Babai Livio: frytet e shtegtimit në Medjugorje

Ajo që më ka goditur gjithmonë dhe madje më ka mahnitur te pelegrinët që shkojnë në Medjugorje është fakti i vërtetuar se shumica e tyre kthehen në shtëpi plot entuziazëm. Më ka ndodhur shpesh që t'ua rekomandoj haxhin njerëzve në vështirësi të rënda morale dhe shpirtërore dhe ndonjëherë edhe të dëshpëruar dhe pothuajse gjithmonë kanë përfituar shumë prej tij. Jo rrallë bëhet fjalë për të rinj dhe burra, aq më pak të disponueshëm ndaj emocioneve të lehta. Por është mbi të gjitha magjepsja që Medjugorje ushtron në më të largëtin që të bën përshtypje. Njerëzit që janë larguar prej vitesh nga Kisha dhe që rrallë e kritikojnë atë, zbulojnë në atë famulli të largët tiparet e thjeshtësisë dhe entuziazmit që i afrojnë me besimin dhe praktikën e jetës së krishterë. Është gjithashtu e jashtëzakonshme që, me gjithë lodhjen dhe shpenzimet e udhëtimit, shumë nuk lodhen të kthehen si dreri të etur në burimet e ujit. Nuk ka dyshim se në Medjugorje ka një hir të veçantë që e bën këtë vend unik dhe të papërsëritshëm. Për çfarë bëhet fjalë?

Bukurinë e parezistueshme të Medjugorjes e jep prania e Marisë. Ne e dimë se këto shfaqje janë të ndryshme nga të gjitha të mëparshmet e Zojës, sepse ato janë të lidhura me personin e shikuesit dhe jo me një vend të caktuar. Në këtë periudhë të gjatë Mbretëresha e Paqes u shfaq në vende të panumërta në tokë, kudo ku shkonin apo jetonin vizionarët. Megjithatë asnjëri prej tyre nuk është bërë "vend i shenjtë". Vetëm Medjugorje është toka e bekuar, qendra rrezatuese e pranisë së Marisë. Në disa raste ajo vetë e ka bërë të qartë se mesazhet i jep “aty”, edhe nëse vizionarja Marija që i merr është në Itali. Por mbi të gjitha, Mbretëresha e Paqes pohoi se në Medjugorje ajo jep hire të veçanta konvertimi. Çdo pelegrin që hyn në atë oaz paqeje mirëpritet dhe përqafohet nga një prani e padukshme por reale. Zemra, nëse është e disponueshme dhe e hapur ndaj të mbinatyrshmes, bëhet një tokë ku farat e hirit mbillen me të dyja duart, të cilat në kohën e duhur do të japin fryte, sipas korrespondencës së secilit.

Pika qendrore e përvojës që kanë pelegrinët në Medjugorje është pikërisht kjo: perceptimi i një pranie. Është sikur dikush papritmas zbuloi se Zoja ekziston vërtet dhe se ajo hyri në jetën e tij duke u kujdesur për të. Do të kundërshtoni që një i krishterë i mirë tashmë beson te Zoja dhe i lutet asaj për nevojat e saj. Është e vërtetë, por në shumicën e rasteve Zoti nuk është i pranishëm në jetën tonë si një person dashurinë dhe shqetësimin e të cilit e përjetojmë në jetën tonë të përditshme. Ne besojmë në Zot dhe në Zonjën tonë më shumë me mendje sesa me zemër. Në Medjugorje shumë zbulojnë praninë e Marisë me zemër dhe e "ndiejnë" atë si një nënë që i ndjek me shqetësim, duke i mbështjellë me dashurinë e saj. Asgjë nuk është më e jashtëzakonshme dhe tronditëse se kjo prani që tund zemrat dhe i fryn sytë nga lotët. Jo pak në Medjugorje qajnë nga emocionet sepse për herë të parë në jetën e tyre kanë përjetuar se sa shumë i do Zoti, pavarësisht një jete me mjerim, largësi dhe mëkate.

Është një përvojë që ndryshon rrënjësisht jetën e njerëzve. Në fakt, të shumtë janë ata që e dëshmojnë këtë. Ti besove se Zoti ishte larg, se Ai nuk kujdesej për ty dhe se Ai kishte shumë gjëra për të menduar për të parë një të mjerë si ju. Ishe i bindur se ishe një i varfër, të cilin Perëndia ndoshta e shikonte me ashpërsi dhe me pak konsideratë. Por këtu zbulon se edhe ti je objekt i dashurisë së Zotit, jo ndryshe nga të gjithë të tjerët, edhe nëse ata janë më afër tij se ti. Sa shumë të varur nga droga në Medjugorje kanë rizbuluar dinjitetin e tyre dhe një entuziazëm të ri përballë jetës, pasi kanë prekur humnerën e turpit! Ti ndjen syrin e dhembshur te Marise qe qendron mbi ty, ndjen buzeqeshjen e saj qe te inkurajon dhe te ngjall besim, ndjen zemren e nenes se saj te rreh nga dashuria "vetem" per ty, sikur te kishe ekzistuar vetem ne bote dhe Zoja. nuk kishit asgjë tjetër për t'u kujdesur nëse jo për jetën tuaj. Kjo përvojë e jashtëzakonshme është hiri par excellence i Medjugorjes dhe është i tillë që ndryshon rrënjësisht jetën e njerëzve, për të cilat jo pak pohojnë se jeta e tyre e krishterë ka filluar ose ka nisur sërish momenti i takimit me Mbretëreshën e Paqes.

Duke zbuluar praninë e Marisë në jetën tuaj, ju zbuloni gjithashtu rëndësinë themelore të lutjes. Në fakt, Zoja vjen mbi të gjitha të lutet me ne dhe për ne. Në njëfarë kuptimi, ajo është lutja e gjallë. Mësimi i tij për namazin është i jashtëzakonshëm. Me siguri mund të thuhet se çdo mesazh i tij është një këshillë dhe një mësim mbi nevojën për t'u lutur. Në Medjugorje, megjithatë, kupton se nuk mjaftojnë as buzët dhe as gjestet e jashtme dhe se lutja duhet të vijë nga zemra. Me fjalë të tjera, lutja duhet të bëhet një përvojë e Zotit dhe e dashurisë së tij.

Ju nuk mund ta arrini këtë moment historik brenda natës. Zoja ju jep pika referimi për t'u qëndruar besnik: lutjeve të mëngjesit dhe mbrëmjes, Rruzares së Shenjtë, Meshës së Shenjtë. Ai ju fton të shënoni ditën me ejakulime, në mënyrë që të shenjtëroni çdo moment që jetoni. Nëse u qëndroni besnik këtyre angazhimeve, edhe në momente thatësie dhe lodhjeje, lutja dalëngadalë do të burojë nga thellësia e zemrës si një pellg me ujë të pastër që ujit jetën tuaj. Nëse në fillim të udhëtimit tuaj shpirtëror, dhe veçanërisht kur jeni kthyer në shtëpi nga Medjugorje, ndjeni lodhje, atëherë, gjithnjë e më shpesh, do të përjetoni gëzimin e lutjes. Lutja e gëzueshme është një nga frytet më të çmuara të udhëtimit të kthimit që fillon në Medjugorje.

A është e mundur lutja e gëzimit? Përgjigja pozitive vjen drejtpërdrejt nga dëshmia e të gjithë atyre që e përjetojnë atë. Megjithatë, pas disa çaste hiri që Zoja ju bën të përjetoni në Medjugorje, është normale që të vijnë kohët e thinjave dhe përtacisë. Medjugorje është një oaz që vështirë të rikthehet në jetën e përditshme, me problemet e bezdisshme të punës, të familjes, përveç shpërqendrimeve dhe joshjeve të botës përreth. Prandaj, sapo të ktheheni në shtëpi, duhet të krijoni oazin tuaj të brendshëm dhe ta organizoni ditën tuaj në atë mënyrë që kohët e lutjes të mos mungojnë kurrë. Lodhja dhe thatësia nuk janë domosdoshmërisht negative, sepse nëpërmjet këtij pasazhi ju forconi vullnetin tuaj dhe e bëni atë gjithnjë e më të disponueshme për Zotin.Dijeni se shenjtëria nuk qëndron në ndjenjën, por në vullnetin e drejtuar drejt së mirës. Lutja juaj mund të jetë shumë meritore dhe e këndshme për Zotin edhe nëse nuk "ndjeni" asgjë. Do të jetë hiri i Frymës së Shenjtë që do t'ju japë gëzim në lutje, kur do të jetë e përshtatshme dhe e dobishme për përparimin tuaj shpirtëror.

Me Marinë dhe lutjen ju zbulohet bukuria dhe madhështia e jetës. Ky është një nga frytet më të çmuara të pelegrinazhit, që shpjegon pse njerëzit kthehen të lumtur në shtëpi. Është një përvojë që përfshin shumë, por veçanërisht të rinj, të cilët vijnë shpesh në Medjugorje në kërkim të asaj "diçkaje" që i jep kuptim jetës së tyre. Ata vënë në dyshim thirrjen dhe misionin e tyre. Disa janë duke prekur në errësirë ​​dhe të përzier nga një ekzistencë boshe, boshe. Prania amënore e Marisë është ajo dritë që i ndriçon dhe që u hap horizonte të reja përkushtimi dhe shprese. Mbretëresha e Paqes ka thënë vazhdimisht se secili prej nesh ka vlerë të madhe në planin e Zotit, i ri apo i vjetër. Ajo ka mbledhur të gjithë në ushtrinë e saj të dëshmitarëve, duke thënë se ka nevojë për të gjithë dhe se nuk mund të na ndihmojë nëse nuk e ndihmojmë.

Atëherë njeriu kupton se jeta e tij është e çmuar për veten dhe për të tjerët. Ai bëhet i vetëdijshëm për planin e mrekullueshëm hyjnor të krijimit dhe shëlbimit dhe për vendin e tij unik dhe të pazëvendësueshëm në këtë projekt të mrekullueshëm. Ai e di se, sido që të jetë profesioni i tij këtu në tokë, i përulur apo prestigjioz, në realitet ka një detyrë dhe një mision që Pronari i vreshtit ia beson të gjithëve dhe këtu luhet vlera e jetës dhe është fati i përjetshëm i njeriut. vendosi.. Para se të mbërrinim në Medjugorje, ndoshta menduam se ishim rrotat e parëndësishme të një pajisjeje të pamëshirshme dhe anonime. Përvoja dërrmuese e një jete të sheshtë, gri krijoi depresion dhe shqetësim. Kur zbuluam se sa shumë na do Maria dhe sa të çmuar jemi në planin e saj të shpëtimit, të cilin ajo po e zbaton me urdhër të Shumë të Lartit, ne jemi kaq të lumtur që do të këndonim dhe kërcenim si Davidi që ndjek Arkën. Ky, mik i dashur, nuk është ekzaltim, por lumturi e vërtetë. Ashtu është: Zoja na bën të lumtur, por mbi të gjitha na bën punëtorë. Nga Medjugorje kthehen të gjithë apostujt. Ata kanë zbuluar atë perlë të çmuar që duan ta gjejnë edhe të tjerët.