"Foshnja ime nuk u operua më përsëri." Një mrekulli e re e Padre Pio

Në Shtator 2015, një flluskë e bardhë shfaqet nën gjuhën e fëmijës tim. Në fillim ne menduam se ishte një këmbë dhe gojë por, me kalimin e ditëve, kjo flluskë u rrit në madhësi. Mjekët, pasi e vizituam, na thanë që ishte një ranula dhe se ishte e nevojshme kirurgjia. Ndërhyrja ishte vendosur për 9 shkurt, 2016. Që nga ajo ditë unë u luta me të gjitha forcat e mia Padre Pio dhe San Francesco di Paola, duke u lutur për ndihmë dhe mbrojtje për fëmijën tim.

Asnjëherë nuk jam lutur me aq thellësi sa në ato ditë, kam ndier praninë e Jezusit që më mbështeti dhe më ndihmoi. Nja dy ditë para operacionit të djalit tim ndodh diçka: ndërsa ai ishte duke fjetur, natën, djali befas zgjohet duke bërtitur dhe duke më thënë që kishte parë San Giuseppe dhe një plak me mjekër që mbledhte fruta dhe perime në kopsht. Mundohem ta qetësoj dhe të kthehem në gjumë. E hënë 8 shkurt djali im është shtruar në spital, kirurgu dhe anesteziologu e vizitojnë atë dhe konfirmojnë ndërhyrjen për ditën tjetër. Gjatë natës, fëmija im zgjohet dhe më thotë që ai e ka parë Parajsën, rrëfej se kisha shumë frikë në atë kohë. Një ditë më pas, 9 shkurt 2016, ranula ishte zhdukur në ditën e operacionit, mjeku, pasi vizitoi atë dhe duke gjetur se nuk kishte mbetur asgjë, anuluar kirurgji.

Falënderova Padre Pio për ndërmjetësimin e tij dhe u nisëm menjëherë për në Romë, ku reliktet e trupit të tij ishin për përkthimin. Me të mbërritur para dy rasteve të ekranit, të San Pio dhe San Leopoldo, pas disa orësh rresht, një roje, mbi kordonin e sigurisë, afrohet për të marrë krahun e foshnjës time dhe për ta sjellë atë pranë arkivolit të trupit të Padre Pio. Unë dhe burri im ishin befasuar sepse nuk kishim kërkuar asgjë. Në raportimin e saj, roja na tregon se ai ndjeu një transport të fortë drejt djalit tonë dhe se ai dëshironte ta afronte atë në San Pio. Kjo për ne ishte konfirmimi që Padre Pio e dëshironte veçanërisht djalin tim afër tij.

Dëshmia e Antonelës