Meditim: "duke bërë pendim" të Shën Klementit I, Papës

Le të mbajmë sytë tanë të fiksuar në gjakun e Krishtit, për të kuptuar se sa e çmuar është para Perëndisë Atit të tij: ai u derdh për shpëtimin tonë dhe solli hirin e pendesës për të gjithë botën.
Le të rishikojmë të gjitha epokat e botës dhe do të shohim se si në secilën brez Zoti i ka dhënë rrugë dhe kohë për t'u penduar për të gjithë ata që ishin të gatshëm të ktheheshin tek ai.
Noe ishte shërbëtori i pendesës dhe ata që e dëgjuan atë u shpëtuan.
Jonai u predikoi shkatërrim Ninivitëve dhe këta, duke shlyerur mëkatet e tyre, iu lutën Perëndisë me lutje dhe arritën shpëtimin. Megjithatë, ata nuk i përkisnin njerëzve të Perëndisë.
Asnjëherë nuk munguan ministrat e hirit hyjnor të cilët, të frymëzuar nga Fryma e Shenjtë, predikuan pendesë. Zoti i të gjitha gjërave foli për pendim duke bërë një betim: Sa e vërtetë është që unë jetoj - orakulli i Zotit - nuk më pëlqen vdekja e mëkatarit, por përkundrazi pendimi i tij.
Përsëri shtoi fjalë plot mirësi: Largohu, o shtëpi e Izraelit, nga mëkatet e tua. Thuajuni fëmijëve të popullit tim: Edhe nëse mëkatet tuaja nga toka preknin qiellin, ato ishin më të kuqe të kuqe dhe më të zeza se silikoni, ju vetëm duhet të konvertoni me gjithë zemër dhe të më quani "Atë", dhe unë do t'ju trajtoj si një popull i shenjtë dhe unë do t'i përgjigjem lutjes sate.
Duke dashur që mallrat e kthimit të shijojnë ato që ai i pëlqen, ai vuri vullnetin e tij të plotfuqishëm për të vulosur fjalën e tij.
Prandaj ne i bindemi vullnetit të tij madhështor dhe të lavdishëm. Le të bëjmë sexhde përpara Zotit duke e lutur atë të jetë i mëshirshëm dhe i mirë. Le të konvertohemi sinqerisht në dashurinë e tij. Ne hedhim poshtë çdo punë të së keqes, çdo lloj mosmarrëveshjeje dhe xhelozie, shkaku i vdekjes. Prandaj, o vëllezër, jemi të përulur në frymë. Ne refuzojmë çdo mburrje marrëzie, krenari, krenari dhe zemërim të çmendur. Le ta zbatojmë atë që shkruhet në praktikë. Në të vërtetë, Fryma e Shenjtë thotë: Mos e mburren me njeriun e mençur me mençurinë e tij, as me forcën e forcës së tij, as me njeriun e pasur të pasurive të tij, por kushdo që dëshiron të lavdisë mund të mburret me Zotin, duke e kërkuar atë dhe duke praktikuar ligjin dhe drejtësinë (krh. Jer 9, 23-24; 1 Cor 1:31, etj).
Mbi të gjitha, ne kujtojmë fjalët e Zotit Jezus kur ai nxiti butësinë dhe durimin: Ji i mëshirshëm për të marrë mëshirë; fal, që edhe ju të faleni; ndërsa i trajtoni të tjerët, kështu edhe ju do të trajtoheni; jepni dhe do të merrni përgjigje; mos gjykoni dhe nuk do të gjykoheni; bëhu mirëdashës dhe do të përjetosh dashamirësi; me të njëjtën masë me të cilën keni matur të tjerët, edhe ju do të mateni (krh. Mt 5, 7; 6, 14; 7, 1. 2. 12, etj.).
Ne qëndrojmë të vendosur në këtë linjë dhe i përmbahemi këtyre urdhërimeve. Ne gjithmonë ecim me gjithë përulësi në bindje ndaj fjalëve të shenjta. Në fakt, një tekst i shenjtë thotë: Kujt i kushton vështrimi im nëse jo kush është i përulur dhe paqësor dhe ka frikë nga fjalët e mia? (krh. Is 66, 2).
Prandaj, duke jetuar ngjarje të mëdha dhe ilustruese, ne vrapojmë drejt qëllimit të paqes, të përgatitur për ne që nga fillimi. Ne e rregullojmë me ngulm shikimin tonë ndaj Atit dhe Krijuesit të të gjithë botës, dhe dëshirojmë që dhuratat e tij të mrekullueshme dhe përfitimet e pakrahasueshme.