Reflektoni sot se si i shikoni urdhrat e Zotit dhe ligjin e Tij

Nëse do ta dinit se çfarë do të thoshte, unë dëshiroj mëshirë, jo sakrificë, nuk do të kishit dënuar këta njerëz të pafajshëm ". Mateu 12: 7

Apostujt e Jezuit ishin të uritur dhe mblodhën kokat e grurit ndërsa ecnin për të ngopur urinë. Si pasojë, farisenjtë i dënuan apostujt për bërjen e asaj që ata pretenduan se ishte "i paligjshëm" në Shabat. Ata argumentuan se mbledhja e kokrave të grurit ndërsa ecnin konsiderohej "punë" dhe, për këtë arsye, shkelnin ligjin që kërkonte pushim të Shtunën.

Vërtet? A menduan farisenjtë seriozisht që apostujt mëkatuan duke korrur grurë ndërsa ecnin për të ngopur urinë? Shpresojmë që nuk do të jetë e vështirë për ne të shohim absurdin dhe irracionalitetin e këtij dënimi. Apostujt nuk bënë asgjë të gabuar, por megjithatë u dënuan. Ata ishin "njerëz të pafajshëm" siç thekson Jezusi.

Jezusi i përgjigjet iracionalitetit të farisenjve duke i kujtuar Shkrimet: "Unë dëshiroj mëshirë, jo flijim". Dhe ai tregon se Apostujt u dënuan padrejtësisht sepse Farisenjtë nuk e kuptojnë këtë pasazh dhe këtë urdhër të Zotit nga mëshira.

Urdhërimi i Shabatit për të pushuar ishte nga Perëndia, por urdhërimi për të pushuar nuk ishte një kërkesë e vetvetes. Kjo nuk ishte një kërkesë ligjore që disi e nderon Zotin thjesht duke e vëzhguar në mënyrë rigoroze. Pushimi i së shtunës ishte kryesisht një dhuratë nga Zoti për njerëzimin pasi Zoti e dinte se kishim nevojë për pushim dhe përtëritje. Ai e dinte që çdo javë na duhej kohë për të ngadalësuar, për t'i dhënë adhurim të veçantë Zotit dhe për të shijuar shoqërinë e të tjerëve. Por farisenjtë e shndërruan pushimin e së shtunës në një barrë. Ata realizuan një respekt të rreptë legalist që nuk bëri asgjë për të përlëvduar Zotin ose për të rifreskuar shpirtin njerëzor.

Një e vërtetë kryesore që mund të mësojmë nga kjo pasazh është se Zoti na thërret të interpretojmë ligjin e Tij përmes syve të mëshirës. Mëshira na freskon gjithnjë, na heq dhe na mbush me energji të re. Ajo na motivon të adhurojmë dhe na mbush me shpresë. Mëshira nuk na imponon një barrë të rëndë legaliste; përkundrazi, mëshira dhe ligji i Zotit së bashku na përtërijnë dhe na freskojnë.

Reflektoni sot se si i shikoni urdhrat e Zotit dhe ligjin e Tij. A e shihni si një kërkesë legaliste dhe të rëndë? Apo e shihni si një bekim nga mëshira e Zotit e destinuar të ndriçojë ngarkesën tuaj?

Zot, më ndihmo ta dua ligjin tënd. Më ndihmo ta shoh me të vërtetë nën dritën e mëshirës dhe hirit tënd. Mund të freskohem nga të gjitha urdhrat e tua dhe të lartësohen nga vullneti yt. Jezus besoj në ju.