Lutja e sotme: Përkushtimi ndaj San Giuseppe Moscati për të marrë hiret

Me origjinë nga Serino di Avellino, ai lindi në Benevento në 1880, por pothuajse gjithmonë jetoi në Napoli, "Partenope e bukur", pasi ai donte të përsëriste si një adhurues i letrave klasike. Ai u regjistrua në mjekësi "vetëm për të qenë në gjendje të lehtësonte dhimbjen e vuajtjeve". Si mjek ai ndoqi karrierën e dyfishtë të përshkruar më sipër. Në veçanti, ai shpëtoi disa njerëz të sëmurë gjatë shpërthimit të Vezuvit në 1906; ai shërbeu në spitalet e mbledhura me rastin e epidemisë së kolerës në 1911; ai ishte drejtor i departamentit ushtarak gjatë luftës së madhe. Në dhjetë vitet e fundit të jetës së tij mbizotëroi angazhimi i tij shkencor: ai ishte asistent i plotë në institutin e kimisë fiziologjike; ndihma e zakonshme në spitalet e bashkuara; pedagog në kimi fiziologjike dhe kimi mjekësore. Përfundimisht atij iu ofrua të bëhej i zakonshëm, por ai refuzoi që të mos detyrohej të braktiste krejt praktikën mjekësore. "Vendi im është pranë të sëmurit!" Në këtë shërbim integral për njeriun, Moskat vdiq në 12 Prill 1927. Një figurë e jashtëzakonshme e të krishterit laik, ai u shpall shenjt nga Gjon Pali II në 1987 në fund të sinodit të ipeshkvijve «për Vokacionin dhe Misionin e laikëve në Kisha".

Lutja N SAN SAN GIUSEPPE MOSCATI TK KKRKESA P FORR NJ A GRUPI

Jezusi më i dashur, të cilin e vendosët për të ardhur në tokë për ta shëruar

shëndeti shpirtëror dhe trupor i njerëzve dhe ju ishit aq i gjerë

faleminderit për San Giuseppe Moscati, duke e bërë atë një mjek të dytë

Zemra juaj, e dalluar në artin e saj dhe e zellshme në dashurinë apostolike,

dhe duke e shenjtëruar atë në imitimin tuaj duke e ushtruar këtë dyshe,

duke dashur bamirësi ndaj fqinjit tuaj, ju lutem me zell

të dëshirosh të përlëvdosh shërbëtorin tënd në tokë në lavdinë e shenjtorëve,

duke më dhënë hir… Unë ju pyes, nëse është për tuajin

lavdi më e madhe dhe për të mirën e shpirtrave tanë. Le të jetë ashtu.

Babai, përshëndetja Mari, Lavdi

LUTJET e fituara duke parafrazuar disa shkrime të S. Giuseppe Moscati

O Zot, sido që të jenë ngjarjet, nuk e braktis askënd. Sa më shumë që të ndjehem i vetmuar, i lënë pas dore, i shfajësuar, i keqkuptuar dhe aq më tepër do të ndjehem si të dorëzohem të pim nën peshën e një padrejtësie serioze, më jep ndjenjën e forcës tënde arcane, e cila më mbështet, gjë që më bën të qetë me qëllime të mira dhe burrërore, me forcën e kujt do të çuditem, kur të kthehem i qetë. Dhe kjo forcë qoftë ju, Zoti im!

O Zot, mund ta kuptoj që një shkencë është e palëkundshme dhe e pakontrollueshme, që zbulohet nga ju, shkenca e më gjerë. Në të gjitha veprat e mia, më lejoni të synoj në Parajsë dhe përjetësinë e jetës dhe shpirtit, në mënyrë që të orientohem shumë ndryshe nga sa mund të më sugjerojnë konsideratat njerëzore. Se biznesi im gjithmonë frymëzohet nga e mira.

O Zot, jeta u quajt dritë në të përjetshmen. Më dhuro që njerëzimi im, falë dhembjes së të cilit është përhapur, dhe për të cilën e ngopët veten, se e veshët mishin tonë, kapërcen nga materia dhe më çon të aspiroj një lumturi përtej botës. Mund ta ndjek këtë tendencë të vetëdijës dhe të shikoj "drejt jetës së mëvonshme", ku dhembshuritë tokësore, të cilat duken të prishura para kohe, do të ribashkohen.

O Zot, bukuri e pafund, më lër të kuptoj se çdo magji e jetës kalon ..., ajo dashuri mbetet e përjetshme, shkak i çdo pune të mirë, e cila na mbijeton, e cila është shpresa dhe feja, sepse Dashuria je ti. Edhe dashuria tokësore Satanai u përpoq të ndotte; por ti, Zot, e pastrove me vdekje. Vdekja grandioze që nuk është fund, por është fillimi i sublimës dhe hyjnores, në prani të së cilës këto lule dhe bukuri nuk janë asgjë!

O Zot, më lër të të dua, të vërtetën e pafund; kush mund të më tregojë se çfarë janë në të vërtetë, pa pretendime, pa frikë dhe pa konsideratë. Dhe nëse e vërteta më kushton përndjekje, më lër ta pranoj; dhe nëse mundimi, se mund ta duroj. Dhe nëse në të vërtetë do të sakrifikoja veten dhe jetën time, më bind se jam i fortë në sakrificë.

O Zot, më lër të kuptoj gjithmonë që jeta është një moment; çfarë nderimesh, triumfesh, pasurie dhe shkence bien, përpara realizimit të britmës së Zanafillës, të britmës së hedhur nga ju kundër njeriut fajtor: ju do të vdisni!

Ju na keni siguruar që jeta nuk mbaron me vdekjen, por vazhdon në një botë më të mirë. Faleminderit që na premtuat, pas shëlbimit të botës, ditën që do të na bashkojë me zhdukjen tonë të dashur, dhe që do të na rikthejë përsëri tek ju, Dashuri Suprem!

O Zot, më dhuro të të dua pa masë, pa masë në dashuri, pa masë në dhimbje.

O Zot, në jetën e përgjegjësisë dhe punës, më lejoni të kem disa pika fikse, të cilat janë si një pamje e kaltër në një qiell me re: Besimi im, angazhimi im serioz dhe i vazhdueshëm, kujtimi i miqve të dashur.

O Zot, pasi është e padyshimtë që përsosja e vërtetë nuk mund të gjendet përveçse duke u larguar nga gjërat e botës, më dhuro që unë të mund të të shërbej me një dashuri të vazhdueshme dhe t'u shërbej shpirtrave të vëllezërve të mi me lutje, me shembull, për një qëllim i madh, për qëllimin e vetëm që është shpëtimi i tyre.

O Zot, më jep të kuptoj se jo shkenca, por bamirësia ka transformuar botën në disa periudha; dhe se vetëm shumë pak burra kanë hyrë në histori për shkencë; por që të gjithë do të jenë në gjendje të mbeten të paprishshëm, simbol i përjetësisë së jetës, në të cilën vdekja është vetëm një fazë, një metamorfozë për një ngjitje më të lartë, nëse i kushtohen të mirës.