Në Dhjatën e Re Jezusi qan 3 herë, kjo është koha dhe kuptimi

në Testamenti i Ri ka vetëm tre raste kur Jezusi qan.

JEZUSI Bërtet pasi të ketë parë ankthet e atyre që i duan

32 Prandaj Maria, kur arriti atje ku ishte Jezusi, e pa që u hodh në këmbët e tij duke thënë: "Zot, po të ishe këtu, vëllai im nuk do të kishte vdekur". 33 Atëherë Jezusi, kur e pa duke qarë, dhe Judenjtë që kishin ardhur me të po qanin, ai u prek shumë, u shqetësua dhe tha: 34 "Ku e ke vendosur?". Ata i thanë: "Zot, eja dhe shiko". 35 Jezusi shpërtheu në lot. 36 Atëherë Judenjtë thanë: '' Shihni sa e donte! ''. (Gjoni 11: 32-26)

Në këtë episod, Jezusi preket pasi ka parë të qajnë ata që i duan dhe pasi ka parë varrin e Lazarit, një mik i dashur. Kjo duhet të na kujtojë dashurinë që Zoti ka për ne, bijtë dhe bijat e tij dhe sa e dhemb atë kur sheh se si vuajmë. Jezusi tregon dhembshuri të vërtetë dhe vuan me miqtë e tij, duke qarë nga pamja e një skene kaq të vështirë. Sidoqoftë, ka dritë në errësirë ​​dhe Jezusi i shndërron lotët e dhimbjes në lot gëzimi kur ringjall Llazarin nga të vdekurit.

JEZUSI Bërtet kur shikon mëkatet e njerëzimit

34 Jeruzalem, Jeruzalem, që vret profetët dhe i vret me gurë ata që të janë dërguar, sa herë kam dashur të mbledh bijtë e tu si një pulë nën krahë dhe ju nuk deshët! (Luka 13:34)

41 Kur ishte afër, në sytë e qytetit, ai qau për të, duke thënë: 42 “Po ta kuptonit edhe sot rrugën e paqes. Por tani ajo është fshehur nga sytë tuaj. (Luka 19: 41-42)

Jezusi sheh qytetin e Jeruzalemit dhe qan. Kjo sepse ai i sheh mëkatet e së kaluarës dhe të së ardhmes dhe kjo ia thyen zemrën. Si një baba i dashur, Zoti urren të na shohë duke ia kthyer shpinën Atij dhe dëshiron fuqimisht të na mbajë. Sidoqoftë, ne e refuzojmë atë përqafim dhe ndjekim rrugët tona. Mëkatet tona e qajnë Jezusin por lajmi i mirë është që Jezusi është gjithmonë aty për të na mirëpritur dhe ai e bën këtë me krahëhapur.

JEZUSI BAN T PR LUTET N IN Kopsht para se të kryqëzohet

Në ditët e jetës së tij tokësore ai ofroi lutje dhe përgjërime, me britma dhe lot të fortë, ndaj Zotit që mund ta shpëtonte nga vdekja dhe, përmes braktisjes së tij të plotë ndaj tij, ai u dëgjua. Edhe pse ishte Bir, ai mësoi bindjen nga ajo që vuajti dhe, duke u bërë i përsosur, u bë shkak i shpëtimit të përjetshëm për të gjithë ata që i binden. (Hebrenjve 5: 0)

Në këtë rast, lotët lidhen me lutjen e vërtetë që dëgjohet nga Zoti. Ndërsa nuk është gjithmonë e nevojshme të qash gjatë lutjes, ai thekson faktin se Zoti dëshiron një "zemër të penduar". Ai dëshiron që lutjet tona të jenë një shprehje e kush jemi dhe jo vetëm diçka në sipërfaqe. Me fjalë të tjera, lutja duhet të përqafojë tërë qenien tonë, duke lejuar kështu Hyjin të hyjë në çdo aspekt të jetës sonë.