Kur e harrojmë Zotin, gjërat shkojnë keq?

A. Po, ata vërtet e bëjnë. Por është e rëndësishme të kuptojmë se çfarë do të thotë "të shkosh keq". Interesante, nëse dikush harron Zotin, në kuptimin e largimit nga Zoti, ai mund të ketë ende një të ashtuquajtur "jetë të mirë" siç përcaktohet nga bota e rënë dhe mëkatare. Prandaj, një ateist mund të bëhet shumë i pasur, të jetë popullor dhe të jetë i suksesshëm në këtë botë. Por nëse atyre u mungon Zoti dhe marrin gjithë botën, gjërat në jetën e tyre janë ende shumë të këqija nga këndvështrimi i së vërtetës dhe lumturisë së vërtetë.

Nga ana tjetër, nëse pyetja juaj thjesht do të thotë që ju nuk mendoni në mënyrë aktive për Zotin për një moment apo dy, por përsëri e doni atë dhe keni besim, atëherë kjo është një pyetje tjetër. Zoti nuk na ndëshkon vetëm sepse harrojmë të mendojmë për Të gjithë ditën çdo ditë.

Le të hedhim një vështrim në atë pyetje me disa ngjashmëri për t'u përgjigjur më mirë:

Nëse një peshk harron të jetojë në ujë, a do të ishin gjërat keq për peshqit?

Nëse një person harron të hajë, a do të shkaktojë kjo një problem?

Nëse një makinë mbaron karburant, a do ta ndalonte atë?

Nëse një fabrikë vendoset në një dollap pa dritë, a do ta dëmtonte kjo bimë?

Sigurisht, përgjigja për të gjitha këto pyetje është "Po". Një peshk është bërë për ujë, njerëzit kanë nevojë për ushqim, një makinë ka nevojë për karburant për të funksionuar dhe një fabrikë ka nevojë për dritë për të mbijetuar. Kështu është me ne dhe Zotin. Ne jemi bërë për të jetuar në jetën e Zotit. Prandaj, nëse duke "harruar Zotin" kemi ndërmend të ndahemi nga Zoti, atëherë është keq dhe nuk mund të gjejmë përmbushjen e vërtetë në jetë. Nëse kjo vazhdon deri në vdekje, atëherë ne e humbasim Zotin dhe jetën për përjetësinë.

Përfundimi është se pa Zotin ne humbasim gjithçka, duke përfshirë edhe vetë jetën. Dhe nëse Zoti nuk është në jetën tonë, ne e humbasim atë që është më thelbësore për atë që jemi. Ne humbasim dhe biem në një jetë mëkatare. Prandaj mos harroni Zotin!