Lutja për Shën Agustinin për t'u lexuar sot për të kërkuar një hir

O Augustini i madh, babai dhe mësuesi ynë, njohës i shtigjeve të ndritshme të Zotit dhe gjithashtu i mënyrave të trazuara të njerëzve, ne admirojmë mrekullitë që Grace hyjnore ka punuar në ju, duke ju bërë një dëshmitar pasionant të së vërtetës dhe të mirës, ​​në shërbim të vëllezërve.

Në fillim të një mijëvjecari të ri të shënuar nga kryqi i Krishtit, na mësoni të lexojmë historinë nën dritën e Providencës hyjnore, e cila udhëzon ngjarjet drejt takimit përfundimtar me Atin. Orientoni drejt synimeve të paqes, duke ushqyer në zemrën tuaj dëshirën tuaj për ato vlera mbi të cilat është e mundur të ndërtoni, me forcën që vjen nga Zoti, "qytetin" në një shkallë njerëzore.

Doktrina e thellë, e cila me studimin e dashur dhe të durueshëm ju keni tërhequr nga burimet e përhershme të Shkrimit, ndriçon ata që janë tunduar sot nga mrekullitë tjetërsuese. Merrni guximin që ata të fillojnë në rrugën drejt atij "njeriu të brendshëm", në të cilin Ai që vetëm mund t'i japë paqe zemrës sonë të shqetësuar.

Shumë nga bashkëkohësit tanë duket se kanë humbur shpresën për të arritur, në mesin e shumë ideologjive të kundërta, për të arritur të vërtetën, nga të cilat, megjithatë, intimi i tyre ruan nostalgjinë e tronditur. Ai i mëson ata të mos heqin dorë nga hulumtimi, me sigurinë se, në fund, përpjekja e tyre do të shpërblehet nga takimi përmbushës me atë të Vërtetë Suprem që është burimi i gjithë së vërtetës së krijuar.

Më në fund, o Shën Augustini, na dërgoni gjithashtu një shkëndijë të asaj dashurie të zjarrtë për Kishën, nënën katolike të shenjtorëve, të cilët mbështetën dhe animuan përpjekjet e shërbesës suaj të gjatë. Grant që, duke ecur së bashku nën drejtimin e Pastorëve legjitimë, ne arrijmë në lavdinë e atdheut qiellor, ku, me të gjithë Bekimet, ne do të jemi në gjendje të bashkohemi me kantikun e ri të aleluisë së pafund. Amen.

të Gjon Palit II

Lutja e shkruar nga Shën Agustini
Ti je i madh, Zot, dhe i denjë për lëvdim; i madh është virtyti yt dhe mençuria jote e pallogaritshme. Dhe njeriu dëshiron të të lavdërojë ty, një grimcë e krijimit tënd, e cila mbart fatin e saj të vdekshëm, që sjell provën e mëkatit të saj dhe provën se ti i reziston krenarëve. Megjithatë njeriu, një grimcë e krijimit tënd, dëshiron të të lavdërojë. Jeni ju që e nxisni të kënaqet në lavdërimin tuaj, sepse na keni bërë për ju dhe zemra jonë nuk ka prehje derisa të pushojë në ju. Më jep mua, Zot, të di dhe të kuptoj nëse së pari duhet të të thërrasim ty ose të të lavdërojmë, së pari të dimë ose të lutemi. Por si mund të të thërrasë dikush që nuk të njeh? Nga injoranca ai mund ta thërriste këtë për këtë. Pra, a duhet t'ju thërrasim më mirë që ta dini? Por si do ta thërrasin atë, të cilit nuk i besuan? Dhe si të pyesësh, nëse askush nuk e jep njoftimin e parë? Ata që e kërkojnë do ta lëvdojnë Zotin, sepse duke e kërkuar e gjejnë dhe kur ta gjejnë do ta lëvdojnë. Të kërkoj ty, o Zot, duke të thirrur dhe duke të thirrur duke të besuar, sepse njoftimi yt na ka mbërritur. Zot, të thërret besimin tim, të cilin ti më dhatë dhe më frymëzove nëpërmjet Birit tënd të bërë njeri, nëpërmjet punës së shpallësit tënd.