Medjugorje: nga mëkatari në shërbëtor të Zotit

Nga mëkatari në shërbëtor të Zotit

Në fillim të nëntorit 2004 shkova në Shtetet e Bashkuara për disa takime dhe konferenca lutjesh. Aty pata mundësinë të dëgjoja edhe dëshmitë e njerëzve që u konvertuan falë Medjugorjes, si përmes një vizite, ashtu edhe përmes librave. Për mua kjo ishte një provë tjetër se Zoti është thellësisht në punë sot. Besoj se është e rëndësishme që të gjithë të ndërgjegjësohen, në mënyrë që të marrin guxim dhe të forcohen në besim. Më poshtë mund të lexoni dëshminë e një prifti të ri për konvertimin e tij të jashtëzakonshëm.

Pater Petar Ljubiçiq

“Emri im është Donald Calloway dhe kam lindur në Virxhinia Perëndimore. Në atë kohë prindërit e mi jetonin në injorancë të plotë. Meqenëse ata nuk ishin të interesuar për besimin e krishterë, ata as që më pagëzuan. Pas një kohe të shkurtër prindërit e mi u ndanë. Nuk mësova asgjë, as për vlerat morale, as për dallimin midis së mirës dhe së keqes. Nuk kisha parime. Burri i dytë me të cilin u martua nëna ime gjithashtu nuk ishte i krishterë, por ai ishte thjesht dikush që shfrytëzonte nënën time. Ai pinte dhe ndiqte gra. Ishte ajo që duhej të mbante familjen, kështu që iu bashkua Marinës. Kjo rrethanë do të thoshte se duhej të më lija përkohësisht vetëm me këtë njeri. Ajo u transferua dhe familja jonë duhej të shpërngulej. Mamaja dhe njerku debatuan vazhdimisht dhe përfundimisht u ndanë.

Nëna ime tani po dilte me një burrë që, si ajo, ishte në Marinën. Nuk më pëlqeu. Ai ishte i ndryshëm nga njerëzit e tjerë të tij. Ai ishte gjithashtu i ndryshëm nga të gjithë të afërmit e mi meshkuj. Kur na vizitoi, erdhi me uniformë dhe dukej shumë i kuruar. Më solli edhe dhurata. Por unë i refuzova dhe mendova se nëna ime bëri një gabim. Megjithatë ajo e donte atë dhe të dy u martuan. Kështu që diçka e re erdhi në jetën time. Ky njeri ishte i krishterë dhe i përkiste Kishës Episkopale. Ky fakt ishte indiferent ndaj meje dhe nuk u interesova për të. Ai më adoptoi dhe prindërit e tij menduan se tani mund të pagëzohesha. Për këtë arsye mora Pagëzimin. Kur isha dhjetë vjeç, më lindi një gjysmë vëlla dhe u pagëzua gjithashtu. Megjithatë, për mua Pagëzimi nuk do të thoshte asgjë. Sot e dua shumë këtë njeri si baba dhe kështu e quaj edhe atë.

Për shkak se prindërit e mi po lëviznin, ne duhej të lëviznim gjatë gjithë kohës, dhe ndër të tjera u shpërngulëm në Kaliforninë Jugore dhe Japoni. Nuk kisha asnjë ndjenjë për Zotin. Gjithnjë e më shumë bëja një jetë plot mëkat dhe kisha në mendje vetëm argëtimin tim. Gënjeva, piva alkool, u argëtova me vajza dhe u bëra skllav i drogës (heroinës dhe LSD).

Në Japoni fillova të vjedh. Nëna ime vuajti jashtëzakonisht për shkakun tim dhe vdiq nga dhimbja, por mua nuk u interesova. Një grua që mamaja ime i kishte besuar e këshilloi të fliste për të gjitha këto gjëra me priftin katolik në bazën ushtarake. Ky ishte çelësi i konvertimit të tij. Ishte një konvertim i jashtëzakonshëm dhe Perëndia me të vërtetë hyri në jetën e tij.

Për shkak të jetës sime të shthurur, unë dhe mamaja ime u desh të ktheheshim në Shtetet e Bashkuara, por ngaqë isha kthyer në bredhje, ajo u detyrua të linte vetëm Japoninë. Kur më kapën më në fund, më dëbuan nga vendi. Isha plot urrejtje dhe doja të rifilloja jetën time të vjetër në Amerikë. Së bashku me babanë shkova në Pensilvani. Nëna ime na priti me lot në aeroport. Ai tha: “Oh, Donnie! Unë të dua. Jam shumë i lumtur që të shoh dhe u frikësova tmerrësisht për ty!”. E shtyva dhe i bërtita. Madje nëna ime pati një avari, por unë isha i verbër ndaj çdo dashurie.

Më duhej të hyja në një qendër shërimi.

Këtu u përpoqën të më tregonin diçka për fenë, por unë ika. Edhe një herë nuk kisha mësuar asgjë për fenë. Ndërkohë prindërit e mi ishin konvertuar përfundimisht në besimin katolik. Nuk u interesova dhe vazhdova jetën time të vjetër, por brenda isha bosh. Erdha në shtëpi vetëm kur më pëlqeu. Unë isha i korruptuar. Një ditë gjeta në xhepin e xhaketës një medalje me kryeengjëllin Gabriel, të cilën mamaja ime e kishte futur fshehurazi brenda. Pastaj mendova: "Çfarë gjëje e kotë!". Jeta ime supozohej të ishte një jetë me dashuri të lirë, dhe në vend të kësaj unë po drejtoja një jetë vdekjeje.

Në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç u largova nga shtëpia dhe u përpoqa të mbaja veten në këmbë me punë të çuditshme, por duke qenë se nuk doja të punoja, e shpërndava edhe atë mundësi. Më në fund u ktheva te nëna ime, e cila u përpoq të më fliste për besimin katolik, por sigurisht që nuk doja të dija asgjë për të. Frika hynte në jetën time gjithnjë e më shumë. Kisha edhe frikë se mos më arrestonte policia. Një natë isha ulur në dhomën time dhe kuptova se kjo jetë do të thoshte vdekje për mua.

Shkova në bibliotekën e prindërve të mi për të parë ilustrimet e disa librave. Më ra në dorë një libër me titull: “Mbretëresha e Paqes viziton Medjugorjen”. Çfarë ishte ajo? Shikova ilustrimet dhe pashë gjashtë fëmijë me duar të shtrënguara. Më bëri përshtypje dhe fillova të lexoj.

"Gjashtë vizionarët teksa shohin Virgjëreshën e Shenjtë Mari". Kush ishte? Nuk kisha dëgjuar ende për të, në fillim nuk i kuptoja fjalët që lexova. Çfarë do të thoshte Eukaristia, Kungimi i Shenjtë, Sakramenti i Bekuar i Altarit dhe Rruzarja? Vazhdova të lexoja. A duhet të jetë Maria nëna ime? Ndoshta prindërit e mi kanë harruar të më thonë diçka? Maria foli për Jezusin, ajo tha se Ai është realiteti, se Ai është Zoti dhe se Ai vdiq në kryq për të gjithë njerëzit, për t'i shpëtuar ata. Ai foli për Kishën dhe ndërsa fliste për të, unë nuk pushova kurrë së habituri. E kuptova që kjo ishte e vërteta dhe se deri atëherë nuk e kisha dëgjuar kurrë të vërtetën! Ai më foli për Atë që mund të më ndryshonte, për Jezusin! Unë e doja këtë nënë. E lexova librin gjithë natën dhe të nesërmen në mëngjes jeta ime nuk ishte më e njëjta. Herët në mëngjes i thashë nënës sime se duhej të flisja me një prift katolik. Ajo menjëherë i telefonoi priftit. Prifti më premtoi se pas Meshës së Shenjtë do të mund të flisja me të. Ndërsa prifti gjatë shenjtërimit tha fjalët: “Ky është trupi im, i ofruar si kurban për ju!”, unë besoja fort në vërtetësinë e këtyre fjalëve. Unë besoja në praninë e vërtetë të Jezusit dhe isha jashtëzakonisht i lumtur. Konvertimi im vazhdoi të përparonte. Unë u bashkua me një komunitet dhe studiova teologji. Më në fund, në vitin 2003 u shugurova meshtar. Në komunitetin tim ka nëntë kandidatë të tjerë për priftëri që u konvertuan dhe zbuluan thirrjen e tyre përmes Medjugorjes."

Jezusi, Shpëtimtari dhe Shëlbuesi ynë, e nxori këtë të ri nga ferri dhe e shpëtoi atë në një mënyrë të mrekullueshme. Tani ai udhëton nga një vend në tjetrin dhe predikon. Ai do që të gjithë njerëzit të dinë se Jezusi mund të bëjë një shërbëtor të Perëndisë nga një mëkatar i madh.

Gjithçka është e mundur me Zotin! Le të lejojmë Zotin, me ndërmjetësimin e Virgjëreshës së Shenjtë Mari, të na drejtojë edhe ne tek Ai! Dhe ne shpresojmë se edhe ne do të jemi në gjendje të dëshmojmë për këtë.

Burimi: Medjugorje - Një ezan për lutje