Ju do të kishit vdekur përgjithmonë nëse ai nuk do të kishte lindur me kohë. Ai nuk do ta kishte çliruar natyrën tuaj nga mëkati nëse nuk do të kishte marrë një natyrë të ngjashme me atë të mëkatit. Mjerimi i përjetshëm do të kishte pushtuar po të mos ishte dhuruar kjo mëshirë. Ju nuk do ta kishit rimarrë jetën tuaj nëse ai nuk do të ishte takuar me vdekjen tuaj. Ju do të kishit dështuar nëse ai nuk do t'ju kishte ndihmuar. Do të ishe zhdukur po të mos kishte ardhur ai.
Le ta përgatisim veten për të festuar ardhjen e shpëtimit tonë, të shëlbimit tonë në gëzim; për të festuar ditën e festës në të cilën erdhi dita e madhe dhe e përjetshme nga dita e saj e madhe dhe e përjetshme në ditën tonë të përkohshme kaq të shkurtër. "Ai është bërë për ne drejtësia, shenjtërimi dhe shpengimi, sepse, siç është shkruar, kushdo që mburret, mund të mburret në Zotin" (1 Kor 1: 30-31).
"E vërteta doli nga toka" (Ps 84, 12): lindi nga Virgjëresha Krisht, e cila tha: "Unë jam e vërteta" (Gjn 14, 6). "Dhe drejtësia ka shikuar nga qielli" (Ps 84, 12). Njeriu që beson në Krishtin, i lindur për ne, nuk e merr shpëtimin nga vetvetja, por nga Zoti. "E vërteta doli nga toka", sepse "Fjala u bë mish" (Gjn 1:14). "Dhe drejtësia ka shikuar nga qielli", sepse "çdo dhuratë e mirë dhe çdo dhuratë e përsosur vjen nga lart" (Gjn 1, 17). "E vërteta mbinë nga toka": mishi nga Maria. "Dhe drejtësia ka shikuar nga qielli", sepse "njeriu nuk mund të marrë asgjë nëse nuk i është dhënë nga qielli" (Gjn 3:27).
"Të justifikuar nga besimi, ne jemi në paqe me Perëndinë" (Rom 5: 1) sepse "drejtësia dhe paqja janë puthur" (Ps 84, 11) "për Zotin tonë Jezu Krisht", sepse "e vërteta është mbinë nga toka "(Ps 84, 12). "Nëpërmjet tij ne kemi mundësinë e hirit në të cilin gjendemi dhe me të cilin mburremi me shpresën e lavdisë së Perëndisë" (Rom 5: 2). Ai nuk thotë "për lavdinë tonë", por "për lavdinë e Zotit", sepse drejtësia nuk na erdhi, por "shikoi nga qielli". Prandaj "ai që lavdëron" lavdinë në Zot, jo në veten e tij.
Nga qielli, në fakt, për lindjen e Zotit të Virgjëreshës ... u dëgjua himni i engjëjve: "Lavdi Zotit në vendet më të larta dhe paqja në tokë njerëzve me vullnet të mirë" (Lk 2:14). Si mund të vinte paqja në tokë, nëse jo sepse e vërteta mbin nga toka, domethënë Krishti lindi nga mishi? "Ai është paqja jonë, ai që ka bërë njërin nga dy popujt" (Efes. 2:14) në mënyrë që të jemi burra me vullnet të mirë, të lidhur ëmbël nga lidhja e unitetit.
Le të gëzohemi, pra, në këtë hir, në mënyrë që lavdia jonë të jetë dëshmitari i një ndërgjegjeje të mirë. Ne nuk mburremi në veten tonë, por në Zotin. Beenshtë thënë: "Ti je lavdia ime dhe ngre kokën" (Ps 3: 4): dhe cili hir i Zotit më të madh mund të shkëlqejë mbi ne? Duke pasur një Bir të vetëmlindur, Zoti e bëri atë bir njeriu, dhe kështu anasjelltas ai e bëri djalin e njeriut bir të Zotit. Kërkoni për meritat, shkakun, drejtësinë e kësaj dhe shikoni nëse gjeni ndonjë gjë përveç hirit.

i Shën Augustinit, peshkop