Om është simboli hindu i Absolutit

Qëllimi që deklarojnë të gjithë Vedat, të cilit tregojnë të gjitha masat shtrënguese dhe që burrat dëshirojnë kur bëjnë jetën e kontinentit ... është Om. Kjo rrokje Om është me të vërtetë Brahman. Kushdo që e njeh këtë rrokje merr gjithçka që dëshiron. Kjo është mbështetja më e mirë; kjo është mbështetja maksimale. Kushdo që e njeh këtë mbështetje adhurohet në botën e Brahma-s.

• Katha Upanishad I

Rrokja "Om" ose "Aum" ka një rëndësi themelore në Hinduizëm. Ky simbol është një rrokje e shenjtë që përfaqëson Brahman, Absoluten jopersonale të Hinduizmit: i plotfuqishëm, i gjithëpranishëm dhe burimi i gjithë ekzistencës së dukshme. Vetë Brahman është i pakuptueshëm, kështu që një lloj simboli është thelbësor për të na ndihmuar të konceptojmë të paditurin. Prandaj, Om, përfaqëson si aspektet jomanifeste (nirguna) ashtu edhe ato manifestuese (saguna) të Zotit. Kjo është arsyeja pse quhet pranava, që do të thotë se përshkon jetën dhe kalon përmes pranës ose frymës tonë.

Om në jetën e përditshme hindu
Edhe pse Om simbolizon konceptet më të thella të besimit Hindu, ai është në përdorim të përditshëm nga shumica e pasuesve të Hinduizmit. Shumë hindusë fillojnë ditën e tyre ose ndonjë punë ose udhëtim duke thënë Om. Simboli i shenjtë shpesh gjendet në krye të shkronjave, në fillim të letrave të provimit, etj. Shumë hindusë, si shprehje e përsosmërisë shpirtërore, mbajnë shenjën e Om si një varëse. Ky simbol është i vendosur në çdo tempull hindu dhe në një formë ose në një tjetër në vendet e shenjta familjare.

Interesante, një foshnjë e porsalindur inaugurohet në botë me këtë shenjë të shenjtë. Pas lindjes, foshnja pastrohet me ritëm dhe rrokja e shenjtë Om shkruhet në gjuhë me mjaltë. Prandaj, është që nga momenti i lindjes rrokja Om futet në jetën e një hindu, dhe ajo mbetet gjithmonë me të si një simbol i devotshmërisë për pjesën tjetër të jetës së tij. Om është gjithashtu një simbol popullor që përdoret në artin e trupit dhe tatuazhet bashkëkohore.

Rrokja e përjetshme
Sipas Mandukya Upanishad:

Om është rrokja e vetme e përjetshme, nga e cila ekziston vetëm zhvillimi. E kaluara, e tashmja dhe e ardhmja përfshihen të gjitha në këtë tingull të vetëm dhe gjithçka që ekziston përtej tre formave të kohës është e nënkuptuar në të.

Muzika e Om
Për hindusët, Om nuk është saktësisht një fjalë, por më tepër një intonacion. Ashtu si muzika, ajo kapërcen barrierat e moshës, racës, kulturës dhe madje edhe të specieve. Ai përbëhet nga tre shkronja sanskrite, aa, au dhe ma të cilat, kur kombinohen së bashku, prodhojnë tingullin "Aum" ose "Om". Për hindusët, besohet të jetë tingulli themelor i botës dhe të përmbajë të gjithë tingujt e tjerë brenda saj. Isshtë një mantra ose lutje më vete dhe, kur përsëritet me intonacionin e duhur, mund të rezonojë në të gjithë trupin, në mënyrë që tingulli të depërtojë në qendrën e qenies, atmanit ose shpirtit.

Ka harmoni, paqe dhe lumturi në këtë tingull të thjeshtë, por thellësisht filozofik. Sipas Bhagavad Gita, duke dridhur rrokjen e shenjtë Om, kombinimin suprem të shkronjave, ndërsa sodit Personalitetin Suprem të Hyjnisë dhe braktis trupin e dikujt, një besimtar me siguri do të arrijë gjendjen më të lartë të përjetësisë "pa shtet".

Fuqia e Om është paradoksale dhe e dyfishtë. Nga njëra anë, ajo projekton mendjen përtej menjëhershme drejt një gjendjeje metafizike abstrakte dhe të pashprehshme. Nga ana tjetër, megjithatë, ajo e çon absoluten në një nivel më të prekshëm dhe të plotë. Ai përfshin të gjitha potencialet dhe mundësitë; është gjithçka që ishte, është ose duhet të jetë akoma.

Om në praktikë
Kur këndojmë Om gjatë meditimit, ne krijojmë brenda vetes një dridhje që akordohet në një mendje me dridhjen kozmike dhe ne fillojmë të mendojmë në mënyrë universale. Heshtja e çastit midis secilës këngë bëhet e dukshme. Mendja lëviz midis të kundërtave të zërit dhe heshtjes derisa tingulli të pushojë së ekzistuari. Në heshtjen që pason, edhe mendimi për Om shuhet dhe nuk ka më as prani të mendimit për të ndërprerë vetëdijen e pastër.

Kjo është gjendja ekstazë, në të cilën mendja dhe intelekti kapërcehen ndërsa individi bashkohet me Vetë të Pafund në një moment të devotshëm të realizimit absolut. Shtë një kohë kur punët e vogla të kësaj bote humbasin në dëshirën dhe përvojën e universales. E tillë është fuqia e pamatshme e Om.