Medjugorje: Atë Jozo "sepse Zoja na thotë të agjërojmë"

Zoti krijoi të gjitha krijesat e tjera dhe ia dorëzoi njeriut; sidoqoftë njeriu u bë skllav i tij. Ne jemi të varur nga shumë gjëra: nga ushqimi, nga alkooli, nga droga, etj. Kur ndotemi nga urrejtja askush nuk mund t'ju bindë të ndryshoni, hiri duhet të ndërhyjë në mënyrë që të mund ta mposhtni shejtanin, si Krishti në shkretëtirë.

Nuk është e mundur që hiri të ndërhyjë nëse nuk bëhet kurban. Mund të bëjmë pa shumë gjëra; ju mund të jetoni pa shtëpi, siç ndodhi në luftë në Mostar dhe Sarajevë për shumë njerëz. Në një sekondë, ata njerëz nuk kishin më shtëpi. Gjithçka është epemerale: ne duhet të mbështesim sigurinë tonë vetëm në Krishtin: Këtu është Trupi im për ju, këtu është ushqimi im, Eukaristia. Zonja jonë e kishte parashikuar luftën dhjetë vjet më parë dhe kishte thënë: "Ju mund ta shmangni atë me lutje dhe agjërim". Bota nuk ka besuar në aparatet e Medjugorje dhe lufta është shpërthyer.

Zonja jonë thotë: Lutuni dhe agjëroni sepse kohërat janë të këqija. Shumë thonë që nuk është e vërtetë. Por si nuk është e vërtetë kjo? Ne e shohim luftën sot, por shohim: lufta është më e keqe se ateizmi, materializmi. Whatfarë mendoni për një nënë që pranon të shtypë djalin e saj, një mjek që pranon të abortojë? Dhe ata janë mijëra! Nuk mund të thuash që vetëm në Bosnje ka luftë, në Evropë ka luftë dhe kudo sepse nuk ka dashuri; në familjen e shkatërruar dhe të ndarë ka luftë. Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të agjëroni, të shihni se si Satanai ndërton mënyra të rreme për të na mashtruar nga e mira.

Sot fra Jozo na tregon për hirin e madh që mori gjithë famullia gjatë agjërimit të parë: dëshira për të rrëfyer.

Një ditë Yakov erdhi në Kishë dhe më tha që ai kishte një mesazh nga Zoja. Unë iu përgjigja atij për të pritur fundin e Meshës. Në fund e vura në altar dhe ai tha: "Zonja jonë kërkoi të agjëronte". Ishte e Mërkurë.

I pyeta parajsarët nëse e kuptuan mirë mesazhin dhe unë propozova të agjëroni ditën e enjte, të premte dhe të shtunë. Disa protestuan se ishte pak. Në ato ditë askush nuk ndihej i uritur, të gjithë famullitë ndienin vetëm dashuri për Medonën. Të Premten pasdite mijëra besnikë u kërkuan të rrëfejnë. Mbi njëqind priftërinj kanë rrëfyer gjithë pasditen dhe tërë natën. Ishte e mrekullueshme. Pas asaj dite, filluam të agjërojmë të Mërkurën dhe të Premten.