Medjugorje: ai ishte vetëm një muaj i vjetër por mrekullia ndodh

Historia e Bruno Marcello është një mrekulli e madhe që ndodhi në Medjugorje në 2009. Ai ishte i sëmurë me kancer, një tumor i rrallë që e kishte shqyer menjëherë, duke e kontaminuar tërë trupin e tij me qeliza të sëmura dhe menjëherë të metastazuar. Mjekët i kishin dhënë një muaj për të jetuar (vetëm aq sa të kalonte Krishtlindjet me fëmijët e tij).
Pastaj ndodh diçka e jashtëzakonshme, Bruno shkon në një pelegrinazh në Medjugorje, jo vetëm që metastaza zhduket për mrekulli, por ai takon besimin (si një jo-besimtar që ishte).
Historia e tij ka bërë xhiron e rrjeteve televizive kombëtare dhe u tregua në librin e Paolo Brosio "Profumo di lavanda".

Bruno, si e morët vesh për këtë tumor?

Pikërisht në verën e vitit 2009. Fillova të ndiej dhimbje të forta në stomak. Kanceri që më goditi është një tumor shumë i rrallë i vendosur në urako (kordoni i kërthizës që bashkon nënën me fëmijën) dhe që fatkeqësisht kishte arritur në fazën e fundit, kur mjekët e identifikuan atë.
Mjekët më thanë se më kishin mbetur edhe disa javë, ishim afër Krishtlindjeve dhe më pas, falë Zotit, gjërat ndryshuan ...

Në fillim dukej si një cist 13 cm por a po zhvillohej tashmë tumori?
Po ishte. Në fillim ata më trajtuan për divertikulit, më dhanë antibiotikë por pa marrë rezultat.
Pastaj shkova te një mjek tjetër dhe atje, duke bërë një ultratinguj, ai pa këtë tumor në pjesën e poshtme të barkut. Shumë mjekë janë marrë me rastin tim.
Më vonë u shtrova në spital në Genova dhe me atë rast ata më treguan për ekzistencën e këtij tumori të rrallë.
Në korrik ata më operuan për herë të parë duke hequr këtë masë 13 cm. Pas 2 javësh u lëshova nga spitali dhe me sa duket isha mirë.
Por fatkeqësisht problemi nuk ishte zgjidhur, sepse në shtator fillova të kisha dhimbje në sternum.
Kështu që u ktheva te mjeku i cili më kishte ekzaminuar dhe fatkeqësisht ai vuri re se një numër i madh i tumoreve po rriteshin në të gjithë vendin.

Si i jetuat ato momente dhe kush ishte pranë jush?
3 fëmijët e mi më ndihmuan për të ecur përpara, unë gjithashtu isha i martuar (tani nuk jam më) dhe gruaja ime ka qenë gjithmonë afër meje, duhet të them se mendja është gjithashtu vendimtare kur ekzistojnë këto lloj problemesh. Padyshim, besimi është thelbësor në trajtimin e këtij lloji të problemit.

Si erdhi thirrja për Medjugorje?
Kishte një ndërhyrje vërtet hyjnore.
Të Premten, 4 Dhjetor 2009, kunata ime ishte në Genova për të drejtuar detyra, duke hyrë në një dyqan, menjëherë pas, hyri një djalë i cili la një fluturues për një pelegrinazh në Medjugorje, kështu që kunata ime pyeti atë për informacion në lidhje me pelegrinazhin sepse ajo donte të më sillte.
Ky djalë i tha kunatës sime se udhëtimi tjetër ishte 7 dhjetor, por nuk kishte më vende më së shumti do të kishte një pelegrinazh tjetër në Medjugorje në vitin e ri; por për mua nuk do të kishte më kohë.
Atëherë ndodh që kunata ime t'i shkruajë operatorit turistik që organizoi pelegrinazhet e Paolo Brosio dhe për mrekulli u liruan dy vende, gjë që lejoi mua dhe gruan time të shkonim në Medjugorje.

Shumë gjëra kanë ndodhur në Medjugorje dhe ju keni marrë shenja të veçanta. Mund te na tregoni
Ne arritëm në Medjugorje më 7 dhjetor dhe mbrëmjen tjetër, ditën e Konceptimit të Papërlyer, në kodrën e shfaqjeve do të kishte qenë shfaqja e Zojës tek Ivani vizionar.
Shëndeti im ishte i pasigurt, unë po mundohesha të ecja që të mos më duhet të ngjitem në kodër, edhe sepse binte shi shumë por unë isha i inkurajuar të ngjitesha në mal.
Isha 3 orë atë mbrëmje, në mal, dëgjova njerëzit duke u lutur dhe fillova të bëj hapat e parë me lutje.
Duhet të them se kur fillova të falem, lutja kishte më shumë efekt sesa qetësuesit e dhimbjeve në trupin tim.
Kthimi në mbrëmjen e 8 dhjetorit 2009, në orën 22:00 ishte shfaqja e Madonës. Po ashtu kishte ndaluar të binte shi dhe pas shfaqjes ne kishim filluar të zbrisnim dhe gjatë zbritjes nuk ndjeja më dhimbjen.
Nën atë shi të rrëmbyeshëm kishte një shenjë tjetër: gruaja ime vuri re një aromë të fortë të livandës dhe siç e dimë të gjithë nuk ka një lloj të tillë të bimësisë por pavarësisht kësaj, shiu do ta kishte mbuluar atë aromë ...

Kur e keni kuptuar saktësisht se jeni shëruar?
Ngadalë e kuptova gjatë ditëve të ardhshme. Duke u kthyer në shtëpi pas pelegrinazhit, në të vërtetë vura re shërimin.
Tani e kisha zakon të prekja veten time, në pjesë të ndryshme të trupit për t'i ndjerë të dukshme këto gjëndra ... por çuditërisht, duke bërë dush një mbrëmje, duke prekur veten nën sqetulla, nuk ndjeva asgjë më.
Një fakt shumë i çuditshëm ndodh: në 21 Prill ju është dashur të shkoni për një vizitë tek onkologu por infermierja shkruajti gabimisht muajin, shkroi 21 Dhjetor.

Në fakt, ju shfaqeni 4 muaj më parë. Çfarë ndodh më pas?
Unë u paraqita në 21 Dhjetor dhe mjekët ishin të çuditshëm për të më parë në spital pas 2 javësh.
Por sot e kuptoj se ai gabim ishte një shenjë nga Zoti, sepse atëherë me atë rast ata më vizituan; mjeku u përpoq të lokalizonte gjëndrat dhe qelizat e sëmura në trupin tim, por duke prekur në të gjithë trupin tim ajo nuk gjeti asgjë.
Kështu që doktori i pabesueshëm thirri mjekun por ai gjithashtu më palpati trupin ... ai nuk gjeti praninë e gjëndrave të sëmura.

Si është besimi juaj sot?
Besimi im është bërë nga ulje dhe ngritje si të gjithë njerëzit e zakonshëm. Unë jam i vetëdijshëm se duhet të ballafaqohem me Atin e Përjetshëm tani dhe pas kësaj jete; frika ime është të gjykohem në momentin që shkoj në anën tjetër por kam besim te Zoti.
Zoti lexon shpirtin e secilit prej nesh.

Çfarë ju ka mësuar vuajtja?
Vuajtja më ka mësuar përulësi, kam bërë aq shumë gabime me familjen time saqë toleroj dhe duroj falë besimit.
Kjo sëmundje më ka zbutur zemrën, kam mësuar se gjithçka që mund të na ndodhë vlen të jetohet.
Ka shumë njerëz që marrin jetën e tyre, bëjnë vetëvrasje ndërsa ka shumë njerëz që luftojnë për të shpëtuar jetën e tyre.
Kanë kaluar 7 vjet që nga shërimi im, por është gjithmonë emocionuese dhe e fortë për të rikthyer ato momente, unë falënderoj Zotin për gjithçka.

Burimi: Rita Sberna