Papa Françesku lutet për 'dëshmitarin e bamirësisë', një prift katolik i vrarë në Itali

Papa Françesku të Mërkurën udhëhoqi një moment lutjeje të heshtur për At. Roberto Malgesini, një prift 51 vjeçar i cili u vra me thikë për vdekje në Como, Itali në 15 Shtator.

"Unë bashkohem me dhimbjen dhe lutjet e anëtarëve të familjes së tij dhe komunitetit Como dhe, siç tha peshkopi i tij, e lavdëroj Zotin për dëshminë, domethënë për martirizimin, të kësaj dëshmie bamirësie ndaj më të varfërve", tha Papa Françesku në audiencën e përgjithshme më 16 shtator.

Malgesini ishte i njohur për kujdesin e tij për të pastrehët dhe migrantët në dioqezën e Italisë veriore. Ai u vra të Martën pranë famullisë së tij, kishës së San Rocco, nga një prej migrantëve që ndihmoi.

Duke folur për pelegrinët në Oborrin e San Damasos në Vatikan, papa kujtoi se Malgesini u vra "nga një person në nevojë të cilin ai vetë e ndihmoi, një person me një sëmundje mendore".

Duke ndalur për një moment lutje të heshtur, ai kërkoi nga të pranishmit të luteshin për At. Roberto dhe për "të gjithë priftërinjtë, murgeshat, laikët që punojnë me njerëzit në nevojë dhe të refuzuar nga shoqëria".

Në katekezën e tij për audiencën e gjerë, Papa Françesku tha se shfrytëzimi i krijimit të Zotit në natyrë dhe shfrytëzimi i njerëzve shkuan dorë për dore.

"Ekziston një gjë që nuk duhet të harrojmë: ata që nuk mund të sodisin natyrën dhe krijimin nuk mund t'i sodisin njerëzit në pasurinë e tyre," tha ai. "Kushdo që jeton për të shfrytëzuar natyrën përfundon duke shfrytëzuar njerëzit dhe i trajton ata si skllevër".

Papa Françesku ndërhyri gjatë audiencës së tij të tretë të përgjithshme për të përfshirë praninë e pelegrinëve që nga fillimi i pandemisë së koronavirusit.

Ai vazhdoi katekezën e tij mbi temën e shërimit të botës pas pandemisë së koronavirusit, duke reflektuar te Zanafilla 2:15: "Zoti Perëndi pastaj e mori njeriun dhe e vendosi në kopshtin e Edenit, për ta kultivuar dhe kujdesur për të".

Francesco nënvizoi ndryshimin midis punës së tokës për të jetuar dhe zhvilluar atë dhe shfrytëzimit.

"Përfitimi i krijimit: ky është një mëkat," tha ai.

Sipas papës, një mënyrë për të kultivuar qëndrimin dhe qasjen e duhur ndaj natyrës është "rikuperimi i dimensionit soditës".

"Kur meditojmë, zbulojmë te të tjerët dhe në natyrë diçka shumë më të madhe se dobia e tyre," shpjegoi ai. "Ne zbulojmë vlerën e brendshme të gjërave që u janë dhuruar nga Zoti".

"Ky është një ligj universal: nëse nuk dini si të sodisni natyrën, do të jetë shumë e vështirë për ju të dini se si të soditni njerëzit, bukurinë e njerëzve, vëllain tuaj, motrën tuaj," tha ai.

Ai vuri në dukje se shumë mësues shpirtërorë kanë dhënë mësim se si soditja e qiellit, tokës, detit dhe krijesave ka aftësinë "të na kthejë te Krijuesi dhe të bashkohemi me krijimin".

Papa Françesku gjithashtu iu referua Shën Ignati i Loyola, i cili, në fund të ushtrimeve të tij shpirtërore, i fton njerëzit të bëjnë "soditje për të arritur dashurinë".

Kjo është, shpjegoi Papa, "duke marrë parasysh se si Zoti i shikon krijesat e tij dhe duke u gëzuar me ta; zbuloni praninë e Zotit në krijesat e tij dhe, me liri dhe hir, i doni ata dhe kujdesuni për to ".

Përsiatja dhe kujdesi janë dy qëndrime që ndihmojnë në "korrigjimin dhe ribalancimin e marrëdhënies sonë si qenie njerëzore me krijimin", shtoi ai.

Ai e përshkroi këtë marrëdhënie si "vëllazërore" në një kuptim figurativ.

Kjo marrëdhënie me krijimin na ndihmon të bëhemi "roje të shtëpisë së përbashkët, roje të jetës dhe roje të shpresës", tha ai. "Ne do të ruajmë trashëgiminë që Zoti na ka besuar në mënyrë që brezat e ardhshëm të mund ta shijojnë atë."