Medjugorje: shikuesi Vicka përshkruan dhjetë sekretet

Janko: Vicka, unë ju thashë tashmë se nuk mund ta kuptoj pse keni një diskrecion të pakuptueshëm mes jush kur bëhet fjalë për Shenjën e Medinës ose sekretet e saj; megjithatë ato janë gjëra për të cilat ai ka folur me ju gjerësisht.
Vicka: Whatfarë ju duket e çuditshme në këtë?
Janko: Nuk jam i befasuar që ju i mbani këto gjëra sekrete nga ne, por jam i befasuar që nuk flisni për këtë mes jush. Në të vërtetë, secili prej jush më ka besuar që nuk keni as tundimin më të vogël për të folur rreth tij midis jush, megjithëse nuk dini të gjitha gjërat në mënyrë të barabartë për këtë. Shikoni, për shembull, në rastin e Maria.
Vicka: Cilin rast?
Janko: Kjo. Me sa di unë, ajo është e vetmja që nuk e di kur Madonna do të lërë shenjën e saj të premtuar, por ajo di vetëm se cila është natyra ajo shenjë. Megjithatë ai më tha që ai kurrë nuk e ndjeu dëshirën për të pyetur njeri prej jush; dhe as nuk ndjen dëshirë ta tregosh.
Vicka: Sipas mendimit tim nuk ka asgjë të çuditshme në këtë.
Janko: Po si jo? Sipas mendimit tim, nuk është e çuditshme që të mos flasësh për këto gjëra; por që ju as nuk ndjeheni sikur ta bëni atë, nuk e kuptoj.
Vicka: Dhe si i mbani sekretet e rrëfimit?
Janko: Na vjen keq, Vicka, por mendoj se është pak më ndryshe.
Vicka: Ndoshta është ndryshe për ju, por jo për ne.
Janko: Mirë. Pra, a mund të përfundojmë duke thënë që kurrë nuk tundohesh t’i tregosh dikujt diçka për të?
Vicka: Jo, kurrë. Si është atëherë, nuk mund ta sqaroj për ju. Zoja na ndihmon dhe është ajo që i mban sekretet e saj.
Janko: Deri kur do t’i mbash?
Vicka: Për sa kohë që ju dëshironi. Ne do ta shohim këtë.
Janko: Dikush do ta shohë, por dikush nuk do. Ndërkohë, kam qëndruar gjithmonë në pikën fillestare ...
Janko: Vicka, sa herë që flasim për shfaqjet e Medresesë, zakonisht flasim edhe për disa nga sekretet e saj. Kështu ndodhi edhe në Medjugorje.
Vicka: Nuk dija asgjë për këtë. Nuk e di nëse mund të më besoni, se nuk dija asgjë në lidhje me shfaqjet e Zojës në Lourdes, ndërsa kisha qenë takuar me të për më shumë se një vit, në Podbrdo dhe Medjugorje. Unë dija të këndoja dhe këndoja "theshtë ora që është e devotshme" [kënga e Lourdes], por nuk e pata idenë se çfarë ishte. Dhe për të qenë i sinqertë, nuk dua të dëgjoj një fjalë të vetme për sekretet e Zojës, përveç atyre të Medjugorje, nëse jeni të interesuar për diçka.
Janko: Sigurisht që jam i interesuar. Jam përpjekur shumë herë të depërtoj në kuptimin e saj, por me gjithë këtë, një mister i tërë ka mbetur për mua.
Vicka: canfarë mund të bëj për këtë? Misteret janë mistere.
Janko: Unë mendoj se ju jeni shumë të mbyllur për këtë.
Vicka: Mund të mendoni se çfarë dëshironi. Unë e di atë që më lejohet të them dhe atë që nuk më lejohet të them.
Janko: Mirë. Me sa kam arritur të kuptoj, as mos bisedoni me njëri-tjetrin për Shenjën ose sekretet.
Vicka: Pak ose asgjë.
Janko: Pse? Kur ju pyes diçka, për shembull nëse është Zonja jonë që ju ka ndaluar, ju thjesht bëni sikur nuk dëgjoni atë që unë ju kërkoj.
Vicka: Ne nuk e ndiejmë vërtet! Atëherë ne nuk duam të flasim për këtë dhe kjo është ajo.
Janko: Pse?
Vicka: Shkoni përpara nëse keni akoma diçka.
Janko: Më tregoni para së gjithash sa sekrete Zoja e premtoi të besonte në ju.
Vicka: Ju e dini atë me siguri. Por po ju përsëris: ai na tha se do të na zbulonte dhjetë sekrete.
Janko: Për secilin prej jush jeni?
Vicka: Me sa di unë, të gjithë.
Janko: A janë këto sekrete të njëjta për të gjithë?
Vicka: Po dhe jo.
Janko: Në çfarë kuptimi?
Vicka: Kjo është ajo: sekretet kryesore janë të njëjta. Por mund të jetë që dikush ka ndonjë sekret që e shqetëson atë personalisht.
Janko: A keni ndonjë nga këto sekrete?
Vicka: Po, një. Kjo prek vetëm mua.
Janko: A kanë të tjerët sekrete të tilla?
Vicka: Unë nuk e di atë. Më duket se Ivan e ka atë.
Janko: E di, sepse më thanë, që Mirjana, Ivanka dhe Maria nuk kanë asnjë. Nuk di për Jakovin e vogël; ai nuk deshi t'i përgjigjet kësaj pyetjeje. Në vend të kësaj, Ivan më tha një herë se ai ka tre që shqetësojnë vetëm atë.
Vicka: Unë ju thashë ato që di.
Janko: Më thuaj përsëri: në renditje numerike, cili është sekreti që të shqetëson vetëm?
Vicka: Më lër vetëm! Kjo prek vetëm mua!
Janko: Por të paktën ju mund të më thoni, pa zbuluar sekretin.
Vicka: Nëse vërtet dëshiron ta dish, është e katërta. Tani mbyll.
Janko: Atëherë nuk mund të më thuash gjë tjetër?
Vicka: Kalo tutje. Ajo që mund të them unë ju thashë.
Janko: thingdo gjë tjetër?
Vicka: Jo. Përndryshe sekreti nuk do të ishte më sekret.
Janko: Vicka, a mund të më thuani sa sekrete keni marrë deri më tani?
Vicka: Otto, tani për tani. [Ai mori të nëntën me 22 Prill 1986].
Janko: Në përgjithësi dihet që Madona, në sekretin e fundit që ju zbuloi, njoftoi diçka të tmerrshme për njeriun. A është vërtet kështu?
Vicka: Nëse thoni se dini, çfarë doni akoma?
Janko: Po a nuk mund të më thuash më?
Vicka: Jo vërtet. Kjo eshte e gjitha.
Janko: Në sekretet e nëntë dhe të dhjetë Mirjana na tha që ka diçka edhe më serioze.
Vicka: Në rregull, e kemi dëgjuar. Shtë mirë që të reflektoni për këtë.
Janko: Po ti nuk thua më shumë?
Vicka: Whatfarë mund të them? Unë di po aq shumë për këto dy sekrete sa ti.
Janko: Të paktën mund të më thuash këtë: a e dini vërtet se çfarë do të ndodhë, bazuar në çdo sekret?
Vicka: Unë di vetëm për ato që kam marrë.
Janko: A e dini edhe kur do të vijnë e vërtetë?
Vicka: Unë nuk e di, derisa Madonna të më zbulojë.
Janko: Mirjana në vend të kësaj thotë se e di saktësisht se çfarë do të ndodhë dhe kur.
Vicka: Ju e dini atë sepse Zonja jonë ia zbuloi atë, pasi ajo nuk i duket më asaj.
Janko: Do ​​të thuash që nuk mund të thuash dhe nuk e di, nëse do të realizohet ndonjë prej sekreteve në botë, përpara shfaqjes së Shenjës së premtuar nga Zoja.
Vicka: Unë ju thashë që nuk e di. Whatfarë nuk di, nuk e di.
Janko: A mendoni se Jvanka dhe Maria e dinë këtë?
Vicka: Nuk jam i sigurt, por mendoj se ata e dinë atë.
Janko: Mirë. A e dini nëse çdo sekret do të bëhet i vërtetë?
Vicka: Jo domosdoshmërisht. Prandaj Zoja tha që ne duhet të lutemi dhe të agjërojmë për të zbutur zemërimin e Zotit.
Janko: Keni bërë mirë këtu. Por a e dini ju një sekret që Zoti e lehtësoi sepse lutej dhe agjëronte? Në të vërtetë, kush është tërhequr plotësisht?
Vicka: Nuk e di.
Janko: Po, po. Sipas Mirjana kjo ndodhi me sekretin e shtatë. Ju kujtohet se çfarë është?
Vicka: Prisni pak. Po, po, e mbaj mend gjithashtu.
Janko: Po për ne, a ka mirë që kjo të tërhiqet?
Vicka: Po, por dikush do të kishte bërë mirë për të marrë kokën e duhur.
Janko: Faleminderit, Vicka. Unë mendoj se kam shumë lëng. Por më thuaj edhe një gjë tjetër: më thuaj nëse është e vështirë për ju t'i mbani këto sekrete.
Vicka: Jo fare!
Janko: Unë përpiqem ta besoj.
Vicka: canfarë mund të bëj për këtë?
Janko: A keni provuar ndonjëherë t’i zbuloni disa sekrete dikujt, për shembull nënës, motrës, mikut tuaj?
Vicka: Jo, kurrë.
Janko: Si erdhi?
Vicka: Nuk e di. Ndoshta duhet të pyetet për Medonën. Kjo është bërja e tij.
Janko: Mirë. A e di Jakovi i vogël gjithçka për sekretet e Zojës?
Vicka: Po, ai di gjithçka! Në të vërtetë, më mirë se unë.
Janko: Dhe si arrin ta mbash sekretin?
Vicka: Edhe kjo, më mirë se unë!
Janko: Vicka, unë shoh që ju jeni shumë guximtarë me fjalë këtu dhe unë shoh që sekretet, në fund të fundit që thamë, mbeten edhe më shumë sekrete. Kështu që unë mendoj se është më mirë të përfundosh.
Vicka: probablyshtë ndoshta gjëja më e mirë.
Janko: Mirë dhe faleminderit shumë.

Janko: Në të vërtetë, ne kemi folur tashmë sa duhet për sekretet e Zojës, por unë do t'ju lutesha,
Vicka, të na tregojë diçka për sekretin tënd të veçantë, domethënë për shenjën tënde të premtuar.
Vicka: Sa i përket Shenjës, unë tashmë ju kam folur sa duhet. Na vjen keq, por edhe ju u morën me këtë me pyetjet tuaja. Ajo që thashë nuk ishte kurrë e mjaftueshme për ju.
Janko: Ke të drejtë; por çfarë mund të bëj nëse shumë janë të interesuar, dhe kështu jam unë, dhe duan të dinë shumë gjëra në lidhje me këtë?
Vicka: It'sshtë në rregull. Ti më pyet dhe unë do të përgjigjem atë që di.
Janko: Ose çfarë ju lejohet të bëni.
Vicka: Edhe kjo. Ejani, filloni.
Janko: Mirë; Unë filloj kështu. Tani është e qartë, si nga deklaratat tuaja, ashtu edhe nga kasetat e regjistruara, që nga fillimi ju keni shqetësuar Zonjën tonë të lërë një shenjë të pranisë së saj, në mënyrë që njerëzit të besojnë dhe nuk ju dyshojnë.
Vicka: shtë e vërtetë.
Janko: Dhe Madona?
Vicka: Në fillim, sa herë që i kërkuam asaj për këtë shenjë, ajo ose menjëherë do të zhdukej ose do të fillonte të lutej ose këndonte.
Janko: A do të thotë kjo që ai nuk dëshironte t'ju përgjigjet?
Vicka: Po, disi.
Janko: Po çfarë?
Vicka: Ne kemi vazhduar t'ju shqetësojmë. Dhe ajo shumë shpejt, duke tundur kokën, filloi të premtonte se do të linte një shenjë.
Janko: A nuk premtuat kurrë me fjalë?
Vicka: Sigurisht që jo! Vetëm jo menjëherë. Duheshin prova [dmth, vizionarët u vunë në provë] dhe durim. Ju mendoni se me Madonën mund të bëjmë atë që duam! Eh, babai im ...
Janko: Sipas mendimit tuaj, sa kohë u desh që Zoja e Re të premtonte vërtet të linte një shenjë?
Vicka: Nuk e di. Nuk mund të them se e di nëse nuk e di.
Janko: Por afërsisht?
Vicka: Në rreth një muaj. Nuk e di; mund të jetë edhe më shumë.
Janko: Po, po; edhe me shume. Në fletoren tuaj shkruhet se më 26 tetor 1981, Madonna, duke buzëqeshur, tha që ishte mahnitur sepse nuk e pyetët më për shenjën; por ai tha që ai me siguri do të largohet nga ju dhe se nuk duhet të keni frikë sepse ajo do të përmbushë premtimin e saj.
Vicka: Mirë, por unë mendoj se nuk ishte hera e parë që ai na bëri premtimin që vërtet të linim shenjën tonë.
Janko: E kuptoj. A ju tha menjëherë se çfarë është?
Vicka: Jo, jo. Ndoshta kanë kaluar edhe dy muaj para se të na tregoni.
Janko: A ju ka folur të gjithëve bashkë?
Vicka: Të gjithë së bashku, me sa mbaj mend.
Janko: Atëherë u ndjetë menjëherë i lehtësuar?
Vicka: Mundohuni të mendoni: atëherë ata na sulmuan nga të gjitha anët: gazeta, shpifje, provokime të të gjitha llojeve ... Dhe ne nuk mund të thoshim asgjë.
Janko: E di; E mbaj mend këtë. Por tani më tregoni diçka për këtë Shenjë.
Vicka: Unë mund t'ju them, por ju tashmë dini gjithçka që mund të dini për të. Dikur thuajse më mashtrove, por Zoja nuk e lejoi.
Janko: Si ju mashtrova?
Vicka: Asgjë, harro. Vazhdo.
Janko: Ju lutem më tregoni diçka për Shenjën.
Vicka: Unë tashmë ju thashë se dini gjithçka që mund të dini.
Janko: Vicka, shoh që të kam zhgënjyer. Ku do ta lërë Zonja jonë këtë shenjë?
Vicka: Në Podbrdo, në vendin e shfaqjeve të para.
Janko: Ku do të jetë kjo shenjë? Në parajsë apo në tokë?
Vicka: Në tokë.
Janko: A do të shfaqet, a do të lindë krejt papritur apo ngadalë?
Vicka: Krejt papritur.
Janko: A mund ta shohë dikush?
Vicka: Po, dikush do të vijë këtu.
Janko: A do të jetë kjo Shenjë e përkohshme apo e përhershme?
Vicka: e përhershme.
Janko: Ju jeni pak a shumë përgjigje, megjithëse ...
Vicka: Shkoni përpara, nëse keni akoma diçka për të kërkuar.
Janko: A mund ta shkatërrojë dikush këtë shenjë?
Vicka: Askush nuk mund ta shkatërrojë atë.
Janko: Whatfarë mendoni për këtë?
Vicka: Zonja na tha.
Janko: A e dini saktësisht si do të jetë kjo shenjë?
Vicka: Me precizion.
Janko: A e dini edhe kur Zoja do t'ua shfaqë neve të tjerëve?
Vicka: E di edhe këtë.
Janko: A e dinë edhe të gjithë vizionarët e tjerë?
Vicka: Unë nuk e di këtë, por mendoj se ne ende nuk e dimë të gjithë.
Janko: Maria më tha që nuk e di ende.
Vicka: Këtu, ju e shihni atë!
Janko: Po Jakovi i vogël? Ai nuk deshi t'i përgjigjet kësaj pyetjeje.
Vicka: Unë mendoj se ai e di atë, por nuk jam i sigurt.
Janko: Unë nuk ju kam pyetur akoma nëse kjo Shenjë është një sekret special apo jo.
Vicka: Po, është një sekret i veçantë. Por në të njëjtën kohë është pjesë e dhjetë sekreteve.
Janko: A jeni i sigurt?
Vicka: Sigurisht që jam i sigurt!
Janko: Mirë. Por pse Zonja jonë lë këtë shenjë këtu?
Vicka: Të tregosh njerëzve se ti je prezent këtu midis nesh.
Janko: Mirë. Më thuaj, nëse beson: a do të vij ta shoh këtë Shenjë?
Vicka: Shkoni përpara. Një herë ju thashë, shumë kohë më parë. Tani për tani mjafton.
Janko: Vicka, do të dëshiroja të të pyesja edhe një gjë, por ti je shumë i ashpër dhe i shpejtë, kështu që kam frikë.
Vicka: Nëse keni frikë, atëherë lini vetëm.
Janko: Vetëm këtë përsëri!
Vicka: Nuk më duket se është aq e keqe. Te lutem pyet.
Janko: Kështu që është mirë. Whatfarë mendoni se do t'i ndodhte ndonjë prej jush nëse ai zbuloi sekretin e Shenjës?
Vicka: Unë as nuk mendoj për këtë, sepse e di se kjo nuk mund të ndodhë.
Janko: Por, një herë ju pyetën anëtarët e komisionit episkopal, e
pikërisht për ju, i cili e përshkroi me shkrim këtë Shenjë, si do të jetë dhe kur do të ndodhë, pse
atëherë shkrimi u mbyll dhe u vulos para jush, dhe u mbajt deri sa të shfaqet Shenja.
Vicka: Kjo është e saktë.
Janko: Por ju nuk e keni pranuar. Sepse? Kjo as për mua nuk është e qartë.
Vicka: Nuk mund ta ndihmoj. Im atë, kushdo që nuk beson pa këtë, as nuk do ta besojë.
pastaj. Por unë po ju them gjithashtu këtë: mjerë ata që do të presin që Shenja të shndërrohet! Duket se ju kam thënë një herë: që shumë do të vijnë, mund të jetë që ata të përkulen përpara Shenjës, por pavarësisht gjithçkaje ata nuk do të besojnë. Jini të lumtur që nuk jeni mes tyre.
Janko: Falënderoj vërtet Zotin. A është kjo gjithçka që mund të më thoni deri tani?
Vicka: Po, kjo është e mjaftueshme për tani.
Janko: Mirë. Faleminderit.

Intervistë e datës 1/6/1996

At Slavko: Që nga fillimi i shfaqjeve, vizionarët, për ne besimtarët normalë, u gjendën në një pozitë të privilegjuar. Ju jeni të vetëdijshëm për shumë sekrete, ju keni parë Parajsën, Ferrin dhe Purgatorin. Vicka, si ndihet të jetosh me sekretet e zbuluara nga Nëna e Zotit?

Vicka: Deri më tani Madonna më ka zbuluar nëntë sekrete nga dhjetë ato të mundshme. Nuk është absolutisht një barrë për mua, sepse kur ajo më zbuloi, ajo gjithashtu më dha forcën t'i duroja. Unë jetoj sikur të mos isha në dijeni të saj.

At Slavko: A e dini se kur do t'ju zbulojë sekretin e dhjetë për ju?

Vicka: Nuk e di.

At Slavko: A mendoni për sekretet? E ke të vështirë t’i sjellësh? A ju shtypin?

Vicka: Unë sigurisht që mendoj për këtë, sepse e ardhmja përmbahet në këto mistere, por ato nuk më shtypin.

At Slavko: A e dini se kur do të zbulohen këto sekrete për burrat?

Vicka: Jo, nuk e di.