Medjugorje: Motra Emmanuel "Unë kisha një këmbë në ferr dhe nuk e dija atë"

Maj 1991: KAM KËMBËN NË FERN DHE NUK E DI.
MESAZH i datës 25 maj 1991. “Të dashur fëmijë, sot ju ftoj të gjithë ju që keni dëgjuar mesazhin tim të paqes, ta zbatoni atë me seriozitet dhe dashuri në jetë. Ka shumë që mendojnë se po bëjnë shumë sepse flasin për mesazhet; por ata nuk i jetojnë ato. Ju ftoj fëmijë të dashur në jetë dhe të ndryshoni gjithçka që është negative në ju, në mënyrë që gjithçka të shndërrohet në pozitive dhe në jetë. Të dashur fëmijë, unë jam me ju dhe dua të ndihmoj secilin prej jush që të jetojë dhe, me jetën tuaj, të dëshmojë për lajmin e mirë. Të dashur fëmijë, unë jam me ju për t'ju ndihmuar dhe për t'ju udhëhequr në Parajsë. Në Parajsë ka gëzim: nëpërmjet tij ju tashmë mund ta përjetoni Parajsën që tani. Faleminderit që iu përgjigjët thirrjes sime.”

Të gjithë ata që jetojnë në Medjugorje e njohin Patrikun, kanadezin anglisht-folës, i cili merr pjesë çdo ditë në tre orët e lutjes, në kishë, me gruan e tij Nancy dhe i cili gjatë predikimeve të gjata në kroatisht reciton rruzaren e Mëshirës Hyjnore si një engjëll. ose lutjet e Santa Brigida. Edhe unë mendova se e njihja deri ditën që më tregoi historinë e tij ... - Unë jam pesëdhjetë e gjashtë vjeç. Unë jam martuar tre herë. Unë jam divorcuar dy herë (çdo herë për shkak të kurorëshkelësve të mi). Para se të lexoja mesazhet e Medjugorjes, nuk kisha as Biblën. Kam punuar në industrinë e automobilave në Kanada dhe në tridhjetë vjet paratë kanë qenë Zoti im i vetëm. Dija çdo truk për të rritur fuqinë time.

Kur djali im më pyeti: “Babi, çfarë është Zoti?”, i dhashë një kartëmonedhë prej 20 dollarësh dhe i thashë: “Ja Zoti yt! Sa më shumë të kesh, aq më afër Zotit do të jesh”. Nuk kisha asnjë kontakt me kishën dhe nuk kisha pasur kurrë besim, edhe pse isha një katolik i pagëzuar. Kam jetuar me Nansin pa qenë e martuar, por kjo na dukej normale, si të gjithëve. Shtatë vjet më vonë vendosëm të martoheshim. Kam organizuar një super dasmë në mal. Unë kisha punësuar një helikopter ... ceremoni civile, ndërsa një orkestër po luante muzikën e New Age ...

Gjashtë javë më vonë Nensi më tha: - Nuk më duket se jam e martuar! Teksa tunda certifikatën e martesës para saj, ajo tha: - Jo, vërtet nuk ndihem e martuar. Nëna ime nuk erdhi dhe ne nuk shkuam në kishë. - Në rregull, - i thashë - po të duash, shkojmë në kishë. - Vetëm atëherë mora vesh se gruaja ime e parë kishte kërkuar dhe kishte marrë anulimin e martesës sonë, njëzet vjet më parë... Nuk kishte asnjë pengesë që unë të martohesha me Nansin në kishë. Ceremonia u zhvillua pak më vonë në kishën e “Zemrës së Papërlyer të Marisë”, e vetmja me këtë emër në të gjithë Kanadanë!

Ngadalë por me siguri Zoja po vinte drejt meje… Më duhej të rrëfehesha para dasmës dhe ishte një rrëfim pa zemër. Unë dhe Nensi nuk u lutëm, nuk shkuam në meshë, nuk bëmë asgjë fetare, por kishim një certifikatë martese katolike ... Katër fëmijët e mi (tre djem dhe një vajzë) e patën të vështirë, ose më mirë katastrofike. jeton (alkooli, droga, edhe divorcet...) por kjo nuk më shqetësoi aq shumë... Kush nuk ka probleme me fëmijët? Gjatë një lëvizjeje, gjej një paketë që na kishte dërguar nga Kroacia (shumë kohë më parë!), vëllai i Nansit, i cili është kroat. Të them të drejtën, askush nuk e kishte hapur kurrë plotësisht këtë paketë. Nensi ma vuri në dorë duke thënë: “I dashur pagan i burrit, nëse dikush duhet ta hedhë, je ti! Do të rëndojë në ndërgjegjen tuaj!”. Ishte nata e së shtunës.

E mbaj mend shumë mirë momentin kur hapa pakon. Ai përmbante mesazhet e para nga Medjugorje, të cilat vëllai i Nancy-t i kishte përkthyer me kujdes në anglisht dhe i kishte ruajtur për ne. Mora një copë letër nga pakoja dhe lexova një mesazh nga Medjugorje për herë të parë. Dhe mesazhi i parë që lexova në jetën time ishte: "Erdha për të thirrur botën në konvertim për herë të fundit".

Pikërisht në atë moment diçka ka ndryshuar në zemrën time. Nuk kaloi një orë, as dhjetë minuta, ndodhi në një çast. Zemra m'u shkri dhe fillova të qaj; Nuk munda të ndaloja dhe lotët më rridhnin në fytyrë në një rrjedhë të pandërprerë. Nuk kisha lexuar kurrë diçka të tillë. Nuk dija asgjë për Medjugorjen, madje as që ekzistonte! I injorova të gjitha mesazhet. Gjithçka që mund të lexoja ishte: “Erdha për ta thirrur botën në konvertim për herë të fundit” dhe e dija se ishte për mua, e dija që Zoja po më fliste! Mesazhi i dytë që lexova ishte: "Unë erdha t'ju them se Zoti ekziston!" dhe nuk mendoj se kam besuar ndonjëherë në Zot në jetën time përpara se të lexoja këtë mesazh. I bëri të gjitha gjërat reale! I gjithë mësimi katolik që kisha marrë si fëmijë ishte i VËRTETË! Nuk ishte më një përrallë apo një përrallë e bukur tërësisht e sajuar!

Bibla ishte e vërtetë! Nuk kishte më nevojë për të vënë në dyshim mesazhet; Fillova t'i lexoj një nga një, deri në të fundit. Nuk mund të shkëputesha më nga ai libër dhe e mbajta pranë gjatë javës, pavarësisht konfliktit të përgjithshëm për shkak të lëvizjes. Lexova dhe rilexova dhe mesazhet depërtuan thellë e më thellë në zemrën time, në shpirtin tim. Unë kisha thesarin e thesareve!

Gjatë lëvizjes, dëgjova për një fundjavë për çifte në Eugene (SHBA), dy ditë larg nesh. "Le të shkojmë atje," i thashë Nancy. - Është shtëpia…? - Mos u shqetëso! - Aty pashë mijëra njerëz që ndjenin të njëjtën gjë që ndjeja unë për Zonjën, në mënyrën e saj për t'i folur botës sot. Të gjithë kishin libra për Medjugorjen, për Fatimën, për Don Gobbin... Nuk kisha parë kurrë një gjë të tillë! Gjatë meshës u bë një lutje për shërim: At Ken Robert tha: - Shenjtërojini fëmijët tuaj Zemrës së Papërlyer të Marisë! -U ngrita në këmbë, ende i përlotur, se nuk kisha reshtur së qari që në mesazhin tim të parë Medjugorje, dhe i thashë Marisë: - E lumja nënë, merre fëmijët e mi! Të lutem se isha baba i keq! E di që do të bësh më mirë se unë.- Dhe unë i shenjtërova fëmijët e mi: kjo më mërziti, sepse nuk dija më se çfarë të bëja me ta. Jeta e tyre kishte kaluar çdo fazë të mundshme të degradimit moral. Por pas asaj fundjave, gjithçka filloi të ndryshojë në familjen tonë.

At Ken Roberti kishte thënë: - Hiqni dorë nga ajo që ju pëlqen më shumë! -Më pëlqeu shumë Nansi dhe kafeja…. Vendosa të heq dorë nga kafeja! Mesazhet e Medjugorjes ishin hiri i madh i jetës sime: ato më transformuan plotësisht. Mund të kisha vazhduar ciklin e divorcit, kisha shumë para. Tani, ideja e tradhtisë bashkëshortore është thjesht e përjashtuar nga mendimet e mia. Dashuria që Zoja vendosi mes meje dhe Nensit është e pabesueshme, është një hir nga Zoti.Djali im, i cili ishte i droguar dhe u përjashtua nga shkolla në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç, u konvertua, u pagëzua dhe mendon për priftërinë. “Nëse dikush në familje hedh hapin e parë, unë do të bëj pjesën tjetër”. Kjo eshte! Nëse një mesazh Medjugorje prek një anëtar të një familjeje, pak nga pak e gjithë familja konvertohet.

Sa për djalin tim tjetër, i deklaruar jo praktikues, ai erdhi në Medjugorje vitin e kaluar dhe gjeti besimin (rrëfimin, kungimin e parë.) Edhe fëmijët e mi të tjerë dhe prindërit e mi janë në rrugën e duhur, edhe nëse kjo nuk është gjithmonë e lehtë. Tetë ditë pasi zbulova mesazhet e Medjugorjes, i thashë Nansit: - Po nisemi për në Medjugorje! - Ne jetojmë këtu që nga viti 1993. Arritëm pa asgjë. Brenda tre ditësh, Zoja na gjeti një çati dhe një detyrë. Nensi përkthen për At Jozo. Sa për mua, jeta ime tani konsiston në ndihmën e pelegrinëve dhe njoftimin e mesazheve në të gjitha mënyrat e mundshme. Zoja jonë, e dua jashtëzakonisht, më shpëtoi jetën. E kisha një këmbë në ferr dhe nuk e dija!

Burimi: Motra Emanuel