Medjugorje: shëron nga ALS, përshkruan ndjenjën e tij unike të mrekullisë

Ne donim të shkonim si një familje, të qetë, pa pritur asgjë nga ky udhëtim. Ishte në vitin e besimit (...) sëmundja na afroi edhe më shumë besimin, na bëri të kuptojmë se jeta është dhuratë, jeta është e bukur.

Ndjenja e pranisë së Zotit pranë meje na dha forcën për të vazhduar dhe luftuar.

Vicka u afrua, bëri shtrimin e duarve, më përqafoi. Unë i thashë asaj - jam i sëmurë me ALS dhe jam i lumtur - dhe i kërkova asaj një lutje për gruan dhe vajzën time.

Ndjeva një ujëvarë nga koka te këmbët ...

Ne as nuk bëmë një fotografi sepse u fotografuam ditën, nga shpirtërore ...

E lexova mesazhin ... si vrojtim i asaj që do të ndodhte ... Ai përfundoi duke thënë se jeta është një dhuratë, të cilën e kam përjetuar gjithmonë gjatë sëmundjes time.

Duke qëndruar atje, duke adhuruar Sakramentin e Bekuar, mua më morën lutjet, u luta për një djalë tjetër ... Unë nuk e kërkova vetë, por atje e pata këtë thirrje për të ngjitur malin, si se ku dhe me kë u desh të ngjitem në mal. Ndërkohë që ndieja gjithë këtë përshkrim që kisha gjatë adhurimit, e dija se mund të shkoja në mal.

Unë i thashë Françeskës - Nesër shkojmë në mal - Ai tha - Ti je i sëmurë nga koka ... Më preku këmbët, këmbët e mia të ngrira ... Ishte një natë e bukur dhe nuk e sulmova respiratorin ... Po prisja agimin, ditën time të re që përkoi me ditën time të re.

Mbërrijmë të enjten në mëngjes ... Mbërritëm me karrocën rrëzë malit ... U ngrita ... E filluam këtë ngjitje ... Asnjëherë nuk dyshoja ... Ndjeja qetësi, duar të bukura, të enjtura, kam pasur vetëm probleme të frymëmarrjes, ndonjëherë ndalemi dhe unë pushova pak. Të tjerët nuk kuptuan asgjë nga ajo që po ndodhte me ne.

Ne kemi arritur majën. Edhe në atë moment po i thosha Madonnina - Madonnina mia, ti je akoma në kohë, nuk jam zemëruar ...

Vicka na ka ftuar të pushohemi të sigurt ... Mos u shqetëso ...

Ne bëmë teste diagnostikuese për të parë dëmtimin neurologjik dhe ata më thanë që kishte një përmirësim të konsiderueshëm që nuk ndodh në një patologji neurovegetative siç është ALS. Mjekët nuk kishin asnjë justifikim për atë që ndodhi. Ata më pyetën nëse kisha kaluar ndonjë lloj eksperimenti si qelizat burimore ... Unë po merrja vetëm ilaçe paliative.

Do të vazhdoj të bëj atë që kam bërë deri më tani, të luftoj me forcë më të madhe se më parë për të drejtat e të sëmurëve ... Tjetra do të vazhdoj ligjërimin e besimit sepse pavarësisht një sëmundjeje po aq paaftësi sa ALS, duke pasur praninë e Zotit afër meje - po ju flas përvoja ime - ne kemi arritur gjithmonë me më shumë forcë dhe besim ...