Medjugorje: shikuesi Ivanka na tregon për Madonën dhe shfaqjet

Dëshmia e Ivankës nga 2013

Pater, Ave, Glory.

Mbretëresha e Paqes, lutuni për ne.

Në fillim të këtij takimi, desha t'ju përshëndes me urimin më të bukur: "Qoftë lavdëruar Jezu Krishti".

Jini gjithmonë të lavdëruar!

Pse jam tani para jush? Kush jam unë? Çfarë mund t'ju them?
Unë jam një person i vdekshëm si secili prej jush.

Gjatë gjithë këtyre viteve pyes veten vazhdimisht: “Zot, pse më zgjodhe mua? Pse ma dhatë këtë dhuratë të madhe, të madhe, por në të njëjtën kohë përgjegjësi të madhe?” Këtu në tokë, por edhe një ditë kur të vij para Tij, i kam pranuar të gjitha këto. Kjo dhuratë e madhe dhe përgjegjësi e madhe. Thjesht i lutem Zotit që të më japë forcën për të vazhduar rrugën që Ai dëshiron nga unë.

Këtu mund të dëshmoj vetëm se Zoti është i gjallë; se Ai është mes nesh; që nuk është larguar prej nesh. Ne jemi ata që i kemi kthyer shpinën atij.
Zoja është një Nënë që na do. Ajo nuk dëshiron të na lërë vetëm. Ai na tregon rrugën që na çon te Biri i Tij. Kjo është e vetmja rrugë e vërtetë në këtë tokë.
Mund t'ju them gjithashtu se namazi im është si lutja juaj. Afërsia ime me Zotin është e njëjta afërsi që keni me Të.
Gjithçka varet nga ju dhe unë: sa shumë ju besojmë dhe sa mund t'i pranojmë mesazhet tuaja.
Të shohësh Madonën me sytë e tu është një gjë e bukur. Në vend të kësaj, ta shohësh atë me sytë e tu dhe të mos e kesh në zemër nuk vlen asgjë. Secili prej nesh mund ta ndiejë atë në zemrat tona nëse do dhe mund të hapë zemrat tona.

Në vitin 1981 isha një vajzë 15 vjeçare. Edhe pse vij nga një familje e krishterë ku deri në atë moment luteshim gjithmonë, nuk e dija që Zoja mund të shfaqej dhe se ajo ishte shfaqur diku. Aq më pak mund ta imagjinoja se mund të të shihja një ditë.
Në vitin 1981 familja ime jetonte në Mostar dhe ajo e Mirjanës në Sarajevë.
Pas shkollës, gjatë pushimeve, vinim këtu.
Në vendin tonë është zakon që të dielave dhe festave të mos punojmë dhe nëse mundemi shkojmë në meshë.
Atë ditë, 24 qershor, Shën Gjon Pagëzori, pas meshës ne vajzat ramë dakord të takoheshim pasdite për një shëtitje. Atë pasdite, unë dhe Mirjana u takuam të parët. Duke pritur që të vinin vajzat e tjera, biseduam si vajzat 15-vjeçare. U lodhëm duke i pritur dhe ecëm drejt shtëpive.

Edhe sot nuk e di pse u ktheva drejt kodrës gjatë dialogut, nuk e di se çfarë më tërhoqi. Kur u ktheva, pashë Nënën e Zotit, as nuk e di nga erdhën ato fjalë kur i thashë Mirjanës: "Shiko: Zoja është atje lart!" Ajo pa parë më tha: “Çfarë thua? Cfare ndodhi me ju?" Unë heshta dhe vazhduam të ecnim. Mbërritëm në shtëpinë e parë ku takuam Milkën, motrën e Marijes, e cila do të sillte delet. Nuk e di se çfarë pa në fytyrën time dhe më pyeti: “Ivanka, çfarë ka ndodhur me ty? Dukesh e çuditshme”. Duke u kthyer, i thashë asaj çfarë pashë. Kur arritëm në vendin ku pata vizionin, edhe ata kthyen kokën dhe panë atë që kisha parë më parë.

Mund t'ju them vetëm se të gjitha emocionet që kisha brenda meje u ngatërruan. Kështu kishte lutje, këngë, lot…
Ndërkohë erdhi edhe Vicka dhe pa që diçka po ndodhte me të gjithë ne. Ne i thamë: “Vrapo, vrapo, se këtu e shohim Madonën. Në vend të kësaj ajo hoqi sandalet dhe vrapoi në shtëpi. Gjatë rrugës ai takoi dy djem të quajtur Ivan dhe u tregoi atyre atë që pamë. Kështu që ata të tre u kthyen tek ne dhe edhe ata panë atë që pamë ne.

Zoja ishte 400 – 600 metra larg nesh dhe me shenjën e dorës na tregoi të afroheshim.
Siç thashë, të gjitha emocionet ishin të përziera brenda meje, por ajo që mbizotëronte ishte frika. Edhe pse ishim një grup i mirë, nuk guxonim të shkonim drejt saj.
Tani nuk e di sa kohë kemi qëndruar atje.

Mbaj mend vetëm se disa nga ne shkuan drejt në shtëpi, ndërsa të tjerët shkuan në shtëpinë e një farë Xhovani që festonte festën e emrit. Të mbushur me lot dhe frikë hymë në atë shtëpi dhe thamë: "E kemi parë Madonën". Mbaj mend që në tavolinë kishte mollë dhe na i hidhnin. Ata na thanë: “Ik menjëherë në shtëpi. Mos i thuaj keto gjera. Nuk mund të luash me këto gjëra. Mos ia përsërit askujt atë që na ke thënë!”.

Kur arritëm në shtëpi i tregova gjyshes, vëllait dhe motrës time atë që kisha parë. Çfarëdo që thosha, vëllai dhe motra ime qeshën me mua. Gjyshja më tha: “Vajza ime, kjo është e pamundur. Ju ndoshta keni parë dikë duke kullotur delet.”

Nuk ka pasur kurrë një natë më të gjatë në jetën time se ajo. Vazhdova të pyesja veten: “Çfarë më ndodhi? A e pashë vërtet atë që pashë? Unë jam jashtë mendjes. Çfarë ndodhi me mua?”
Çdo i rritur që treguam atë që kishim parë, u përgjigj se ishte e pamundur.
Tashmë atë mbrëmje dhe të nesërmen ajo që kishim parë ishte përhapur.
Atë pasdite ne thamë: “hajde, le të kthehemi në të njëjtin vend dhe të shohim nëse mund të shohim përsëri atë që pamë dje”. Mbaj mend që gjyshja më mbante dorën dhe më thoshte: “Mos shko. Qëndro këtu me mua!"
Kur pamë një dritë tre herë, vrapuam aq shpejt sa askush nuk mund të na arrinte. Por kur u afruam me ju…
Të dashur miq, nuk di si ta përcjell këtë dashuri, këtë bukuri, këto ndjenja hyjnore që ndjeva.
Mund t'ju them vetëm se deri më sot sytë e mi nuk kanë parë gjë më të bukur. Një vajzë e re 19 – 21 vjeç, me një fustan gri, një vello të bardhë dhe një kurorë me yje në kokë. Ajo ka sy të bukur dhe të butë blu. Ai ka flokë të zeza dhe fluturon mbi një re.
Ajo ndjenjë e brendshme, ajo bukuri, ajo butësi dhe ajo dashuri e nënës nuk mund të përshkruhen me fjalë. Duhet ta provosh dhe ta jetosh. Në atë moment e kuptova: "Kjo është Nëna e Zotit".
Dy muaj para asaj ngjarjeje kishte vdekur nëna ime. E pyeta: "Zoti im, ku është nëna ime?" Duke buzëqeshur më tha që është me të. Pastaj ajo shikoi secilin prej nesh të gjashtë dhe na tha të mos kishim frikë, sepse ajo do të jetë gjithmonë me ne.
Në gjithë këto vite, po të mos kishit qenë me ne, ne njerëzit e thjeshtë dhe njerëzorë nuk do të kishim duruar gjithçka.

Ajo u paraqit këtu si Mbretëresha e Paqes. Mesazhi i tij i parë ishte: “Paqe. Paqe. Paqe". Ne mund të arrijmë paqen vetëm me lutje, agjërim, pendesë dhe Eukaristinë më të shenjtë.
Nga dita e parë deri më sot këto janë mesazhet më të rëndësishme këtu në Medjugorje. Ata që i jetojnë këto mesazhe gjejnë pyetjet dhe gjithashtu përgjigjet.

Nga viti 1981 deri në vitin 1985 e kam parë çdo ditë. Gjatë atyre viteve më tregove për jetën tënde, të ardhmen e botës, të ardhmen e Kishës. Unë i shkrova të gjitha këto. Kur të më thuash kujt t'ia dorëzoj këtë letër, unë do ta bëj.
Më 7 maj 1985, pata shfaqjen time të fundit ditore. Zoja më tha se nuk do ta shihja më çdo ditë. Nga viti 1985 e deri më sot ju shoh një herë në vit më 25 qershor. Në atë takim të fundit të përditshëm, Zoti dhe Zoja më dhanë një dhuratë shumë, shumë të madhe për mua. Një dhuratë e madhe për mua, por edhe për të gjithë botën. Nëse këtu pyesni veten nëse ka jetë pas kësaj jete, unë jam këtu si dëshmitar para jush. Mund t'ju them se këtu në tokë ne po bëjmë vetëm një rrugë shumë të shkurtër drejt përjetësisë. Në atë takim pashë nënën time siç shoh secilin prej jush tani. Ajo më përqafoi dhe më tha: “Bija ime, jam krenare për ty”.
Ja, qielli hapet dhe na thotë: “Të dashur fëmijë, kthehuni në rrugën e paqes, kthimit, agjërimit dhe pendesës”. Na kanë mësuar rrugën dhe jemi të lirë të zgjedhim mënyrën që duam.

Secili nga ne gjashtë vizionarë ka misionin e vet. Disa luten për priftërinjtë, të tjerët për të sëmurët, të tjerët për të rinjtë, disa luten për ata që nuk e kanë njohur dashurinë e Zotit dhe misioni im është të luten për familjet.
Zonja jonë na fton të respektojmë sakramentin e martesës, sepse familjet tona duhet të jenë të shenjta. Ai na fton të rinovojmë lutjen familjare, të shkojmë në meshën e Shenjtë të Dielën, të rrëfejmë çdo muaj dhe gjëja më e rëndësishme është që Bibla është në qendër të familjes sonë.
Prandaj, i dashur mik, nëse doni të ndryshoni jetën tuaj, hapi i parë do të ishte arritja e paqes. Paqe me veten. Kjo nuk mund të gjendet askund, përveç në rrëfim, sepse ju pajtoni veten. Pastaj shkoni në qendër të jetës së krishterë, ku Jezusi është gjallë. Hapni zemrën tuaj dhe Ai do të shërojë të gjitha plagët tuaja dhe do të sillni më lehtë të gjitha vështirësitë që keni në jetën tuaj.
Zgjoni familjen tuaj me lutje. Mos lejoni që ajo të pranojë atë që bota i ofron asaj. Sepse sot kemi nevojë për familje të shenjta. Sepse nëse e keqja shkatërron familjen do të shkatërrojë tërë botën. Ajo vjen nga një familje e mirë aq mirë: politikanë të mirë, mjekë të mirë, priftërinj të mirë.

Ju nuk mund të thoni që nuk keni kohë për lutje, sepse Zoti na ka dhënë kohë dhe ne jemi ata që i kushtojmë asaj gjëra të ndryshme.
Kur ndodh një katastrofë, sëmundje ose diçka serioze, ne lëmë gjithçka për t'i ndihmuar ata që kanë nevojë. Zoti dhe Zoja na japin ilaçet më të forta kundër çdo sëmundjeje në këtë botë. Kjo është lutje me zemër.
Tashmë në ditët e para ju na keni ftuar të lutemi Creed dhe 7 Pater, Ave, Gloria. Pastaj ai na ftoi të luteshim një rruzare në ditë. Në të gjitha këto vite, ai na fton të agjërojmë dy herë në javë në bukë dhe ujë dhe të lutemi rruzaren e shenjtë çdo ditë. Zoja na tha që me lutje dhe agjërim mund të ndalojmë luftërat dhe katastrofat. Unë ju ftoj të mos e lini të Dielën të shtrihet për të pushuar. Pjesa tjetër e vërtetë ndodh në Meshën e Shenjtë. Vetëm atje mund të keni pushim të vërtetë. Sepse nëse lejojmë që Fryma e Shenjtë të hyjë në zemrën tonë do të jetë shumë më e lehtë të sjellim të gjitha problemet dhe vështirësitë që kemi në jetën tonë.

Nuk është e nevojshme të jesh i krishterë vetëm në letër. Kishat nuk janë vetëm ndërtesa: ne jemi Kisha e gjallë. Ne jemi të ndryshëm nga të tjerët. Ne jemi plot dashuri për vëllain tonë. Ne jemi të lumtur dhe jemi një shenjë për vëllezërit dhe motrat tona, sepse Jezusi dëshiron që ne të jemi apostuj në këtë moment në tokë. Ai gjithashtu dëshiron t'ju falënderojë, sepse keni dashur të dëgjoni mesazhin e Zojës sonë. Faleminderit edhe më shumë nëse doni ta sjellni këtë mesazh në zemrat tuaja. Sillni ato në familjet tuaja, kishat tuaja, shtetet tuaja. Jo vetëm për të folur me gjuhën, por për të dëshmuar me jetën e dikujt.
Edhe një herë dua t'ju falënderoj duke theksuar se ju dëgjoni ato që u tha Zonja jonë në ditët e para për ne vizionarët: "Mos kini frikë nga asgjë, sepse unë jam me ju çdo ditë". Shtë e njëjta gjë saktësisht që ai i thotë secilit prej nesh.

Lutem çdo ditë për të gjitha familjet e kësaj bote, por në të njëjtën kohë ju lus të gjithëve që të luteni për familjet tona, që të bashkohemi për të qenë një në lutje.
Tani me lutje falënderojmë Zotin për këtë takim.

Burimi: Lista e postimeve Informacion nga Medjugorje