Karantina dhe Kreshma: Zoti kërkon diçka nga ne

I dashur mik, sot dua të reflektoj në periudhën që po përjetojmë. Siç e dini bota është në gjunjë, veçanërisht Italia jonë për koronavirusin që po përhapet gjithnjë e më shumë në territorin tonë. Për Kishën, problemet janë duke u rritur në fakt për disa kohë çdo festë publike është ndaluar. E gjithë kjo po ndodh në një periudhë të rëndësishme vjetore të Kishës Katolike në fakt ne jemi në Kreshmët. Kreshma për ne katolikët është një periudhë reflektimi, pendimi, sakrificash të vogla dhe lutjesh. Por, sa katolikë i bëjnë të gjitha këto? Shumica e besimtarëve që merren me veprimtari shpirtërore në Kreshmët janë ata që janë pranë Zotit që kërkojnë të japin kuptim të vërtetë shpirtëror në gjithçka që bëjnë. Në vend të kësaj, një pjesë e mirë në këtë periudhë ata bëjnë gjithçka që bëjnë gjatë vitit: Unë kam punuar, ata hanë, ata bëjnë biznesin e tyre, marrëdhëniet, pazaret, pa i dhënë një ndjenjë pendese kësaj periudhe.

I dashur mik, rastësisht kam bërë një reflektim sonte që dua të të them "nuk të duket e çuditshme që kjo karantinë e detyrueshme për koronavirusin nuk ka ndodhur rastësisht?".

A nuk mendoni se në këtë kohë që ne nuk mund të kemi shumë shpërqendrime, por jemi të detyruar të qëndrojmë brenda është një mesazh nga Ati Qiellor?

I dashur mik për mua që i pëlqen të vendos gishtin e Zotit në gjithçka që ndodh në botë dhe në jetën e një njeriu, mund t'ju them se karantina dhe kreshma nuk janë rastësi në të njëjtën kohë.

Karantina dëshiron që ne të reflektojmë se gjërat që themi "gjithçka" të tilla si biznesi, karriera, argëtimi, darkat, udhëtimet, blerjet, na hiqen si asgjë. Në këtë periudhë, jeta e disa njerëzve u konsiderua si një hiç.

Sidoqoftë, disa gjëra nuk na janë marrë si familja, lutja, meditimi, të qenit së bashku. Vetë blerja na bën të kuptojmë se mund të rezistojmë pa blerë gjëra luksoze, por vetëm mallra bazë për të jetuar.

I dashur mik, mesazhi i Zotit në këtë periudhë është një pendim i detyrueshëm. Kjo karantinë është bërë e cila mbaron pak para Pashkëve për të na dhënë kohë të reflektojmë. Dhe kush nga ne në këto ditë nuk ka pasur kohë për të bërë një lutje, për të lexuar një meditim ose për t'i drejtuar një mendim të vetëm Zotit? Ndoshta shumë praktikues nuk e kanë dëgjuar meshën, por shumë e shumë njerëz, madje ateistë dhe jobesimtarë, ose nga frika ose reflektimi, ia kanë kthyer vështrimin Kryqëzimit edhe thjesht për të pyetur pse e gjithë kjo.

Arsyeja u shkrua mbi tre mijë vjet më parë nga profeti Isaia "të gjithë do ta kthejnë shikimin e tij tek ai të cilin e kanë shpuar". Tani e jetojmë këtë periudhë, sepse shumë prej nesh, edhe nëse nuk kanë dashur, e kanë kthyer shikimin te Kryqëzimi. Do të jetë një Pashkë jo shumë e pasur, por shumë shpirtërore. Shumë prej nesh kanë zbuluar një sens të ndryshëm të ekzistencës sonë që gara materiale në këtë botë na kishte bërë të braktisnim.

Kjo nuk është një karantinë, por një Kreshmë e vërtetë që të gjithë duhet të bënim.