Lutja për tu recituar kur frikësohet e ardhmja

Ndonjëherë një mendim shumë i shpeshtë më befason. Një burrë i martuar me një familje të lumtur komentoi: “Ndonjëherë mendoj se duhet të shijojmë të tashmen, të gëzohemi me atë që kemi, sepse me siguri do të vijnë kryqe dhe gjërat do të shkojnë keq. Nuk mund të shkojë gjithmonë aq mirë ”.

Sikur kishte një pjesë fatkeqësish për të gjithë. Nëse kuota ime nuk është ende e plotë dhe jam në rregull, do të gaboj më vonë. Curshtë kurioz. Theshtë frika se ajo që shijoj sot nuk do të zgjasë përgjithmonë.

Mund të ndodhë, natyrisht. Diçka mund të na ndodhë. Sëmundja, humbja. Po, gjithçka mund të vijë, por ajo që tërheq vëmendjen time është të menduarit negativ. Më mirë të jetosh sot, sepse nesër do të jetë më keq.

Atë Josef Kentenich tha: "Asgjë nuk ndodh rastësisht, gjithçka vjen nga mirësia e Zotit. Zoti ndërhyn në jetë, por ai ndërhyn për dashurinë dhe për mirësinë e tij".

Mirësia e premtimit të Zotit, e planit të tij të dashurisë për mua. Atëherë, pse kemi kaq frikë nga ajo që mund të na ndodhë? Sepse nuk e kemi braktisur veten. Sepse kemi frikë të braktisim veten dhe se diçka e keqe na ndodh. Sepse e ardhmja me pasiguritë e saj na shqetëson.

Një person u lut:

“I dashur Jezus, ku po më çon? Jam i frikesuar. Frika e humbjes së sigurisë që kam, asaj ndaj së cilës jam kaq e lidhur. Më frikëson të humbas miqësitë, të humbas lidhjet. Më frikëson të përballem me sfida të reja, duke lënë të pambuluara shtyllat që kam mbështetur për një jetë. Ato shtylla që më kanë dhënë aq shumë paqe dhe qetësi. E di që të jetosh me frikë është pjesë e udhëtimit. Më ndihmo, Zot, të besoj më shumë ”.

Duhet të kemi më shumë besim, të braktisim më shumë vetveten. A besojmë në premtimin e Zotit për jetën tonë? A kemi besim në dashurinë e tij që gjithmonë kujdeset për ne?