Medjugorje: "Jeta ime me Zonjën" tregon vizionari Jacov

Jeta ime me Medonën: një shikues (Jacov) rrëfen dhe na kujton ...

Jakov Colo thotë: Unë isha dhjetë vjeç kur u shfaq së pari Zoja dhe para kësaj nuk kisha menduar kurrë për një aparat. Ne jetuam këtu në fshat: ai ishte mjaft i varfër, nuk kishte asnjë lajm, nuk dinim as për aparate të tjera, as për Lourdes, as për Fatime, as për vende të tjera ku u shfaq Zoja. Atëherë edhe një djalë dhjetë vjeçar nuk mendon vërtet për aparencën, Zot, atë moshë. Ai ka gjëra të tjera në kokën e tij që janë më të rëndësishme për të: të jesh me miq, të luash, të mos mendosh për lutje. Por kur pashë për herë të parë, nën mal, një figurë e një gruaje që na fton për të dalë, në zemrën time ndjeva menjëherë diçka të veçantë. Unë menjëherë kuptova se jeta ime do të ndryshonte plotësisht. Atëherë kur u futëm, kur pamë Madonën afër, atë bukuri të saj, atë paqe, atë gëzim që ajo ju transmetoi, në atë moment nuk kishte asgjë tjetër për mua. Në atë moment vetëm ajo ekzistonte dhe në zemrën time kishte vetëm dëshirën që ajo shfaqje të përsëritej përsëri, që ne mund ta shihnim përsëri.

Herën e parë që e pamë, për gëzim dhe emocion nuk mund të thoshim as një fjalë; vetëm kemi qarë nga gëzimi dhe u lutëm që kjo të ndodhte përsëri. Në të njëjtën ditë, kur u kthyem në shtëpitë tona, u ngrit problemi: si t'u tregojmë prindërve tanë se kishim parë Medonën? Ata do të na thoshin se ishim të çmendur! Në fakt, në fillim reagimi i tyre nuk ishte aspak i bukur. Por, duke parë ne, sjelljen tonë, (siç tha mamaja ime, unë isha aq ndryshe, sa nuk doja më të dilja me miqtë, doja të shkoja në Mass, doja të shkoja të lutem, doja të shkoja deri në malin e aparencave), ata filluan të besojnë dhe Mund të them që në atë moment filloi jeta ime me Medonën. E kam parë për shtatëmbëdhjetë vjet. Mund të thuhet se jam rritur me ju, kam mësuar gjithçka nga ju, shumë gjëra që nuk i dija më parë.

Kur Zonja jonë erdhi këtu ajo menjëherë na ftoi në mesazhet e saj kryesore të cilat për mua ishin plotësisht të reja, për shembull lutja, të tre pjesët e Rruzares. E pyeta veten: pse lutemi të tre pjesët e Rruzares dhe cila është Rruzari? Pse agjërimi? dhe nuk e kuptova se për çfarë ishte, çfarë do të thoshte të ktheni, pse të luteni për paqen. Ata ishin të gjithë të rinj për mua. Por që nga fillimi kuptova një gjë: të pranojmë gjithçka që Zonja jonë na tregon, ne vetëm duhet të hapemi plotësisht ndaj saj. Zonja jonë thotë kaq shumë herë në mesazhet e saj: mjafton që ju të hapni zemrën tuaj për mua dhe për pjesën tjetër mendoj. Kështu që e kuptova, i dhashë jetën time në duart e Madonës. Unë i thashë që të më udhëzojë në mënyrë që gjithçka që do të bëja ishte vullneti i saj, kështu që filloi edhe rrugëtimi im me Zonjën tonë. Zonja jonë na ftoi në lutje dhe rekomandoi që Rruza e Shenjtë të kthehej në familjet tona, sepse thoshte se nuk ka gjë më të madhe që mund të bashkojë familjen sesa të lutemi Rruzaren e Shenjtë së bashku, veçanërisht me fëmijët tanë. Unë shoh që shumë njerëz kur vijnë këtu më pyesin: djali im nuk falet, vajza ime nuk falet, çfarë duhet të bëjmë? Dhe i pyes ata: a keni lutur ndonjëherë me fëmijët tuaj? Shumë thonë jo, kështu që ne nuk mund të presim që fëmijët tanë të luten në moshën njëzet, kur deri atëherë ata kurrë nuk kanë parë lutje në familjet e tyre, ata kurrë nuk kanë parë që Zoti ekziston në familjet e tyre. Ne duhet të jemi një shembull për fëmijët tanë, duhet t'i mësojmë ata, nuk është kurrë shumë herët t'i mësojmë fëmijët tanë. Në moshën 4 ose 5 vjeç, ata nuk duhet të luten me ne tre pjesë të Rruzares, por të paktën t'i kushtojnë një kohë Zotit, për të kuptuar se Zoti duhet të jetë i pari në familjet tona. (...) Pse po vjen Zoja? Vjen për ne, për të ardhmen tonë. Ajo thotë: Unë dua t'ju shpëtoj të gjithëve dhe t'ju jap një ditë si tufën më të bukur për Birin tim.

Ajo që ne nuk e kuptojmë është se Madona vjen këtu për ne. Sa e madhe është dashuria e tij për ne! Ju gjithmonë thoni se me lutje dhe agjërim ne mund të bëjmë gjithçka, madje të ndalojmë luftërat. Ne duhet të kuptojmë mesazhet e Zojës, por së pari duhet t'i kuptojmë ato në zemrat tona. Nëse nuk i hapim zemrat tona Zojës, nuk mund të bëjmë asgjë, nuk mund t'i pranojmë mesazhet e saj. Unë gjithmonë them se dashuria për Zonjën tonë është e madhe dhe në këto 18 vjet ajo na e ka treguar atë shumë herë, duke përsëritur gjithmonë të njëjtat mesazhe për shpëtimin tonë. Mendoni për një nënë që i thotë gjithmonë djalit të saj: bëje këtë dhe bëje atë, në fund të fundit ai nuk e bën atë dhe ne lëndohemi. Përkundër kësaj, Zoja jonë vazhdon të vijë këtu dhe të na ftojë përsëri në të njëjtat mesazhe. Thjesht shikojeni dashurinë e tij përmes mesazhit që ai na jep në datën 25 të muajit, në të cilin sa herë që ai më në fund thotë: faleminderit që keni përgjigjur në thirrjen time. Sa e shkëlqyeshme është Zoja kur thotë "faleminderit sepse ne i jemi përgjigjur thirrjes së saj". Përkundrazi, ne jemi ata që duhet të themi në çdo sekondë të jetës tonë falë Zonjës sonë sepse ajo vjen këtu, sepse ajo vjen për të na shpëtuar, sepse ajo vjen për të na ndihmuar. Zoja gjithashtu na fton të lutemi për paqen sepse ajo erdhi këtu si Mbretëreshë e Paqes dhe me ardhjen e saj ajo na sjell paqe dhe Zoti na jep paqen e saj, ne vetëm duhet të vendosim nëse duam paqen e saj. Shumë veta pyetën që në fillim pse Zoja jonë këmbënguli aq shumë në lutje për paqe, sepse në atë moment kishim paqe. Por atëherë ata e kuptuan pse Zoja jonë këmbënguli aq shumë, pse ajo tha me lutje dhe agjërim ju gjithashtu mund të ndaloni luftërat. Dhjetë vjet pas ftesave të tij të përditshme për lutje për paqen, shpërtheu lufta këtu. Jam i sigurt brenda zemrës sime se nëse të gjithë do të kishin pranuar mesazhet e Zonjës tonë, shumë gjëra nuk do të kishin ndodhur. Jo vetëm paqja në tokën tonë, por edhe në tërë botën. Të gjithë ju duhet të jeni misionarët e tij dhe të sillni mesazhet e tij. Ajo gjithashtu na fton të konvertohemi, por thotë që së pari duhet ta shndërrojmë zemrën, sepse pa shndërrimin e zemrës nuk mund të arrijmë te Zoti. Dhe atëherë është logjike që nëse nuk kemi Zot në zemrën tonë, ne nuk mund të pranojmë as ato që Zonja jonë na thotë; nëse nuk kemi paqe në zemrat tona, ne nuk mund të lutemi për paqen në botë. Shumë herë dëgjoj se pelegrinët thonë: "Unë jam i zemëruar me vëllain tim, e kam falur atë, por është më mirë që ai të qëndrojë larg meje". Kjo nuk është paqe, nuk është falje, sepse Zoja jonë na sjell dashurinë e saj dhe ne duhet të tregojmë dashuri për fqinjin tonë dhe t'i duam të gjithë. së pari duhet t’i falim të gjithë për paqen e zemrës. Shumëkush kur vijnë në Medjugorje thonë: mbase do të shohim diçka, mbase do ta shohim Zonjën tonë, diellin që kthehet ... Por unë ua them të gjithëve që vijnë këtu se gjëja kryesore, shenja më e madhe që Zoti mund t'ju japë, është pikërisht konvertimi. Kjo është shenja më e madhe që çdo haxhi mund të ketë këtu në Medjugorje. Farë mund të sjellësh nga Medjugorje si një suvenir? Suveniri më i madh i Medjugorje janë porositë e Zojës: duhet të dëshmoni, të mos keni turp. Thjesht duhet të kuptojmë se nuk mund ta detyrojmë askënd të besojë. Secili prej nesh ka zgjedhjen e lirë të besojë apo jo, ne duhet të dëshmojmë, por jo vetëm me fjalë. Ju mund të bëni grupe lutjesh në shtëpitë tuaja, nuk duhet të jenë dyqind e njëqind, ne gjithashtu mund të jemi dy ose tre, por grupi i parë i lutjeve duhet të jetë familja jonë, atëherë ne duhet t'i pranojmë të tjerët dhe t'i ftojmë ata të luten me ne. Pastaj ai rrëfen për shfaqjen e fundit që ai pati nga Madonna në Miami më 12 shtator.

(Intervistë e 7.12.1998, redaktuar nga Franco Silvi dhe Alberto Bonifacio)

Burimi: Jehona e Medjugorje