Medjugorje: a janë të besueshëm vizionarët? Kush janë ata, misioni i tyre

Unë pata mundësinë të takoja vizionarët e Medjugorjes kur ishin ende fëmijë. Tani ata janë burra dhe gra të stërvitur, secili me familjen e vet, përveç Vicka e cila jeton në familjen e saj të origjinës, duke ia kushtuar ditën e saj mirëseardhjes së pelegrinëve. Nuk ka dyshim se shenja më elokuente e pranisë së Zojës në Medjugorje janë pikërisht këta gjashtë të rinj nga të cilët ajo kërkoi shumë, duke u besuar atyre një mision që për nga natyra e tij kërkon një bujari të madhe. Çdo person i arsyes së shëndoshë duhet të pyesë veten se si e bëjnë gjashtë djem, të ndryshëm nga njëri-tjetri dhe secili me një jetë të tyre, pavarësisht nga një përzemërsi themelore që i bashkon, për të dëshmuar për një kohë kaq të gjatë shfaqjen e përditshme të Nënës së Zotit, pa kontradiktë, pa hutim dhe pa mendime të dyta. Në atë kohë, eksperimente shkencore u kryen nga ekipe mjekësh të njohur, të cilat çuan në përjashtimin e çdo forme të halucinacionit dhe konfirmuan të pashpjegueshmërinë, nga një këndvështrim thjesht shkencor, i fenomeneve të lidhura me shfaqjet. Duket se në një rast Zoja tha se eksperimente të tilla nuk ishin të nevojshme. Në të vërtetë, mjafton një vëzhgim i thjeshtë i normalitetit psikologjik të fëmijëve, i ekuilibrit të tyre dhe i një pjekurie progresive njerëzore dhe shpirtërore me kalimin e kohës për të arritur në përfundimin se ata janë dëshmitarë plotësisht të besueshëm.

Një fjalë e urtë angleze thotë se për të njohur mirë një person, duhet të hani një ton kripë së bashku. Pyes veten se sa thasë me kripë konsumuan banorët e Medjugorje me këta të rinj. Unë kurrë nuk kam dëgjuar që një lokal të dyshojë në to. Megjithatë, sa nëna dhe sa baballarë do të donin që djali ose vajza e tyre të zgjidheshin si dëshmitare të Virgjëreshës Mari! Në cilin vend të botës nuk ka rivalitet, pak xhelozi dhe konflikt interesi? Sidoqoftë, askush në Medjugorje nuk ka dyshuar kurrë që Zoja i zgjodhi këto gjashtë dhe jo të tjerët. Midis djemve dhe vajzave të Medjugorje nuk ka pasur kurrë kandidatë të tjerë vizionarë. Rreziqet e këtij lloji kanë ardhur, nëse ndonjëherë, nga jashtë.

Mbi të gjitha, ne duhet të pranojmë familjet e Bijakovici, fraksioni i Medjugorje nga kanë origjinën vizionarët, sepse kanë pranuar në mënyrë të disiplinuar zgjedhjet e Gospa, siç quhet Zoja atje, pa murmuritje dhe pa i pyetur kurrë ato. Satanait, për të endur intrigat e tij të rrëmujshme, i është dashur gjithmonë t'u drejtohet të huajve, duke i parë vendasit të papërshkueshëm nga uji.

Kalimi i kohës është një zotëri i madh. Nëse diçka nuk është në rregull, herët a vonë del në dritë. E vërteta ka këmbë të gjata dhe kjo mund të shihet duke shqyrtuar me një shpirt të qetë një periudhë që tani po i afrohet njëzet viteve të shfaqjeve të përditshme. Ndër të tjera, kjo është mosha më e vështirë e jetës, ajo e adoleshencës dhe rinisë, nga pesëmbëdhjetë deri në tridhjetë vjet. Mosha e stuhishme i nënshtrohet ndryshimeve më të paparashikueshme. Kushdo që ka fëmijë e di shumë mirë se çfarë do të thotë kjo.

Megjithatë, fëmijët e Medjugorje kanë udhëtuar në këtë rrugë të gjatë pa njollosje ose eklipse besimi dhe pa lëvizje morale. Ata që i dinë mirë faktet, e dinë se çfarë barre duhet të mbajnë që nga fillimi, kur regjimi komunist i përndjeki në mënyra të ndryshme, duke i ndjekur, duke i parandaluar ata që të ngjiteshin në malin e shfaqjeve dhe madje duke u përpjekur t'i bënin të kalonin për të sëmurë mendorë. Në thelb ishin vetëm fëmijë. Ata menduan se ishte e mjaftueshme për t'i frikësuar ata. Një herë kam qenë dëshmitar i një sulmi të policisë sekrete që mori Vicka dhe Marija për t’u marrë në pyetje. Klima e viteve të para ishte plot kërcënime. Takimi i përditshëm me Nënën qiellore ka qenë gjithmonë forca e vërtetë që i mbajti ata.

Shtoji kësaj armiqësinë e peshkopit vendas, qëndrimi i të cilit, megjithatë doni ta vlerësoni, përfaqësoi dhe përfaqëson ende një kryq të rëndë për t'u mbajtur. Një nga vizionarët një herë më tha, gati duke qarë: "Peshkopi thotë se jam gënjeshtar". Mbërthyer në anën e Medjugorje mbetet një gjemb i konstituuar nga qëndrimi armiqësor i disa qarqeve kishtare dhe vetëm Zoti e di pse në drejtimin e tij të mençur ai dëshironte që famullia, dhe në radhë të parë vizionarët, të mbanin këtë kryq.

Ata kanë qenë vite lundrimi midis valëve të një oqeani mjaft të ashpër. Por e gjithë kjo nuk është asgjë përballë përpjekjeve të përditshme për të mirëpritur pelegrinët. Që nga ditët e para të shfaqjeve, mijëra u dyndën nga e gjithë Kroacia dhe më gjerë. Pastaj filloi përmbytja e pandalshme e vizitorëve nga e gjithë bota. Që nga orët e para të mëngjesit shtëpitë e vizionarëve u rrethuan nga të gjitha llojet e njerëzve që luteshin, pyesnin, qanin dhe mbi të gjitha shpresonin që Zoja do të përkulet për nevojat e tyre.

Që nga viti 1985, unë kam kaluar të gjitha pushimet e mia, një muaj në vit, në Medjugorje për të ndihmuar disa vizionarë në mirëpritjen e pelegrinëve. Nga mëngjesi deri në mbrëmje këta djem, dhe veçanërisht Vicka dhe Marija, i mirëpritën grupet, dëshmuan për mesazhet, dëgjuan rekomandimet, u lutën së bashku me njerëzit. Gjuhët u përzien, duart u ndërthurën, kërkesat për Madonën po grumbulloheshin, të sëmurët luteshin, më të trazuarit, kryesisht italianët, gati sa nuk sulmuan shtëpitë e vizionarëve. Pyes veten se si familjet ishin në gjendje t'i rezistonin këtij rrethimi të pamëshirshëm.

Pastaj, drejt mbrëmjes, kur njerëzit vërshonin drejt kishës, këtu është më në fund momenti i lutjes dhe shfaqjes. Një pushim gjallërues pa të cilin nuk mund të kishim vazhduar. Por pastaj këtu është darka për të përgatitur, miqtë, të afërmit dhe të njohurit e ftuar në tryezë për të shërbyer, enët për t'u larë dhe së fundmi, pothuajse gjithmonë, grupi i lutjes deri natën vonë.

Cili i ri mund të kishte rezistuar në këtë lloj jete? Cili do të përballej me të? Kush nuk do ta kishte humbur ekuilibrin e tyre psikologjik? Megjithatë, vite më vonë ju e gjeni veten përpara njerëzve të qetë, të qetë dhe të ekuilibruar, të sigurt për ato që thonë, njerëzisht të kuptuar, të vetëdijshëm për misionin e tyre. Fatmirësisht, ata kanë kufizimet dhe të metat e tyre, por janë të thjeshtë, të qartë dhe të përulur. Gjashtë djemtë janë shenja e parë dhe më e çmuar e pranisë së Zojës në Medjugorje.

P COMPRBRSIT E GRUPIT

Ditën e parë, 24 qershor 1981, ata panë Madonën në katër: Ivanka, Mirijana, Vicka dhe Ivan. Milka, motra e Marijas, gjithashtu e pa atë, por të nesërmen Marija dhe Jakov u bashkuan në katër të parët; ndërsa Milka ishte në punë, dhe grupin që ju aq të plotë. Zoja e konsideron 24-n, festën e Shën Gjon Pagëzorit, një ditë përgatitjeje, ndërsa përvjetori i shfaqjeve duhet të konsiderohet më 25 qershor. Që nga viti 1987, Zoja ka filluar të japë mesazhe çdo 25 të muajit, si për të nënvizuar rëndësinë e veçantë të kësaj dite e cila kujton festimet e mëdha të Lajmërimit dhe Krishtlindjeve. Nëna e Zotit u shfaq në kodrën Podbrdo në rrëzë të së cilës qëndrojnë shtëpitë e Bijakovici, ndërsa vizionarët ishin në rrugën që tani shumë pelegrinë udhëtojnë për të shkuar në "Fushën e jetës" të djemve të Motrës Elvira. Zoja i bëri shenjë që të afroheshin, por ata u paralizuan nga frika dhe gëzimi së bashku. Në ditët në vijim. Shfaqjet lëvizën drejt vendit aktual të malit dhe, megjithë tokën me gurë dhe shkurret e trasha të ferrave, takimet me Madonën u zhvilluan nga një distancë e afërt, ndërsa një numër në rritje i njerëzve, të numëruar në mijëra, u grumbullua përreth. Që nga ai 25 qershor, grupi i vizionarëve ka mbetur i pandryshuar, megjithëse vetëm tre prej tyre kanë shfaqje çdo ditë. Në fakt, që prej Krishtlindjeve 1982 Mirijana ka pushuar së shfaquri çdo ditë dhe takohet me Madonën çdo 18 mars, ditëlindjen e saj.

Nga ana tjetër, Ivanka takohet me Zojën tonë çdo 25 qershor, vizionet ditore po përfundojnë për të në 7 maj 1985. Jakov pushoi shfaqjet ditore në 12 shtator 1998 dhe do të ketë shfaqjen e Zojës çdo Krishtlindje. Sidoqoftë, duhet të theksohet se Gospa lëviz shumë lirshëm me vizionarët, në kuptimin që këto indikacione nuk janë detyruese për të. Për shembull, ai i kërkoi Vicka-s një pauzë në shfaqjet gjashtë herë (katër nga dyzet dhe dy nga dyzet e pesë ditë), si një flijim për të ofruar. Kam vërejtur se gjashtë djemtë e zgjedhur nga Zoja, megjithëse kishin kontakte mjaft të rralla mes tyre dhe ishin tani të shpërndarë në pjesë të ndryshme të botës, ndihen si një grup kompakt. Ata kanë shumë respekt për njëri-tjetrin dhe unë kurrë nuk i kam kapur në kundërshtim. Ata janë krejtësisht të vetëdijshëm për të jetuar të njëjtën përvojë, edhe nëse të gjithë kanë mënyrën e tyre personale për ta dëshmuar atë. Disa herë ata u janë afruar gjashtë vizionarëve nga njerëzit lokalë me karizma të një natyre tjetër, siç janë lokucionet e brendshme. Këto janë fenomene shumë të ndryshme nga njëra-tjetra dhe që shkojnë në shfaqjet e përditshme dhe takojnë Madonën e mbajtur të veçantë. Nga ana tjetër, Kisha shprehet në shfaqje, ndërsa nuk merr parasysh origjinën e lokucioneve të brendshme.

Nuk kishte gjithashtu mungesë vizionarësh që vinin nga jashtë, të cilët pretendonin të bashkoheshin me djemtë. Një nga rreziqet që mund të hasin pelegrinë të padyshimtë është se një personazh prestigjioz paraqet mesazhe që vijnë nga Madona e Medjugorje që ai i merr nga burime të tjera ose nga shikues të tjerë të supozuar, të cilat nuk kanë asnjë lidhje me gjashtë djemtë të cilëve u drejtohen shfaqjet. . Mungesa e qartësisë në këtë pikë nga ana e atyre që kanë për detyrë vigjilencën në vend mund të dëmtojnë vetë kauzën e Medjugorje.

Zoja i ka mbrojtur vazhdimisht gjashtë "engjëjt" e saj, siç i quante ata në ditët e para dhe gjithmonë ka parandaluar përpjekjet e studiuara me zgjuarsi nga shejtani, falsifikuesi i palodhur, për të ndryshuar grupin duke shtuar ose zëvendësuar përbërësit. Kisha atëherë që nga fillimi e bëri të qartë, pasi peshkopi së pari dhe më pas komisioni i Konferencës së Peshkopëve Kroatë kufizuan fushën e hetimit të tyre në dëshmitë e grupit të formuar nga Nëna e Zotit në 25 qershor 1981.

Në këtë pikë duhet të kemi ide shumë të qarta. Për planin e saj të shkëlqyeshëm, Maria zgjodhi një famulli të betonit dhe gjashtë fëmijë që jetojnë atje. Këto janë vendimet e tij, të cilat duhet të respektohen, siç provojnë të bëjnë vendasit. Çdo përpjekje për të ndryshuar kartat në tryezë duhet t'i atribuohet mashtruesit të përjetshëm që punon, si gjithmonë, përmes ambicieve njerëzore.

MISIONI I GJASHT SE FARVE

Duke marrë pjesë në vizionarët e Medjugorje unë isha në gjendje të shihja gëzimin e tyre të madh, që zgjati me kalimin e kohës, sepse ishin zgjedhur nga Mary. Kush nuk do të ishte? Ata e kuptojnë se kanë marrë një hir të madh, por në të njëjtën kohë mbajnë mbi supe një përgjegjësi të madhe. Ashtu si në La Salette, Lourdes dhe Fatima, Nëna e Zotit tregoi se ajo zgjedh të varfërit, të vegjlit, të thjeshtët për detyrat e mëdha. Konteksti shoqëror dhe familjar i këtyre shfaqjeve është shumë i ngjashëm. Këto janë familje fshatare nga vende shumë të varfra, ku sidoqoftë një besim i fortë dhe i sinqertë është ende gjallë.

Tani situata sociale në Medjugorje është përmirësuar. Fluksi i pelegrinëve dhe pritja e tyre në shtëpi ka sjellë një farë mirëqenieje. Aktiviteti i ndërtimit i ka dhënë vlerë tokës. Shumica e familjeve, duke përfshirë ato të vizionarëve, kanë restauruar ose ndërtuar shtëpitë e tyre. Shtëpia dhe puna janë pjesë e bukës së përditshme që çdo i krishterë kërkon nga Ati qiellor.

Famullia ka forcuar ndjeshëm ambientet e saj të pritjes, falë ofertave të pelegrinëve. Sidoqoftë, pamja e përgjithshme nuk është ajo e pasurisë, por e një jete dinjitoze, ku e vetmja punë në dispozicion është e lidhur me pelegrinazhe.

Në fillim situata ishte shumë e ndryshme. Konteksti ishte ai i punës së rëndë të fshatarëve dhe i një varfërie gri dhe të rrëgjuar. Zoja i pëlqen të zgjedhë bashkëpunëtorët e saj më të çmuar në këto mjedise. Ajo vetë ishte një vajzë e vogël nga një fshat i panjohur kur Zoti shfaqi dashurinë e saj për të. Mbetet një mister i fshehur në zemrën e Marisë pse vështrimi i saj mbështetej tek kjo famulli dhe pikërisht te këta të rinj.

Jemi drejtuar të mendojmë se dhuratat e veçanta duhet të meritohen dhe se marrësit e tyre janë të preferuarit. Kur marrim hire ose karizma të veçantë ne pyesim veten: "Por çfarë bëra për ta merituar atë?". Nga ai moment ne shikojmë njëri-tjetrin me sy të ndryshëm, duke u përpjekur të zbulojmë merita që nuk i dinim se i kishim. Në të vërtetë, Zoti zgjedh mjetet e tij me liri sovrane dhe në shumë raste duke i marrë ato nga mbeturinat.

Falë këtij lloji janë të pamerituara dhe problemi i vërtetë është të korrespondojmë me besnikëri dhe përulësi, në dijeninë që të tjerët në vendin tonë mund të bëjnë më mirë se ne. Nga ana tjetër, vetë Zoja ka theksuar në disa raste se secili prej nesh ka një vend të rëndësishëm në planin e Zotit për shpëtimin e botës.

Kur u pyetën nga vizionarët pse i zgjodhi ato, Zoja u përgjigj duke i bërë ata të kuptonin se ata nuk ishin as më të mirë as më të këqij se të tjerët. Gjithashtu në lidhje me zgjedhjen e famullitarëve, Virgjëresha donte të nënvizonte se i kishte zgjedhur ashtu siç ishin (24.05.1984), domethënë me aspektet e tyre pozitive dhe negative. Në këto përgjigje, kriteri i normalitetit pothuajse duket se shfaqet. Djemtë e zgjedhur nga Maria nuk ishin as nga më të zjarrtët për sa i përket praktikës fetare. Shumë të tjerë morën pjesë në kishë më shumë se ata. Nga ana tjetër, dihet që Bernadette u përjashtua nga Kungimi i Parë për shkak të mungesës së njohurive për katekizmin.

Ne gjithashtu e dimë në atë mënyrë të nxituar që barinjtë e vegjël të Fatimas u lutën me rruza përpara shfaqjeve. Në La Salette situata është edhe më e pasigurt, sepse të dy vizionarët nuk lexojnë as lutjet e mëngjesit dhe të mbrëmjes.

Kush merr një detyrë, merr edhe hiret e nevojshme për ta përmbushur atë. Zoja i sheh zemrat dhe di të bëjë më të mirën nga secili prej nesh. Të rinjve të Medjugorjes ai u besoi një mision, gjerësia dhe rëndësia e të cilit nuk janë shfaqur ende plotësisht. Asnjëherë nuk ka ndodhur në paraqitjet publike që Virgjëresha të kërkojë një angazhim kaq të fortë dhe të zgjatur, të tillë që të thithë tërë jetën e një personi. Në kalimin vendimtar të mijëvjeçarit, do të bëhen gati dy dekada që Zoja jonë u ka kërkuar fëmijëve që të takohen me të çdo ditë dhe të dëshmojnë praninë e saj dhe mesazhin e saj para botës.

Shtë një detyrë që kërkon besnikëri, guxim, një frymë sakrifice, qëndrueshmërie dhe këmbënguljeje. Ne pyesim nëse po përmbushet mirë ky mision i jashtëzakonshëm që u është besuar shumë të rinjve. Në këtë drejtim, përgjigja është e të rriturve, ata u përgjigjën në mënyrën më të mirë. Zoti nuk pret që ata të arrijnë lartësitë e shenjtërisë në faza të detyruara. Dy barinjtë e vegjël të La Salette nuk do të rriten kurrë në nderimet e altarëve. Jeta e tyre ka qenë mjaft e trazuar. Sidoqoftë, ata e kanë përmbushur në mënyrë të përsosur misionin e tyre në besnikërinë më të madhe, duke i qëndruar besnikë deri në fund dëshmisë së tyre mbi mesazhin e marrë.

Shenjtorët gjithashtu kanë gabimet e tyre. Lëre më djemtë akoma në fillim të udhëtimit shpirtëror. Dy virtyte themelore llogariten në këtë lloj misioni: përulësia dhe besnikëria. E para është ndërgjegjësimi ungjillor për të qenë shërbëtorë të padobishëm dhe me të meta. E dyta është guximi për të dëshmuar dhuratën e marrë, pa mohuar kurrë. Vizionarët e Medjugorjes, siç i njoh ata, megjithë kufizimet dhe defektet e tyre, janë të përulur dhe besnikë. Vetëm Zoti e di se sa të shenjtë janë ata. Kjo nga ana tjetër është e vërtetë për të gjithë. Shenjtëria është një udhëtim i gjatë që ne jemi thirrur të udhëtojmë deri në momentin e fundit të jetës.

Më bëri shumë përshtypje ajo që biografët tregojnë për Shën Joanën e Arkit. Pasi ajo i ishte shmangur kunjit duke nënshkruar një dokument abjuration, nga ana tjetër e kërkuar nga kolegji kishtar që e gjykoi, "zërat" e brendshëm nga të cilët ajo u udhëzua e paralajmëruan atë se nëse nuk dëshmonte për misionin që Zoti i kishte besuar asaj, ajo do të ishte e humbur. përjetësisht

Zoja mund të jetë shumë e lumtur me adoleshentët që zgjodhi shumë kohë më parë. Tani ata janë të rritur, baballarë dhe nëna të familjeve, por çdo ditë ata e mirëpresin atë dhe e dëshmojnë atë në një botë që shpesh është e shpërqendruar, e pabesueshme dhe tallëse.

Dikush pyet veten pse pesë nga gjashtë dëshmitarët e shfaqjeve u martuan, ndërsa askush nuk iu shenjtërua plotësisht Zotit sipas mënyrave të zakonshme të Kishës. Vetëm Vicka nuk u martua, duke iu kushtuar tërë kohës dëshmitarit të mesazheve, por në lidhje me të ardhmen e saj ajo mbështetet plotësisht në vullnetin e Zotit, pa bërë asnjë parashikim.

Në këtë drejtim, duhet të theksohet se që nga kohërat më të hershme të shfaqjeve, Zoja u përgjigj vizionarëve që kërkuan këshilla për zgjedhjen e shtetit të tyre se do të ishte mirë të shenjtëronin plotësisht Zotin, por që ata ishin të lirë të zgjidhnin. Në të vërtetë Ivan shkoi në seminar, por nuk ishte në gjendje të përparonte për shkak të boshllëqeve në studimet e tij. Nga ana tjetër Marija donte për një kohë të gjatë të hynte në një manastir, por kurrë nuk kishte sigurinë e brendshme të rrugës që Zoti i tregoi asaj. Në fund, pesë nga gjashtë zgjodhën për martesë, e cila është, të mos e harrojmë, një mënyrë e zakonshme shenjtërie, e cila sot posaçërisht ka nevojë për dëshmitarë. Isshtë një orientim i parashikuar sigurisht nga parajsa dhe i cili, nëse e mendoni, u lejon vizionarëve atë disponueshmëri në planet e Marisë, të cilën ata nuk mund ta shijonin në strukturat e ngurta të jetës së shenjtëruar. Zoja është në ankth se djemtë që ajo ka zgjedhur janë dëshmitarë të pranisë së saj para Kishës dhe botës dhe situata e tyre aktuale është ndoshta më e përshtatshme për qëllimin.